- 23/06/2016
Είκοσι χρόνια από το 1996, αλλά…και 35 από το 1981
Του Ξενοφώντα Ακροπολίτη.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε μια χαρισματική προσωπικότητα, αυθεντική, μη αντιγράψιμη .
Σε κρίσιμή εποχή για την Ελλάδα έδωσε διέξοδο στον αντιαμερικανικό αέρα που φυσούσε, (λόγω Χούντας), διαχειριζόμενος την συναισθηματική φόρτιση, με γνώση όμως των ορίων.
Σε αυτή την προσπάθεια και πορεία, χρειάστηκε να ελιχθεί μέσω συνθημάτων, ευφυών αφορισμών και ανατρεπτικών τοποθετήσεων, που δυστυχώς όμως δημιούργησαν Σχολή και εντάχθηκαν στις πεποιθήσεις και στον τρόπο λειτουργίας της Κοινωνίας:
Αλλαγή: Δεν διευκρινίστηκε από τι σε τι, με αποτέλεσμα να ενωθούμε ως σύνολο, αλλά στην συνέχεια ερμηνεύοντάς την σύμφωνα με τα προσωπικά μας συμφέροντα, να χωριστούμε ως άτομα.
Μη προνομιούχοι Έλληνες: Επειδή ποτέ δεν δημοσιεύτηκε ο σχετικός κατάλογος, όλοι θεώρησαν ότι έχουν αυτή την ιδιότητα, γεγονός που στην συνέχεια τους επέτρεψε να νομιμοποιούν και την πιο κραυγαλέα παρανομία.
«Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του , αλλά όχι και 500.000» (δραχμές τότε). Ήταν το σχόλιο του Πρωθυπουργού για τις πράξεις του Διοικητού της ΔΕΗ. Πρόκειται για την επίσημη καθιέρωση του διπλού συστήματος αμοιβών του Δημόσιου Τομέα.
«Εγώ μόνο προήδρευα». Δόξα και μισθοί. Ευθύνες και συνέπειες οι άλλοι.
«Είναι ανευθυνοϋπεύθυνοι»: Με άπειρες εφαρμογές σε υπεύθυνους με μισθούς και ανεύθυνους σε … ευθύνες.
Τα «Νέα Τζάκια»: (Σε πλήρη αναντιστοιχία με τον «Λαό στην εξουσία»). Πρόκειται για την αναγγελία της δημιουργίας της νομλεκατούρας των τελευταίων 35 ετών και την προβολή της ως «Life style», το οποίο το αγάπησαν και το επεδίωξαν οι ΠΑΝΤΕΣ και που τελικά μας έφθασε να χρωστάμε, αυτά που χρωστάμε.
“Μea culpa“: Δηλαδή, εγώ έκανα λάθος, εσείς θα πληρώσετε.( Ή, όπως πρόσφατα διατυπώθηκε: «Είχα αυταπάτες»)
«Οι Βάσεις φεύγουν»: Αλλά μένουν. (Όπως πρόσφατα, για παράδειγμα καταργήθηκε ο ΕΝΦΙΑ, σκίστηκαν τα Μνημόνια κλπ.)
Και τελευταίο, το κορυφαίο: «Τσοβόλα δώσ‘τα όλα».
Πρόκειται για την επιτομή του απόλυτου Λαϊκισμού, όταν ο Πρωθυπουργός, την ώρα που τον ακούει όλος ο πληθυσμός, δίνει εντολή στον Υπουργό Οικονομικών να αδειάσει το Ταμείο (με τα ήδη δανεικά) και να τα μοιράσει να … φαγωθούνε. Επί πλέον, έτσι θεσμοθετείθηκε ο όρος «πολιτικό κόστος», μια κομψή διατύπωση του φόβου «κινδυνεύουμε να μη ξαναβγούμε».
Δυστυχώς.
ΥΣ: Ο Αποθανών δικαιώνεται πάντα?
