Η εποχή της υπερκατανάλωσης δίνει(;) βήμα στην ιδιωτική ασφάλιση.

Του Γιάννη Βερμισσώ

Η μείωση της καταναλωτικής δαπάνης λόγω της καραντίνας ήταν αναμενόμενη. Όταν όμως διαπιστώνεται ότι η μείωση είχε επικρατήσει ως τάση και νωρίτερα της εκκίνησης της καραντίνας, τότε η άποψη για μια βαθύτερη  μεταλλαγή του έλληνα καταναλωτή σε αυτό το επίπεδο αρχίζει να μεγαλώνει.

Τα στοιχεία της Στατιστικής υπηρεσίας πέραν της γενικής ύφεσης που καταγράφουν η οποία αναμενόταν, δείχνουν ότι και το α΄και το β΄τρίμηνο του έτους υπήρξε μείωση της καταναλωτική δαπάνης λίγο πιο κάτω από το 10%. Η μείωση αυτή, αποτέλεσμα των γενικότερη συνθηκών «κύλησε» από τις αρχές του έτους, ενισχύθηκε με την καραντίνα και κατά τις δηλώσεις της αγοράς συνεχίζεται .

Εάν πράγματι αποτελεί «τάση» και επιβεβαιωθεί τότε θα μπορούμε να πιθανολογήσουμε για μια ορθολογικοποίηση  του καταναλωτικού μοντέλου, μια συγκράτηση των πολλών περιττών εξόδων και πλησίασμα των ελλήνων στα άλλα ευρωπαϊκά μοντέλα κατανάλωσης. Αυτό για την ιδιωτική ασφάλιση δεν είναι κακό. Αντίθετα όταν οι πολίτες συνειδητοποιήσουν τι σημαίνει περιττή –πλεονάζουσα- δαπάνη, ίσως να μπορέσουν να αξιολογήσουν καλύτερα και να έλθουν κοντά στην «χρήσιμη» δαπάνη που σαφώς είναι η ασφάλιση (κάθε κατηγορίας).  Και δεν είναι μόνο η ύπαρξη κάποιου διαθέσιμου ποσού. Είναι η σκέψη, η δημιουργία συνείδησης για την αναγκαιότητα  διασφάλισης, συντήρησης, ανάδειξης αγαθών της ζωής, κάτι που η ιδιωτική ασφάλιση μεριμνά και στηρίζει.