Η απογύμνωση της ελληνικής αγοράς με παλαμάκια..

Του Γιάννη Βερμισσώ.

Του Γιάννη Βερμισσώ.


Παλαιότερα, τις περασμένες δεκαετίες, η ελληνική αγορά και η επιχειρηματικότητα μεσουράνησε. 

Υπήρχε «ζωή» , ένταση, ενδιαφέρον, και κυρίως όρεξη και επιθυμία έντονη για δημιουργία. Η προσπάθεια όλων ήταν να φτιάξουν κάτι καλύτερο, μεγαλύτερο, γοητευτικό..

Αυτό δελέασε και πολλές ξένες επιχειρήσεις. Και ήλθαν εδώ επένδυσαν και λειτούργησαν με το ίδιο μεράκι, σθένος, και όρεξη με τους έλληνες που «έχτιζαν» για την Ελλάδα και τους εαυτούς τους. Όμως γρήγορα, η ακμή αυτή, μαράζωσε.

Ήρθαν άλλες μέρες και οι ξένοι επενδυτές έφυγαν. Μαζί τους έφυγαν και πολλοί έλληνες οι οποίοι όμως δημιούργησαν σε άλλες χώρες. Ήταν οι διορατικοί και οι γρήγοροι. Οι άλλοι που έμεινα εδώ, είδαν την κατάρρευση μιας πραγματικής επιχειρηματικής άνοιξης.

Φύγαν οι Γάλλοι από τα ορυχεία, φύγαν οι Ιταλοί από τα λάστιχα Pirelli, έφυγαν οι πρωταγωνιστές της Ford από την Βοιωτία, έφυγε και ο Θεοχαράκης από τη Nissan  στον Βόλο, διαλύθηκε και η Πειραϊκή Πατραϊκή που τα προϊόντα υπάρχουν ακόμη σήμερα,  δεν προχώρησαν οι ελληνικές πετρελαιομηχανές «Μαλκότσι» και «Αξελλός», δεν αναπτύχθηκε η Ελληνική Βιομηχανία Όπλων όπως θα μπορούσε. Είναι πολλά αυτά που ήλθαν και απήλθαν. Και κάποιοι κέρδισαν άμεσα και έμμεσα..

Όσοι έμειναν σε αυτό το «καράβι» της ελληνικής πραγματικότητας είδαν πολλά. Η συνέχεια ήταν απρόβλεπτη και περιπετειώδης: το ρεύμα –το βιομηχανικό-  εκτινάχθηκε, τα κόστη πολλαπλασιάστηκαν, τα καύσιμα έφθασαν σε δυσθεώρητα ύψη, το φορολογικό σύστημα αποσαρθρώθηκε. Όσοι έμειναν και επιχειρούν είδαν όλα αυτά που δεν βλέπει καμία χώρα του κόσμου.

Χάθηκε η ανταγωνιστικότητα, χάθηκε η παραγωγή και κέρδισε το εμπόριο, το εισαγόμενο, το παράνομο και το εύκολο κέρδος. Μαγκιά για λίγους…

Έτσι λοιπόν στην χώρα, μαζί με εμάς τους ιθαγενείς εγκλωβίστηκαν και κάποια ξένα κεφάλια που ακολούθησαν την λογική του : αφού δε μπορείς να φύγεις τότε προχώρα πιο δυναμικά και πάρε το ρίσκο. Δεν ήταν επιλογή τους.

Ήταν η ανάγκη του εγκλωβισμένου να κινητοποιηθεί για να αποφύγει τον ολοκληρωτικό μαρασμό.

Σε αυτό το περιβάλλον σήμερα λειτουργεί η ελληνική αγορά. Και χρειάζεται λύσεις που πρέπει να δοθούν άμεσα. Δυστυχώς όμως δε δίδονται.

Συνεπώς οι ευκαιρίες είναι μηδαμινές και όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο απλώς καθυστερεί να κατανοήσει το εσπευσμένο των ενεργειών που πρέπει να γίνουν.

Υπάρχει όμως μια απορία: Τότε, τις παλιότερες δεκαετίες ήταν το περιβάλλον ευνοϊκό ή οι άνθρωποι διαφορετικοί ή μήπως και τα δύο; Πως υλοποιούσαν την συνταγή της προόδου που σήμερα απωλέσθηκε και μένουμε –όχι ατομικά- ως χώρα νηστικοί;

Το μυστικό είναι πώς κάποιοι όλα αυτά τα χρόνια χτυπούν παλαμάκια….

© INSURANCE EEA 2024. All rights Reserved.
Designed by RDC Informatics