Ασφαλισμένοι , ανασφάλιστοι, ζημιές, αποζημιώσεις και σκέψεις…

Οι ζημιές τεράστιες. Ολικές, μερικές, ανατάξιμες ή μη. Χιλιάδες οι περιπτώσεις που επλήγησαν από την απερίγραπτη καταστροφή, αυτή που προκάλεσαν οι πυρκαγιές.

Τώρα η ασφαλιστική αγορά είναι αντιμέτωπη με το έργο της που είναι η αποζημίωση, η παρουσία την δύσκολη στιγμή.

Κάποιοι πλήρωναν χρόνια για αυτή την απευκταία κατάσταση.

Πράγματι οι εταιρείες έσπευσαν και δήλωσαν την παρουσία τους, κινήθηκαν δυναμικά και μέσω ανακοινώσεων έδειξαν και την εταιρική τους ευαισθησία.  Ποικιλοτρόπως ανταποκρίθηκαν στην πλειονότητά τους.

Απομένει η ανοικτή υποχρέωση της αποζημίωσης όπως αυτή διαμορφώνεται μέσα από το συμβόλαιο με τον κάθε πελάτη.

Και εδώ επίσης οι εταιρείες όπως πληροφορείται το insurance-eea είναι έτοιμες, έχουν δώσει οδηγίες, και κινούνται γρήγορα και ευέλικτα. 

Και αυτό έχει σημασία. Να αποδείξουν ότι μπορούν να ανταποκριθούν και σε τέτοιες «μαζικές» περιπτώσεις όπου το έκτακτο αυξάνει τις απαιτήσεις και δοκιμάζει τις αντοχές.

Και ευχή όλων είναι να κυλήσει ομαλά και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το θέμα των αποζημιώσεων για να μπορέσουν επιχειρήσεις και ιδιώτες να εισέλθουν σε μια έστω και στοιχειώδη κανονικότητα μετά από την ζημιά που υπέστησαν.

Να γίνει μια αρχή όσον αφορά τους ασφαλισμένους.

Όμως υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που δεν ήταν ασφαλισμένοι. Δεν το είχαν αποφασίσει, πράξει, μπορέσει.. Τι σημασία όμως έχει ο λόγος για τον οποίο δεν είχαν ασφάλιση;  Αυτό θα πρέπει να αποτελέσει στοιχείο προβληματισμού της αγοράς και να σηματοδοτήσει σκέψεις και πιθανόν ενέργειες. Προς το παρόν το ζητούμενο είναι το πώς θα  βοηθηθούν και αυτοί, κάτι με το οποίο ασχολείται το κράτος και ιδιωτικοί φορείς που οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα αναπτύξουν συνεργασία με τοπικούς φορείς  και περιφέρειες.

Και εδώ είναι το σημαντικό θα λέγαμε καταλήγοντας: Αυτή η κινητοποίηση και η συνεργασία ιδιωτών, κράτους, φορέων, όλων μαζί ίσως θα μπορούσε να έχει προ πολλού περάσει σε θεσμικές μορφές όπως ΣΔΙΤ και άλλες κατηγορίες για να δημιουργούνται και δομές. Να γίνει μια αρχή… Όχι άλλο υπερβάσεις, αυτοθυσίες, αυταπαρνήσεις και ενέργειες της τελευταίας στιγμής… Υποδομές, συνέπεια και οργάνωση χρειάζεται ο τόπος.