Ιστορίες για «αγρίους» στην ασφαλιστική αγορά

Ένας πόλεμος σπερμολογιών με αναφορές σε αναληθή γεγονότα που έχουν βλαπτική επίπτωση στη φήμη των εταιρειών, «εκπορεύεται» με όλο και μεγαλύτερη ένταση από μεγάλα γραφεία της αγοράς. 

Κυριολεκτικά, μπορεί να ακούσει κανείς τα πάντα, από «ειδήσεις» για παραιτήσεις διευθυντικών στελεχών με κάποιο «εκτόπισμα» φήμης, εξόδους εταιρειών από την Ελλάδα, οι οποίες φευ, αφού δεν τους ήρθαν τα πράγματα όπως τα περίμεναν, τα μαζεύουν και φεύγουν, μέχρι σχόλια για αφερέγγυες εταιρείες, που τίθενται ή πρόκειται να τεθούν υπό τη στενή επιτήρηση του Επόπτη ή, το ακόμη δυσμενέστερο, ότι απειλούνται με λουκέτο, και καλά θα κάνουν οι έχοντες ευήκοον ους ασφαλισμένοι να τα μαζεύουν και να φεύγουν. 

Μάλιστα, κάποια από τα κατά καιρούς διαδιδόμενα τα ακούς από τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, υποβαλόμενα είτε ως πληροφορία είτε ως ερώτημα, ώστε προβληματίζεσαι για το αν και κατά πόσο μπορεί να είναι ίδια η πηγή «εκπομπής» τους και ποιάς εμβέλειας.

Φυσικά δεν πρόκειται ούτε για καινοφανές, ούτε για ανεξήγητο φαινόμενο. 

Έχουν προηγηθεί πολλά στην ελληνική αγορά και έχει δημιουργηθεί «υπόστρωμα» ικανό που ευνοεί σκοπιμοθηρικές (κυρίως) διαδόσεις. Η αγορά, όμως, σε επίπεδο θεσμικό τουλάχιστον, κάπως πρέπει να το αντιμετωπίσει.

Ιδιαίτερα σήμερα που βρίσκεται σε φάση μετάβασης και ετοιμάζεται να διαχειριστεί καταστάσεις πιο λεπτές και ευαίσθητες σε θέματα κύρους, και σε σταθερό ορίζοντα. 

Δεν αρκεί, λοιπόν, μια φορά το χρόνο, την Ημέρα της Ιδιωτικής Ασφάλισης, να «βγαίνει» στο πλατύ κοινό με κάποια καμπάνια η Ένωση. Η ενημέρωση, ακόμη και η «καμπανιακή» δράση μπορεί να έχει τακτικότερο χαρακτήρα.

Από την άλλη πλευρά, η υποχρεωτική δημοσιοποίηση οικονομικών στοιχείων, όπως ο δείκτης φερεγγυότητας, που πρότεινε στο πρόσφατο debate του ΕΕΑ και της ΕΑΔΕ ο επικεφαλής της Metlife Alico, κ. Δ. Μαζαράκης, μπορεί να βοηθήσει ώστε ο διαμεσολαβητής και ο πελάτης να γνωρίζουν σε ποιες εταιρείες απευθύνονται.