Γιατί αγνοείται η ιδιωτική ασφάλιση από τις κυβερνητικές αποφάσεις που αφορούν τον κλάδο

του Γιάννη Βερμισσώ

Η απουσία διαλόγου και επικοινωνίας, η μή εφαρμογή διαδικασιών επιστημονικών και η μη συμμετοχή σε τραπέζια διαλόγου καθιστά αδύναμη την σωστή προσέγγιση κυβέρνησης και ιδιωτικής ασφάλισης.

Αυτό φαίνεται έως ώρας σε κάθε κυβερνητική προσπάθεια που έρχεται να “ακουμπήσει” την ιδιωτική ασφάλιση. Πέρυσι ήταν εκείνη η εισηγητική που έλεγε ότι έβαζε τον κλάδο εντός των σχεδίων και τώρα το σχέδιο νόμου για την ασφάλιση περιουσίας από το 2025.

Και στις δύο περιπτώσεις η ιδιωτική ασφάλιση αιφνιδιάζεται και εκ των υστέρων τρέχει να δώσει θέσεις, να εξηγήσει, να δώσει μια σωστή διάσταση για το πώς και με ποιόν τρόπο μπορεί να σταθεί δίπλα στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.

Και οι δύο περιπτώσεις δείχνουν προσπάθεια να αξιοποιηθεί ο κλάδος αλλά είναι τόσο άτεχνη η προσέγγιση που δείχνει ότι αυτοί που την σκέπτονται και την αποτυπώνουν σε κείμενο δεν έχουν συνομιλήσει με την αγορά ώστε να φτιάξουν όχι ένα κείμενο άλλο αλλά ένα κείμενο που κάτι θα θεσπίζει και θα βάζει λίγο ή πολύ την ιδιωτική ασφάλιση σωστά μέσα στις κυβερνητικές προθέσεις.

Τώρα έχουμε λένε οι πληροφορίες- συζητήσεις μεταξύ της κυβέρνησης και της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας αναφορικά με την υποχρεωτικότητα της ασφάλισης κατοικιών.

Σε αυτό φυσικά η ιδιωτική ασφάλιση είναι θετική το ίδιο διαφαίνεται από την κυβέρνηση καθώς σε σχέδιο νόμου συμπεριέλαβε τον κλάδο αλλά με τρόπο που ίσως να μην είναι και ο καλύτερος.

Συγκεκριμένα η πρόταση της κυβέρνησης η οποία θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση, έτσι όπως προέκυψε μέσα από το ενημερωτικό σημείωμα σχετικά με τον νέο κλιματικό νόμο, αφορά στην υποχρεωτικότητα ασφάλισης σπιτιών από το 2025 για κτίρια που βρίσκονται σε ζώνες υψηλής τρωτότητας, δηλαδή περιοχές που θεωρούνται ευάλωτες απέναντι στον κίνδυνο πυρκαγιάς ή πλημμύρας (όχι σεισμού).

Η αγορά μέσα από τους συντελεστές της θεωρεί ότι η κυβερνητική προσέγγιση θα μπορούσε αντικειμενικά και τεχνικά να ήταν περισσότερο στοχευμένη και ευρύτερη.

Και επί της ουσίας αναφύονται ερωτήματα: γιατί το 2025 η εκκίνηση και έως τότε τι γίνεται με την “τρωτότητα” και τι γίνεται με τις υπάρχουσες οικοδομές σε τρωτές περιοχές ( σε ζώνες υψηλής τρωτότητας) και τόσα άλλα…

Σε αυτή την βάση αναρωτιώμαστε εύλογα πώς θα κινηθεί η διαβούλευση και πώς αξιοποιήθηκε στην κατάρτιση του σχεδίου νόμου η τεχνογνωσία της ιδιωτικής ασφάλισης;

Η διάσταση παραμένει , το “γεφύρωμα” δεν έχει γίνει και δε μπορεί να συνεχιστεί να “λέγεται” ότι η κυβέρνηση θέλει αλλά δεν τολμά λόγω διάφορων αιτιών..

Η πραγματικότητα είναι πώς δεν υπάρχει από την κυβέρνηση ουσιαστική γνώση, ενημέρωση, διάλογος και συζήτηση επί του θέματος. Αγνοείται στις επιλογές της η συμμετοχή του κλάδου.

Άρα; Πρέπει άμεσα να αλλάξει το εφαρμοσμένο μοντέλο..