Όταν η δικαιοσύνη καθυστερεί να έλθει

Του Γιάννη Βερμισσώ

Η απονομή της δικαιοσύνης έχει γίνει δύσκολη υπόθεση για όσους την επιζητούν στην ελληνική επικράτεια.

Δεν είναι θέμα ορθότητας , ικανότητας, επάρκειας  μηχανισμών και λειτουργών. 

Και θα ήταν λάθος και αστήριχτο να θεωρηθεί κάτι τέτοιο.

Η δυσκολία έγκειται αποκλειστικά στον χρόνο που η δικαιοσύνη αποδίδεται.

Δηλαδή όταν κάποιος φθάνει στην δικαιοσύνη για να βρει το δίκιο του τότε αυτομάτως εισάγεται στο μακρύ τούνελ της αναμονής.

Περιμένει τον χρόνο όπου η υπόθεσή του μπορεί: να αναβληθεί, να εκδικαστεί, να ασκηθεί έφεση, να πάρει δικάσιμο κ.λπ.

 Όλα αυτά κατά τα ισχύοντα μπορεί να κρατήσουν χρόνια.

Διότι λόγω φόρτου εργασίας οι υποθέσεις μπαίνουν στην σειρά και περιμένουν την ώρα τους…

Συνεπώς η δικαιοσύνη που επιζητεί κάποιος σήμερα θα αποδοθεί στο μέλλον και μάλιστα πολλά χρόνια μετά.

Το σύστημα δομήθηκε για «απονέμει» δικαιοσύνη  με σειρά προτεραιότητας…

Το πρόβλημα έχει εντοπιστεί πρωτίστως από τους δικαστικούς λειτουργούς; Μιλούν για ασφυξία υποθέσεων που εκκρεμούν και περιμένουν τη σειρά τους.

 Έτσι γεννήθηκε και η διαμεσολάβηση και οι εναλλακτικοί τρόποι επίλυσης διαφορών. Και επιλέγονται ως τρόπος εύρεσης προσφιλέστερης λύσης.

Το ερώτημα όμως παραμένει: ποια δικαιοσύνη αναζητούμε όταν αυτή δεν απονέμεται την ώρα που επιζητείται;

Ετσι αναπτύσσονται και όλες οι συντεταγμένες ή και ασύνταχτες άλλες προσπάθειες απονομής της…