Κεφαλικός Φόρος

Του Γιάννη Βοτσαρίδη

Τείνει να γίνει πλέον αξίωμα για την ελληνική φορολογική πολιτική το ότι "όσο περισσότερους φόρους βάζεις, τόσο λιγότερους φόρους εισπράττεις".

Η υπέρογκη αύξηση της φορολογίας στην Ελλάδα – και είναι άξιον απορίας πως δεν το βλέπουν και οι υποτιθέμενα εξειδικευμένοι εκπρόσωποι των πιστωτών – προκάλεσε μια σειρά στρεβλώσεων στο δημοσιονομικό τοπίο, οι οποίες ξεδιπλώνονται σταδιακά και ανατρέπουν μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς, πλάνα, οικονομικούς στόχους.

Το πρώτο ορατό αποτέλεσμα είναι η γενικευμένη αύξηση της φοροδιαφυγής στο σύνολο του πληθυσμού, με εξαίρεση βέβαια μισθωτούς, συνταξιούχους, μεγάλες επιχειρήσεις κλπ που, εκ των πραγμάτων, είναι συνεπείς.

Το δεύτερο είναι η μαζική φυγή των επιχειρήσεων στο εξωτερικό, όχι κατ’ ανάγκην σε φορολογικούς παράδεισους, αλλά σε πιο "λογικές" φορολογικά χώρες.

Η πιο σοβαρή όμως παρενέργεια είναι η αθέατη παγίωση, σε ευρεία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, μιας ελαστικότητας στη φορολογική συνείδηση, μιας, κατά κάποιο τρόπο, "ηθικής νομιμοποίησης" της φοροδιαφυγής, που, από παράνομη πράξη, μετατρέπεται στη συνείδηση του κόσμου σε "κατόρθωμα" που ζητά ενδεχομένως επιβράβευση από τον κοινωνικό περίγυρο.

Ήταν αναμενόμενα όλα αυτά; Με μαθηματική ακρίβεια ναι, εάν λάβουμε υπ’ όψιν μας το στοιχείο του παραλόγου που απεικονίζεται στους αριθμούς:

• Τα τελευταία 40 χρόνια ψηφίστηκαν στη χώρα μας 250 φορολογικοί Νόμοι και Τροπολογίες που προστέθηκαν σε άλλους 3.450 Νόμους και 115.000 ανάλογες Υπουργικές αποφάσεις

• Οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές στην Ελλάδα είναι ανάμεσα στις τρεις υψηλότερες στην ΕΕ (μαζί με τη Γερμανία και το Βέλγιο), εάν όμως προστεθεί και η Εισφορά Αλληλεγγύης ερχόμαστε πανηγυρικά πρώτοι

• Το ελληνικό Δημόσιο χάνει κάθε χρόνο περίπου 16 δις ευρώ (32% των συνολικών ετησίων εσόδων του) λόγω της φοροδιαφυγής.

Είναι αυτονόητο ότι ακόμη και με το αποτελεσματικότερο φοροεισπρακτικό σύστημα – από το οποίο μακράν απέχουμε – οι επιτήδειοι θα εύρισκαν πάντοτε νομότυπους ή μη τρόπους να φοροδιαφύγουν, κυρίως λόγω των αμέτρητων αποφάσεων και εγκυκλίων που συνθέτουν την παράνοια της ελληνικής γραφειοκρατίας.

Κι όμως θα ήταν απλό: Ένας flat-tax της κατηγορίας του 15% που θα αφαιρούσε το κυριότερο κίνητρο για έναν επίδοξο φοροφυγά, παράλληλα με μια κάθετη αυστηροποίηση των ποινών για φοροδιαφυγή (αμερικανικό μοντέλο), που θα απέτρεπε τη μεγάλη πλειοψηφία των υπολοίπων να παρανομήσουν. Αλλά, κυρίως, ένα τέτοιο φορολογικό μοντέλο θα αποκαθιστούσε το "αίσθημα του δικαίου" στους εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες και επιχειρηματίες που καλούνται σήμερα να αποδώσουν στο κράτος το 60% – 80% των κερδών τους, εν είδη "κεφαλικού φόρου".

Μόνον που ο κεφαλικός φόρος στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ήταν 10% – και ήταν ένας από τους λόγους που οδήγησαν τους σκλαβωμένους Έλληνες στην εξέγερση.

Πηγή: Interlife Magazine

© INSURANCE EEA 2024. All rights Reserved.
Designed by RDC Informatics