Στον ίδιο χώρο, ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967- 1974 (ΣΦΕΑ), διοργάνωσε εκδήλωση τιμής για την 48^η επέτειο από την πτώση της χούντας. Πολιτικά κόμματα και οργανώσεις κατέθεσαν στεφάνια και κράτησαν ενός λεπτού σιγής για τους νεκρούς που αγωνίστηκαν κατά της δικτατορίας. Για τη σημασία της ημέρας μίλησε ο Πρόεδρος του ΣΦΕΑ Βαγγέλης Γκιουγκής. Στις εκδηλώσεις συμμετείχε και  αντιπροσωπεία Κύπριων αντιστασιακών με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Επιτροπής Καταρτισμού και Τήρησης Μητρώου Μαχητών της Αντίστασης στην Κύπρο, Υποστράτηγο ε.α. Αλέξη Χαραλάμπους.

Βίντεο

Ευάγγελος Γκιουγκής, Πρόεδρος ΣΦΕΑ: Ομιλία στην 48η επέτειο πτώσης της δικτατορίας

 

Αλέξης Χαραλάμπους, Πρόεδρος των Μαχητών Αντίστασης Κύπρου, ομιλία στο ΕΑΤ-ΕΣΑ 23-7-2022

Σήμερα το βράδυ, 24/7/2022, έχει προγραμματιστεί η ετήσια εκδήλωση αποκατάστασης της δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο με πρόσκληση της Προέδρου της Δημοκρατίας, προς αγωνιστές κατά της δικτατορίας, εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων, επιμελητηρίων και κοινωνικών οργανώσεων.

Σημειώνουμε ότι κάθε χρόνο στις εκδηλώσεις αποκατάστασης της Δημοκρατίας συμμετέχει και το ΕΕΑ με αντιπροσωπεία του.

Ιστορία

Στις 23 και 24 Ιουλίου, κάθε χρόνο από το 1974 και μετά, οι Έλληνες πολίτες γιορτάζουν την αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών, οι οποίοι  είχαν καταργηθεί από τη δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967. Μέρες που μπορεί να φέρνουν ικανοποίηση, αλλά συνοδεύονται πάντα από έναν κρυφό πόνο που ακόμη, τόσες δεκαετίες μετά, μας πονάει και αφορά την ταυτόχρονη τραγωδία της Κύπρου.

Πράγματι, η δικτατορία πέρα από τα άλλα εγκλήματα που έκανε κατά του ελληνικού λαού (φυλακές, εξορίες, βασανιστήρια, δολοφονίες, αφαίρεση ιθαγένειας κ.α.), δεν παρέλειψε να επεκτείνει το φασιστικό της έγκλημα και στην Κύπρο, τόσο με την ανατροπή του εκλεγμένου Προέδρου Μακαρίου και την επιβολή, κι εκεί, δικτατορίας, όσο και με την πρόκληση της τουρκικής εισβολής και κατοχής της Β. Κύπρου με αιτιολογία από τους Τούρκους, δήθεν την προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων της τουρκοκυπριακής μειονότητας.  Το χειρότερο απ όλα ήταν, ότι ενώ οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο, η χούντα των Αθηνών δεν αποδέσμευε τις ένοπλες δυνάμεις στην Κύπρο να κτυπήσουν τον εισβολέα, πιστεύοντας σε αμερικανικές διαβεβαιώσεις ότι πρόκειται για μικρής έκτασης ακίνδυνη άσκηση των Τούρκων! Η δε γενική επιστράτευση που κηρύχθηκε, αποκάλυψε και το άλλο έγκλημα της δικτατορίας η οποία άφησε τον στρατό, επί χρόνια, χωρίς ανανέωση του εξοπλισμού και χωρίς καμία ετοιμότητα των υπηρεσιών του να ανταποκριθούν σε καθήκοντα επιστράτευσης. Εικόνα διάλυσης επικρατούσε σε όλα τα στρατόπεδα, πράγμα που αποτέλεσε το υπόστρωμα κατάρρευσης και ανατροπής της χούντας. Μια ανατροπή που είχε ήδη «προαναγγελθεί» από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973.

Στις 24 Ιουλίου 1974, ορκίστηκε η πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση υπό τον Κ. Καραμανλή και έκλεισε το κεφάλαιο δικτατορία. Το κεφάλαιο όμως του εγκλήματος στην Κύπρο, δεν έκλεισε ποτέ.

Οι μέρες αυτές γιορτάζονται ταυτόχρονα στην Ελλάδα και στην Κύπρο και συνεχώς γίνεται μνεία εκείνων των γεγονότων.

 

Από την κατάθεση στεφάνων στους τάφους των πεσόντων αντιστασιακών στην Κύπρο, από Έλλαδίτες και Κύπριους Αντιστασιακούς.

Αμετανόητοι οι δικτάτορες

Κι ενώ οι Τούρκοι καταλάμβαναν εδάφη στην Κύπρο, στις Φυλακές Καλοχωρίου Θεσσαλονίκης,  όπου κρατούνταν πολιτικοί κρατούμενοι της Χούντας μετά από απάνθρωπα βασανιστήρια, διαδραματίζονταν τα τελευταία επεισόδια της απίστευτης αυτής χουντικής προδοσίας. Όπως αφηγούνται οι κρατούμενοι, ζήτησαν να στρατευθούν στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση της Κύπρου. Το αίτημα διαβιβάστηκε στο ΓΕΣ και στη χούντα και η απάντηση που ήρθε αποτελούσε μια ακόμη κατάπτυστη πράξη. Όπως τη διαβίβασε ο διοικητής των φυλακών προς τους κρατουμένους: «Οι κρατούμενοι κομμουνισταί, θα πρέπει πρώτα να αποκηρύξουν μετά βδελυγμίας και αποτροπιασμού, την ιδεολογίαν των, το κομμουνιστικόν κόμμα, τον κομμουνισμόν και τας παραφυάδας αυτού, και κατόπιν θα εξετασθεί το αίτημά των»! Ζητούσε μάλιστα να ασπαστούν τους… εθνικούς σκοπούς της «Επαναστάσεως»! Η χούντα έβαζε τον φασισμό της πάνω από την πατρίδα στις πιο κρίσιμες στιγμές. Το έγκλημα ολοκληρώνονταν!

Η απάντηση των πολιτικών κρατουμένων ήταν αποστομωτική: «Ιδανικά και πατρίδα πάνε μαζί και κανένας προσκυνημένος δεν μπορεί ποτέ να υπερασπίσει καμιά πατρίδα. Είμαστε περήφανοι για τα ιδανικά της ελευθερίας και αν χρειαστεί θα υπερασπίσουμε την πατρίδα με όποιο μέσο μπορούμε, όπως έκαναν και οι πατεράδες μας, ήρωες της Εθνικής Αντίστασης».

Οι τελευταίοι πολιτικοί κρατούμενοι απολύθηκαν από τις φυλακές Καλοχωρίου, 3 μέρες μετά την πτώση της Χούντας, στις 26/7/1974. Φωτογραφεία πριν την απόλυση.

Δείτε ακόμη: Ιστορία. Η Δικτατορία του 1967 και οι μικρομεσαίοι