Η ανέχεια παράγει «νέα γενιά» ανασφάλιστων

Του Γιάννη Βερμισσώ.

Τις προάλλες, ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της αγοράς, αναφέρθηκε στα ανασφάλιστα, με μια ματιά διαφορετική από αυτή, τη συνηθισμένη, που συλλήβδην ρίχνουμε οι περισσότεροι έως σήμερα.

Επικοινώνησε με το insurance-eea και είπε πώς όσοι σήμερα δεν είναι ασφαλισμένοι προφανώς δεν έχουν χρήματα για να ασφαλιστούν.

«Κλείνουν οι επιχειρήσεις, οι άνθρωποι φτωχαίνουν, κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς θέρμανση, βγαίνουν στην ανεργία και στον δρόμο και περιμένουμε αυτοί να ασφαλιστούν» με ρώτησε.

Αναρωτήθηκα και εγώ με τη σειρά μου: οι ολοένα και φτωχότεροι έλληνες είναι οι δυνητικοί πελάτες της ασφαλιστικής αγοράς;

Η υποχρέωση όλων αυτών να ασφαλιστούν τι σηματοδοτεί;

Μάλλον ένα ακόμη χρέος, έναν ακόμη λογαριασμό απλήρωτο, ένα βάρος αθροιστικά ασήκωτο.

Ο συνομιλητής μου, συνεχίζοντας υποστήριξε, ότι «ίσως λόγω ανάγκης και -όχι λόγω ιδεολογίας- να έχει δημιουργηθεί το μεγαλύτερο μέρος των ανασφάλιστων».

Ο ίδιος άνθρωπος προχώρησε και λίγο παραπέρα.

Μου είπε πώς θα μπορούσε η αγορά, εννοώντας τις ασφαλιστικές εταιρείες, να επανεξετάσει τα ασφάλιστρα, την τιμολόγηση, τις παροχές, τις διαδικασίες και να δώσει μια εναλλακτική ευκαιρία σε όλους αυτούς για να ασφαλιστούν.

Δηλαδή, ξεπέρασε την υποχρεωτικότητα, την νομοθεσία, τις ποινές και τα συναφή και έστρεψε τις προσπάθειες στην αφύπνιση της συνείδησης, την βοήθεια όπου και όπως μπορεί να δοθεί και κατέληξε στην εθελοντική συμμόρφωση των σημερινών παραβατών και την «στέγασή τους», ή την περίθαλψή τους από την ασφαλιστική αγορά.

Αναρωτήθηκε μάλιστα για το πώς θα τους καλούσε η αγορά να ασφαλιστούν, αντί να τους στείλει τα ειδοποιητήρια το υπουργείο Οικονομικών.

Μου είπε επίσης ότι, είναι πιθανόν, ακόμα και να ασφαλιστούν όλοι οι σημερινοί ανασφάλιστοι, να υπάρξουν απρόβλεπτες εξελίξεις και συγκεκριμένα: να παραχθούν άλλοι, ανασφάλιστοι «νεώτερης γενιάς» λόγω οικονομικών συνθηκών.

Μήπως τα ανασφάλιστα και η υποασφάλιση είναι μια Λερναία Ύδρα που συντηρείται από την οικονομική κρίση και τα άλλα αδιέξοδα που δημιουργούν οι συνθήκες που επικρατούν στην ελληνική αγορά;

Πράγματι η άποψη που κατατέθηκε στο insurance-eea ήταν τελείως διαφορετική. Εστίασε και στο ότι οι ασφαλιστικές «πρέπει να πείσουν», «οφείλουν να κινητοποιήσουν» και όχι να ξεσηκώνουν και να αναζητούν την αστυνόμευση.

Ίσως τελικά αυτή η «ευαίσθητη» η κοινωνική άποψη να δώσει αφορμή για σκέψεις σχετικές με την εξέλιξη της ιδιωτικής ασφάλισης στην χώρα.

Το κοινό που απευθύνεται ο κλάδος είναι συγκεκριμένο. Οι άνθρωποι του 2017 με τις γνωστές συνθήκες στην οικονομία και τα πεπερασμένα εισοδήματα είναι η «μαγιά» της ανάπτυξης.

Είναι αυτοί που πιθανόν να μπορούν να ασφαλιστούν και η αγορά έχει χρέος πρώτιστο να τους προστατεύσει, ξεκινώντας από την ενημέρωση και προχωρώντας στην παροχή λύσεων.