Αγριότητες άνευ νοήματος στο ανθρώπινο δυναμικό

Tου Γιάννη Βερμισσώ.

Οι ασφαλιστικές εταιρείες διαχρονικά σύνδεσαν και στήριξαν την λειτουργία τους, την υπόστασή τους και την ανάπτυξή τους με τα στελέχη τους.

Χιλιάδες άνθρωποι, μάχιμοι ασφαλιστές έδωσαν και δίνουν διαχρονικά ένα αγώνα που αφορά την προώθηση της ασφάλισης στην κοινωνία, την διάχυση του οφέλους της, την απόδοση της υπεραξίας της υπέρ του κοινού καλού. Οι άνθρωποι αυτοί που σήμερα έχουν υπηρετήσει τον θεσμό με τον δικό του τρόπο, απόδοση, και δυνατότητα ο καθένας, αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο για τον κλάδο και τις εταιρείες.

Έχουν πολυσχιδή σημασία και αξία. Κάποιοι πλέον δεν εργάζονται όμως αποτελούν παρελθόν και ιστορία της εταιρείας ενώ κάποιοι άλλοι για τους δικούς τους λόγους και παρά την πολύχρονη διαδρομή τους βρίσκονται ακόμα εκεί στο μετερίζι της ασφαλιστικής πώλησης. Σίγουρα οι επιδόσεις τους μπορεί να μην είναι αυτές που οι σύγχρονες αριθμητικές προσεγγίσεις θέτουν ως στόχους. Σίγουρα, επίσης, η παρουσία τους να είναι βαριά και εκτός σύγχρονου ευέλικτου και δεκτικού εργαζόμενου διαμορφωμένου στα πρότυπα της εποχής και των απαιτήσεων της "νέας σχολής" μάνατζερ.

Όμως δεν είναι μόνο θέμα ηλικίας: το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και στον αντίποδα. Νέοι και ευέλικτοι, όμως εκτός στόχων και νέων ευφάνταστων προοπτικών εκτροχιάζονται από τις ηγετικές ομάδες και εισέρχονται σε νέες χαμηλότερες τροχιές…Από μηχανοκίνητοι πέφτουν σε ζωήλατες..άμαξες διότι αυτό το βάρος μπορούν να τραβήξουν. Και κάπως έτσι με τους παλιούς και τους νέους πραγματοποιούνται οι ασκήσεις επί της πράξης. Και όλα γίνονται στο βωμό των επιδόσεων. Και δεν είναι αδόκιμο ή λάθος να επιδιώκονται οι επιδόσεις. Όμως μέχρι πρότινος επιδιωκόταν μέσω κινήτρων που από την κορυφή διαχέονταν στην βάση. Τώρα όπως λένε οι πληροφορίες της αγοράς τα κίνητρα μοιράζονται στην κορυφή εκεί στα επιτελεία που σχεδιάζουν και δοκιμάζουν. Μετά -εκ των υστέρων δηλαδή- κάνουν απολογισμό που είτε αρνητικό είτε θετικός τα κίνητρα που είχαν εισπραχθεί -ηθικά και υλικά- δεν επιστρέφονται λόγω ανεπιτυχούς αποτελέσματος..

Ωστόσο η ζημιά και ο πειραματισμός γίνεται εις βάρος νέων και παλιών, βαθμοφόρων ή μη. Και μάλιστα από μεγάλες εταιρείες όπου οι παρεμβάσεις τους σε αξιολογικό επίπεδο είναι περισσότερο άνευ νοήματος και με ελάχιστο ίχνος στην τελική επιδιωκόμενη βελτίωση…Πολύ κακό για το τίποτα..