Η ασφαλιστική άνοιξη

Του Γιάννη Βερμισσώ.

Σημάδια οριακής ανόδου εμφανίζει η ασφαλιστική παραγωγή που «τρέχει» από τις αρχές του χρόνου.

Το στοιχείο αυτό, που προσφάτως δημοσιοποιήθηκε από την ΕΑΕΕ δίνει κάποιο θάρρος για τη συνέχεια του κλάδου χωρίς όμως να αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Ο δρόμος για τους ασφαλιστές είναι μακρύς και αχάρακτος.

Οι συνθήκες που επικρατούν στην οικονομία σε συνδυασμό με την πλειονότητα της «ελληνικής αντίληψης» για την ανάγκη προστασίας της ζωής, της περιουσίας, της εργασίας κ.α. δεν επιτρέπουν γρήγορη σύμπλευση των πολιτών με την ιδιωτική ασφάλιση.

Αυτό σημαίνει ότι το υφιστάμενο χάσμα δεν κλείνει. Η αυτόβουλη επιλογή ενός καταναλωτή να αναζητήσει να ασφαλιστεί σφαιρικά και ολοκληρωμένα παραμένει ακόμα δύσκολη απόφαση για τα εγχώρια δεδομένα.

Οι κινήσεις επιλογής ασφάλισης είναι ακόμα αποσπασματικές και βασισμένες σε διάφορες αιτίες.

Για παράδειγμα, η μικρή έξαρση που εμφανίζεται στην αγορά προγραμμάτων Υγείας αποδίδεται στους ελεύθερους επαγγελματίες που δεν πληρώνουν εισφορές ασφαλιστικές και αγοράζουν προγράμματα Υγείας για να είναι καλυμμένοι. Η επιλογή πράγματι ευκαιριακή δείχνει το πώς κάποιος πολίτης μπορεί να στραφεί στην ιδιωτική ασφάλιση. Όμως με την ίδια ευκαιριακή προσέγγιση μπορεί και να φύγει από αυτή διακόπτοντας το πρόγραμμά του.

Υπάρχουν και άλλοι εκατοντάδες χιλιάδες καταναλωτές που όχι μόνο επιλέγουν την δημόσια υγεία αλλά, αντιτίθενται στην ιδιωτική υγεία.. και θεωρούν ότι δεν έχουν λόγο να στραφούν σε αυτή. Είναι μια λογική και μια άποψη εκ βάθους, ανθρώπων που πιστεύουν στη δημόσια παροχή Υγείας και κρίνουν ότι δεν είναι αναγκαίο να πληρώνουν εξτρά για ένα τέτοιο θέμα.

Απόδειξη της ευκαιριακής αντίληψης για την επιλογή ιδιωτικής ασφάλισης, είναι επίσης και το θέμα των ανασφάλιστων οχημάτων που όταν γίνεται «ντόρος» τότε αποτυπώνεται στην ζήτηση. Όταν τα πράγματα είναι σε κάλμα τότε το ενδιαφέρον ξαναμειώνεται λένε οι ασφαλιστές.

Είναι φανερό ότι η ιδιωτική ασφάλιση αναπτύσσεται ακόμα ανερμάτιστα σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Και χρειάζεται να γίνει μεγάλη δουλειά ενημέρωσης και σε βάθος –όχι στα σχολεία- αλλά σε χώρους όπου υπάρχει ενεργός πληθυσμός που μπορεί να προβληματιστεί.

Μόνο με το αυτοκίνητο, τα ενυπόθηκα δάνεια και όποια άλλη ασφάλιση τυχόν γίνει υποχρεωτική –για παράδειγμα οι φυσικές καταστροφές- δε μπορεί να καλλιεργηθεί γνώση για τον κλάδο. Οι ενδιαφερόμενοι για τον κλάδο οφείλουν να κατευθυνθούν στην ρίζα του θέματος. Έτσι μπορεί να έλθει και η ασφαλιστική άνοιξη .