Οι ανασφάλιστοι όλων των κατηγοριών και η ενημέρωσή τους.

Του Γιάννη Βερμισσώ

Οι περιπτώσεις πυρκαγιών σε επιχειρήσεις και η θλιβερή διαπίστωση ότι δεν έχουν ασφάλιση αναδεικνύει το υφιστάμενο μεγάλο έλλειμμα. Ένα έλλειμμα που όταν το αποδίδουμε ή «φορτώνουμε» στην ασφαλιστική συνείδηση –κατά περίπτωση- ή στην αδυναμία του κράτους να επιβάλλει τους κανόνες –σε άλλη περίπτωση- δεν το αντιμετωπίζουμε. Απλά, προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε γιατί συμβαίνει αυτό που συμβαίνει.

Όμως σε τι ωφελεί η ερμηνεία; Δίνει λύση; Διορθώνει το λάθος; Προφανώς και όχι.

Το θέμα παραμένει ανοικτό  και άλυτο.

Πράγματι και οι επιχειρήσεις, και τα οχήματα, και οι επαγγελματίες και πόσοι άλλες περιπτώσεις αποφεύγουν την ασφάλισή τους. Καίγεται το εργοστάσιο και ο επιχειρηματίας κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπος με εκατοντάδες ατομικές περιπτώσεις που θα ζητήσουν αποζημίωση. Τρακάρει το αυτοκίνητο και –παρά την υποχρεωτικότητα- είναι ανασφάλιστο και ο οδηγός του τι κάνει ως πρώτη κίνηση; Τρέχει να κρυφτεί. Λάθος από τον επαγγελματία και τι συμβαίνει: ψάχνει να το κουκουλώσει για να την γλυτώσει..

Η κατάσταση είναι αστεία και τραγική.

Λειτουργεί μια επιχειρηματική μονάδα και είναι ανασφάλιστη; Μπορεί να υφίσταται κάτι τέτοιο. Να προκαλεί  ζημιά, ρύπανση, καταστροφή και να μην αποζημιώνει, ή να μην μπορεί να αποζημιώσει; Και αν τιμωρηθεί; Τι θα διορθώσει; Συνεπώς η αυτόβουλη κίνηση των ανθρώπων προς την ιδιωτική ασφάλιση είναι το ζητούμενο. Χρειάζεται να ενημερωθούν και ακολούθως να εμπεδώσουν την ανάγκη της ασφάλισης. Χρειάζονται πιο οργανωμένες συλλογικές κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση.

Και δεν είναι θέμα υποχρεωτικότητας καθώς έχει αποδειχθεί περίτρανα στο αυτοκίνητο. Είναι θέμα ενημέρωσης. Οι δρόμοι είναι ανοικτοί για τους επαγγελματίες και τα θεσμικά όργανα..