Κινήσεις για την ασφαλιστική παραγωγή

Του Γιάννη Βερμισσώ

Η ασφαλιστική παραγωγή αρχίζει να σκοντάφτει. Και αυτό αποτελεί αφορμή για να συσπειρωθεί η αγορά, και ο καθένας που συμμετέχει σε αυτή, και να παραχθούν σκέψεις, ιδέες, τρόποι ανάπτυξης που θα δώσουν μια νέα ώθηση. 

Γιατί υπάρχει στασιμότητα; Σίγουρα η οικονομική εξάντληση πυροδοτεί την στάση των πολιτών να διστάζουν να αγοράσουν Ιδιωτική ασφάλιση. Όμως, δεν είναι μόνο αυτό.

Το υπόβαθρο της όλης κατάστασης βρίσκεται στην άγνοια μεγάλου ποσοστού –πιστεύω της πλειονότητας- της κοινωνίας σχετικά με την ιδιωτική ασφάλιση και τα ασφαλιστικά προγράμματα.

Οι δύο προηγούμενες δεκαετίες (προ 8ετίας κρίσης) ήταν αυτές όπου η ασφαλιστική αγορά έτρεξε ισχυρά και ανορθώθηκε στην ελληνική οικονομία. Ο κλάδος αναπτύχθηκε, διείσδυσε, απόκτησε μέλη. Με μια κουβέντα έκανε την εμφάνισή του στην κοινωνία. Υπάρχει όμως ένα λεπτό σημείο: ο κλάδος έτρεξε μαζικά με άλλους πολλούς χωρίς την δική ταυτότητα και χωρίς την ειδική ενημέρωση που θα έπρεπε να κάνει.

Δηλαδή  στο ίδιο διάστημα, δεν μερίμνησε να καλλιεργήσει και παιδεία για την ασφάλιση. Δεν μερίμνησε να δημιουργήσει μια συλλογική κίνηση που θα εξηγούσε στο κοινό για την ιδιωτική ασφάλιση.

Το μόνο που συνέβαινε ήταν κάποιες αναφορές στην ασφαλιστική συνείδηση και κουλτούρα. Όμως δεν ήταν αρκετό.

Ούτε συνείδηση έγινε ούτε πολιτισμός περί της ασφάλισης αναπτύχθηκε.

Και το άλλοθι περί Ασπίς και άλλων εταιρειών που έκλεισαν και τραυμάτισαν τον κλάδο είναι η εύκολη δικαιολογία.

Και έτσι στην Ελλάδα η ασφάλιση δεν μπόρεσε να τοποθετηθεί στη θέση που βρίσκεται σε άλλες χώρες. Και αυτό πρέπει να γίνει τώρα.

Πώς λοιπόν σήμερα θα τρέξει η ασφαλιστική παραγωγή όταν χρειάζεται διπλάσιος κόπος για να πείσεις, να εξηγήσεις και να αναλύσεις στον κάθε πολίτη τους λόγους που πρέπει να ασφαλιστεί. Είναι σας να ξεκινάς από την αρχή..

 

 

Αξίζει μόνο να αναφέρουμε ότι σε περιοχές της χώρας που κατοικούν πολλοί αλλοδαποί η ασφαλιστική πώληση προχωρεί χωρίς εμπόδια. Οι πολίτες αυτοί αναφέρουν ασφαλιστικοί διαμεσολαβούντες που δραστηριοποιούνται εκεί, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να ασφαλιστούν καλά (σπίτια, ζωή, αυτοκίνητο, αστικές ευθύνες κ.α).

Και το σημαντικότερο; Δεν είναι «πλούσιοι» όπως μπορεί εύκολα να τους χαρακτήριζε κάποιος που θα ήθελε να δικαιολογήσει την στάση τους απέναντι στην ασφάλιση.

Συμπερασματικά λοιπόν θα λέγαμε ότι η ιδιωτική ασφάλιση είναι στάση ζωής. Είναι ανάγκη, είναι επιλογή που δεν σχετίζεται με την οικονομική ευρωστία.

Αυτό θα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους όσοι προσπαθούν σήμερα να αναπτύξουν και να στηρίξουν την ιδιωτική ασφάλιση.

Η ενημέρωση, αναλυτικά, απλά διεξοδικά χωρίς «ψιλά» γράμματα των πολιτών, και η ανανέωση των συμβολαίων θα ανοίξουν τους νέους δρόμους.

Βρισκόμαστε στην εποχή της διαφάνειας και των υψηλών απαιτήσεων που ακολουθεί εκείνη την εποχή της ορμής…

Κλείνοντας, θα πρέπει πάντως να χαιρετίσουμε τις προσπάθειες που γίνονται από τους φορείς εκπροσώπησης της αγοράς. Δείχνουν πράγματι την νέα αντίληψη και τάση που αναπτύσσεται.