Οι νέες συνθήκες «στρέφουν» στα προγράμματα Σύνταξης

Του Γιάννη Βερμισσώ

Μετά από την «Υγεία» η οποία ως τομέας σαφώς και βρέθηκε στην κορυφή των επιλογών όσων πολιτών θέλησαν να πλησιάσουν την ιδιωτική ασφάλιση, τώρα δείχνει να ακολουθεί η «Σύνταξη». Αυτά τα προγράμματα «σύνταξης-αποταμίευσης» που εδώ και αρκετό καιρό προκρίνουν και αναδεικνύουν ως ιδιαίτερης σημασίας, οι συντελεστές του κλάδου, πράγματι, αρχίζουν να κερδίζουν το ενδιαφέρον.

Συχνά σε συζητήσεις ακούγονται κυρίως νέοι άνθρωποι να μιλούν για κάποια σχετική απόφασή τους που είτε τους οδήγησε στο να αγοράσουν ένα τέτοιο πρόγραμμα είτε βρίσκονται στη διαδικασία έρευνας με στόχο να επιλέξουν κάτι ανάλογο. Το insurance-eea επιβεβαίωσε τη σχετική τάση συνομιλώντας με ασφαλιστές οι οποίοι διακρίνουν πώς υπάρχει ένα ανερχόμενο ενδιαφέρον για τα Συνταξιοδοτικά.

Το ίδιο αποτυπώνεται και σε ερωτηματολόγιο που έχει θέσει το insurance-eea στους αναγνώστες του (δείτε κάτω δεξιά) στο οποίο καταγράφεται «το ανερχόμενο ενδιαφέρον» για τα Συνταξιοδοτικά προγράμματα. Την ίδια ώρα και η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών και η Ένωση Αναλογιστών Ελλάδος επισημαίνουν τη ζωτική ανάγκη που υπάρχει για την ιδιωτική σύνταξη. Και προσκρούουν σε τοίχο.

Διότι μιλούν για μια ανάγκη την οποία το κράτος ακόμα παρατηρεί από μακριά… διότι ίσως να κλείνει τα μάτια και να μην την αναγνωρίζει.

Έτσι κυλά ο χρόνος και καθυστερεί η λήψη οποιασδήποτε απόφασης, υπέρ της κοινωνίας η οποία πορεύεται στις πενιχρές, αδικαιολόγητες, εξοντωτικές συντάξεις. Είναι γνωστό, ότι η  ιδιωτική σύνταξη, η αποταμίευση, η επένδυση για το μέλλον,  ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί, αποτελεί για την ελληνική πραγματικότητα και τις συνθήκες που επικρατούν, τη μοναδική λύση.

Το να αφήνονται σήμερα οι πολίτες να αγοράζουν ιδιωτική σύνταξη από μόνοι τους, χωρίς να τους έχει δημιουργήσει το κράτος υποδομή λειτουργίας των 3^ων πυλώνων, θεωρείται μεγάλη αδικία και χωρίς λόγο. Πρέπει με μεγαλύτερη συσπείρωση η ασφαλιστική αγορά ίσως σε συνεργασία και με άλλους κοινωνικούς φορείς να κάνει σαφές ότι όσο συνεχίζεται η παλιά τακτική που στηρίζεται στην αντίληψη του να «μην ανοίγουμε θέματα», τόσο θα επιδεινώνεται η κατάσταση.

Τσάμπα αναμονή. Και ο χρόνος ροκανίζεται άσκοπα…