Επενδύσεις στην ασφαλιστική αγορά

Του Γιάννη Βερμισσώ

Μια «ζωντανή» αγορά όπως αυτή της ιδιωτικής ασφάλισης, η οποία ασχολείται με ένα ευαίσθητο προϊόν, υψηλής αξίας, που εμπεριέχει στοιχεία κοινωνικά,  συναισθηματικά και οικονομικά, σίγουρα έχει πολλαπλές πτυχές προσέγγισης, έχει δυναμική υπόσταση και  θέλει διαρκή προσήλωση  στο αντικείμενο όσων συντελούν σε αυτή.

Αυτή την περιγραφικά «σύνθετη εικόνα» την αντιμετωπίζει και ουσιαστικά  ο κάθε επενδυτής που βρίσκεται να εξετάζει ως επένδυση την ιδιωτική ασφάλιση.

Αν είναι fund που θέλει να έλθει να κερδίσει και να φύγει – έτσι συνηθίζεται- το πακέτο που αντιμετωπίζει είναι «βαρύ».

Αν είναι μακροπρόθεσμος επενδυτής  το βλέπει με σκεπτικισμό καθώς  θα ασχολείται σίγουρα και με κάτι άλλο οπότε η  αγορά μιας ασφαλιστικής απαιτεί χρόνο, και  προσήλωση, κάτι βέβαια που μπορεί να γίνει και με στελέχη, όμως σίγουρα δεν είναι και η ευκολότερη των υποθέσεων.

Μια ακόμη εκδοχή είναι αυτή που κάποιος θέλει να τοποθετήσει κεφάλαια. Όμως οι αποδόσεις της αγοράς δεν είναι τέτοιες που να χωρούν εγκλωβισμό.

Σε αυτό το πλαίσιο,  και με πολλές ακόμα εκδοχές, κινούνται οι επενδύσεις στην ελληνική ασφαλιστική αγορά.

Δεν είναι τα γραφειοκρατικά ούτε οι αδειοδοτήσεις που βαραίνουν τις άλλες επενδύσεις και αποτρέπουν τους έως σήμερα επενδυτές  γι΄αυτό και γίνεται προσπάθεια να καταργηθούν.

Στην περίπτωση της ιδιωτικής ασφάλισης το όποιο «σκάλωμα», ο όποιος δισταγμός οφείλεται σε άλλες παραμέτρους που σχετίζονται με την απόδοση των κεφαλαίων, τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού εντός και εκτός της εταιρείας, στην αναγκαιότητα του να είναι καθημερινά σε αναζήτηση ισορροπιών που αφορούν τα προϊόντα, τον ανταγωνισμό, το ανθρώπινο κομμάτι και πολλά ακόμα «ευαίσθητα» για τις αγορές δεδομένα.

Η εποχή χωράει σκοτούρες;

Μήπως η βιομηχανική γραμμική προσέγγιση που συνιστά ευκολία στη διαχείριση είναι προσφιλέστερη και θεωρητικά με λιγότερες σκοτούρες. 

Το μέλλον βλέπει στο παρελθόν…