Οι πυρκαγιές και η διαχρονική -αθρόα- παρουσία της ιδιωτικής ασφάλισης

Χρόνια τώρα, σε όλες τις πυρκαγιές αναδεικνύεται το θέμα της ασφάλισης των κατοικιών και ιδιαίτερα αυτών που είναι εντός ή κοντά σε δάση. Οι καταστροφές κάθε μεγέθους έχουν κοντά τους όλες τις φορές το κράτος το οποίο παρέχει και οικονομική στήριξη.  Όμως, αυτή η στήριξη δεν αρκεί για την αποκατάσταση. Δε μπορεί να διαμαρτυρηθεί όμως κανείς γιατί ένας κράτος δεν φτιάχνει από την αρχή σπίτια, αυτοκίνητα, κήπους, έργα εξωραϊσμου και υποδομών σε όσους έπεσαν θύματα μιας καταστροφής. Αντίθετα ο ιδιώτης ασφαλιστής μπορεί να παρέμβει και να αποκαταστήσει,, να αποζημιώσει και να συντελέσει στην αποκατάσταση όσων έπαθε ο ασφαλισμένος του. Αυτή η διαφορά δεν εμπεδώθηκε μέσα στα χρόνια. Και οι κατοικίες -ακόμα και οι επιχειρήσεις-  μένουν στην πλειονότητά τους στο έλεος του συμβάντος και οι ιδιοκτήτες στην κρατική ενίσχυση. Αντίθετα οι πολίτες που έχουν μεριμνήσει για την ασφάλιση της κατοικίας τους αποδεικνύονται κερδισμένοι. Όταν αυτό γίνει κατανοητό τότες το κράτος θα πάψει να αιμορραγεί αναπάντεχα και θα καταφέρει να ασκήσεις μια πιο σταθερή ίση προς όλους και ανταποδοτική για όλους πολιτική. Η κυβέρνηση ίσως θα πρέπει να σκεφτεί μαζί με τους συντελεστές της αγοράς ιδιωτικής ασφάλισης μια πιο δομική λύση αντί να τρέχει να μετρά πυρόπληκτους και αποζημιώσεις, και η ιδιωτική ασφάλιση να μιλά για την “σταθερά” των ανασφάλιστων κατοικιών..