Θα πέσουν τα τείχη για την ιδιωτική ασφάλιση;

Καθημερινά διαπιστώνεται, ότι οι πολίτες κρατούν ακόμα αποστάσεις  από την ιδιωτική ασφάλιση.

Γι΄ αυτό και η προσπάθεια όλων των σχετιζόμενων με την αγορά είναι να μειωθεί αυτή η απόσταση.

 Άραγε είναι εύκολο και πώς μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο;

Πως μπορεί να έλθουν οι πολίτες ένα βήμα πιο κοντά σε ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο;  

Μπορεί να στοιχειοθετηθεί  κάποιος αντικειμενικός  λόγος που θα «πείθει»,  έτσι ώστε  να προστρέξουν στον ιδιωτικό τομέα περισσότεροι  καταναλωτές;

Και ακόμα, πως μπορεί να απαντηθούν  και κάποια  βασικά ερωτήματα: Πόσοι θα πρέπει να ασφαλιστούν; Υπάρχει όριο, Υπάρχουν κριτήρια; και υπάρχουν τα απαραίτητα χρήματα;

Σαφώς και όχι. Δεν υπάρχουν όρια, ίσως, ούτε και χρήματα.

Όμως λέμε ότι είναι καλύτερα να έχει μεριμνήσει ο καθένας για τα όσα μπορεί να του συμβούν και να είναι προστατευμένος από τα αναπάντεχα.

Άρα λοιπόν οι ασφαλιστές μιλούν για το καλύτερο. Προτείνουν το καλύτερο και δίνουν στους  πολίτες αυτό που πράγματι τους προστατεύει είτε μιλάμε για Υγεία, είτε για Σύνταξη είτε για περιουσία.

Πως θα γίνει αυτό αντιληπτό και πώς θα ξεπεραστεί  ο σκόπελος του κόστους όπου προβάλλεται ισχυρά ως επιχείρημα;

Εδώ βρίσκεται η όλη υπόθεση: Πρώτον στην ενημέρωση και Δεύτερον στο κόστος. Αυτά είναι θέματα που πρέπει να λύσει η αγορά και είναι πρακτικά.

Όμως, υπάρχει και η «φιλοσοφική» διάσταση που αναφέρει:  μήπως μέσα από αυτή τη διαδικασία επιλογής και ανάδειξης της ιδιωτικής ασφάλισης ακυρώνουμε το δημόσιο σύστημα στο σύνολό του;

Μήπως αδικούμε τις δομές του κράτους και την προστασία που παρέχει;

Θα μπορούσαμε να  πούμε με βεβαιότητα όχι, τεκμηριώνοντας την απολυτότητα από το γεγονός ότι ο ανταγωνισμός και μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού συστήματος θα πρέπει να είναι υγιής και πραγματικός προς όφελος πρωτίστως των πολιτών. Κάτι που σήμερα ατυχώς και με ευθύνη των πολιτικά αρμοδίων δεν υπάρχει. 

Υπάρχει αγεφύρωτο χάσμα και ιδεοληψίες που δεν ευνοούν τους πολίτες.

Και θα πρέπει να γίνει αντιληπτό πώς οι μύθοι δεν ευνοούν πλέον την οριακή κατάσταση.

Είναι προσβλητικό να θεωρούμε ανεπαρκές το δημόσιο σύστημα.

Είναι όμως εξίσου προσβλητικό να μην αναγνωρίζει η πολιτεία τη σημασία της ιδιωτικής ασφάλισης και να αποτρέπει την αξιοποίησή της ή την  συνεργασία μαζί της προσπαθώντας να πείσει; να προστατεύσει;  να περιφρουρήσει; ένα δημόσιο σύστημα που έχει κουραστεί και δεν αντέχει τον μακρύ δρόμο των χρεών.

Οι προκαταλήψεις κρατούν τα φώτα χαμηλά.