Άνθρωποι στα σκουπίδια..

Του Γιάννη Βερμισσώ.

---

Ζούμε με τα σκουπίδια εδώ και μέρες. Η συμβίωση τραγική και επικίνδυνη.

Οι εκκλήσεις πολλές για να μαζευτούν.

Επίσης πολλές, και οι επικλήσεις διαφόρων αιτιών και λόγων για τους οποίους πρέπει να μαζευτούν.

Χρειάζονται όμως εκκλήσεις και επικλήσεις; Χρειάζεται να ζητείται το αυτονόητο; 

Χρειάζεται να επικαλεστούμε τους τουρίστες, τους επισκέπτες  για να μαζευτούν τα σκουπίδια;

Χρειάζεται να επικαλεστούμε τη δημόσια υγεία, και την ασφάλεια;

Για να μαζευτούν τα σκουπίδια δεν είναι αρκετός και ικανός λόγος να σκεφτούμε τους πολίτες, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, ακόμα και τα αδέσποτα που η χώρα μας έχει πρωτιά και συνωστίζονται και αυτά στα σκουπίδια;  

Αρρώστιες, μολύνσεις, μικρόβια και δυσοσμία. Όλα στη χώρα της ανάπτυξης, της τουριστικής πρωτιάς, της προσπάθειας να ξεφύγει από το τέλμα. Της χώρας που αλλάζει,  που έχει μέλλον….

Άραγε πόσα έχουν πληρώσει οι πολίτες στους Δήμους και στο κράτος για τα σκουπίδια αλλά και για άλλους έμμεσους ή συναφείς με αυτά λόγους;

Πόσα πληρώνουμε για την προστασία της δημόσιας  υγείας και την ασφάλεια με την ευρύτερη έννοια;  Πόσα πληρώνουμε για το πολιτισμένο περιβάλλον;

Συνεπώς η καθαριότητα είναι δικαίωμα και μάλιστα πληρωμένο από τον καθένα.

Για ποιο λόγο συνδέουμε το δικαίωμα αυτό με τα αιτήματα της επαγγελματικής τάξης που ασχολείται με την αποκομιδή των σκουπιδιών.

Τα σκουπίδια πρέπει να μαζευτούν και τα αιτήματα να εξεταστούν αρμοδίως. Γιατί οι πιέσεις της ΠΟΕ-ΟΤΑ να εξαντλούνται στον εκβιασμό και την ομηρία των πολιτών;

Γιατί να παίζονται στα «ζάρια» τα αυτονόητα και αναμφισβήτητα δικαιώματα του κάθε πολίτη σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία;

Όλα οδηγούν στους ιδιώτες, σε αντίθεση με το ιδεολογικό αφήγημα περί κοινωνικού κράτους.

Η Υγεία πάσχει, η Σύνταξη εξανεμίζεται, η Καθαριότητα «παίζεται», … Υπάρχουν τόσα που πληρώνουμε για να μη έχουμε. Και το χειρότερο δε μας αφήνουν  ούτε τα χρήματα ούτε και  το δικαίωμα να πληρώσουμε (ιδιώτες) για να έχουμε..  Άνθρωποι στα  σκουπίδια!