Επενδυτική Ασφαλιστική άνοιξη μετ΄εμποδίων

Του Γιάννη Βερμισσώ.

Πωλήσεις, εξαγορές και συγχωνεύσεις, πήραν και πάλι τον ανήφορο. Τουλάχιστον, στην θεωρία. Στην πράξη ελπίζομε να δούμε αποτελέσματα αλλά προς το παρόν υπάρχουν επιφυλάξεις.. Eurolife, ATE-ERGO, Εθνική και άλλες περιπτώσεις αναζητούν ασφαλή κεφάλαια για μια διαφορετική και λαμπρότερη πορεία.

Η Eurolife, κατά τα γραφόμενα στα επίσημα έγγραφα της μητρικής της τράπεζας βρίσκεται στην διαδικασία αναζήτησης –αποδοχής- ενδιαφερόμενων επενδυτικών προτάσεων.

Πράγματι για την καθόλα καλή εταιρεία υπάρχει ενδιαφέρον και σαφώς στο τραπέζι του διαλόγου υπάρχουν προτάσεις από διαφορετικές πλευρές. Και όλα αυτά διότι η Τράπεζα θέλει να αποχωριστεί την θυγατρική της καθώς θα είναι προς όφελος όλων κατά τις πρώτες εκτιμήσεις.

Στην ίδια κατηγορία εξελίξεων είναι και το θέμα της ΑΤΕ-ERGO. Οι προθέσεις είναι γνωστές, η συμφωνία είναι γνωστή και απομένει να υλοποιηθεί. Η υλοποίησή της αποτελεί πρόθεση αλλά η εκτέλεσή της διατρέχει στον χρόνο.

Υπάρχουν και άλλα που αφορούν την ελληνική ασφαλιστική αγορά. Εξάλλου είχαμε γράψει για deals και για ενδιαφερόμενα επενδυτικά σχήματα προ καιρού.

Και αληθώς έτσι είναι τα πράγματα. Το ενδιαφέρον υπάρχει και οι προθέσεις υπάρχουν.

Όμως, υπάρχει και κάτι άλλο που επίσης είχαμε αναφέρει. Υπάρχει η ανησυχία από το περιβάλλον. Η αστάθεια από τη μη επίτευξη αυτονόητων -για άλλες χώρες, πολιτισμούς, και οικονομίες- πραγμάτων.

Οι ελληνικές εταιρείες όπως η ΕUROLIFE, η ATE ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ η ΕΘΝΙΚΗ και άλλες μικρότερες είναι συμφέρουσες επιλογές για ένα επενδυτή. Η χώρα όμως δεν είναι στην κατηγορία αυτή. Ακόμα δεν έχει γίνει μια χώρα συμφέρουσα για επενδύσεις. Ακόμα και η λογική της «κοψοχρονιάς» ενέχει κινδύνους για όποιον τολμήσει να βάλει τα χρήματά του. Και αυτό γιατί;

Πρώτον: Το εργασιακό περιβάλλον. Επικρατεί ακόμα αναστάτωση, οι συνθήκες στην αγορά εργασίας δεν είναι ομαλές και φυσικά οι εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα διεκδικούν –κατά τα ελληνικά πρότυπα- το δίκιο τους και υπερασπίζονται κεκτημένα και δικαιώματα. Πολύ περισσότερο δε όλα αυτά διογκώνονται όταν πρόκειται για εταιρείες που έχουν πολυάριθμο προσωπικό και έχουν υπηρετήσει επί σειρά ετών ένα δημόσιο χαρακτήρα.

Δεύτερον: Το ασαφές φορολογικό πλαίσιο αποτελεί το χειρότερο υπόβαθρο για κάποιον επενδυτή. Δεν έχει ξεκαθαριστεί η φορολόγηση η οποία παραμένει υψηλή, δεν έχει ρυθμιστεί η σταθερότητα του πλαισίου και οι αλλαγές εγκυμονούν.

Τρίτον: Η λειτουργία της ασφαλιστικής αγοράς στην επιδεινούμενη οικονομική στενότητα των καταναλωτών δεν υπόσχεται αποδόσεις συγκινητικές και συνεπώς οι επενδυτές αναζητούν εύλογα και άλλα καταφύγια για να τοποθετήσουν τα χρήματά τους προκειμένου να αποδώσουν.

Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς και τις γεωπολιτικές συνθήκες που διαμορφώνονται τότε, σε μια πιο ξεκάθαρη ματιά το επενδυτικό συμφέρον ελαχιστοποιείται.

Υπάρχουν και άλλα που ενδιαφέρουν έναν επενδυτή ο οποίος βλέπει μακριά.

Σαφώς λοιπόν και σήμερα προσέρχονται επενδυτές. Ενδιαφέρονται να δουν και να οσμιστούν. Αποδέχονται προκλήσεις και προσκλήσεις. Βλέπουν καλές εταιρείες όπως οι προαναφερόμενες. Βλέπουν δυνητικές επιδόσεις. Συναντούν σοβαρούς διαπραγματευτές και ικανά στελέχη. Όμως όλα αυτά δεν αντισταθμίζουν τα προηγούμενα. Και συνεπώς όταν ρωτούν –συμβούλους- και ενημερώνονται προχωρούν σε ΑΝΑΒΟΛΕΣ. Αυτό έχει αποδείξει η ιστορία. Και έτσι μένουν οι προθέσεις και τα λόγια και ακολουθεί η αποχώρηση…

ΣΥΠΕΡΑΣΜΑ: Πρέπει να αλλάξει το περιβάλλον… γρήγορα και συντονισμένα. Να γίνει πιο φιλικό στις επενδύσεις και την επιχειρηματική λειτουργία. Θα είναι καλύτερα και για την διάσωση των υφιστάμενων επιχειρήσεων…