Με όραμα και εργασία; ή με νέα κανονικότητα και άλλες αναζητήσεις…

Του Γιάννη Βερμισσώ

H εμφανής προσπάθεια προσδιορισμού μιας «νέας κανονικότητας» που διακατέχει την αγορά και συναρτάται με την εξέλιξη του covid19 αποδεικνύει την διάθεση κάποιου πληθυσμιακού συνόλου να αποτυπώσει νέα πράγματα. Πιθανόν να υφέρπει και η ανάγκη εισαγωγής μια νέας πραγματικότητας, μιας αλλαγής, ενός νέου ξεκινήματος. Διότι σε διαφορετική περίπτωση, η αναζητούμενη νέα κανονικότητα, δεν αποτελεί  παρά μια συγκυριακή κατάσταση που όλοι ευελπιστούν πώς θα περάσει σύντομα. Μπορεί από την συγκυρία να απομείνουν κατάλοιπα όπως νέες συμπεριφορές, νέες σκέψεις, νέες αντιλήψεις, οι οποίες όμως δεν αποτελούν νέα κανονικότητα.

Η ζωή και η ιστορία έχουν αποδείξει ότι δεν αλλάζουν κάποια βασικά πράγματα, απλά εξελίσσονται.  Εάν λοιπόν καταβάλλεται εναγώνια προσπάθεια για να περιχαρακωθεί μια κοσμογονική αλλαγή, μάλλον είναι μάταιη. Εάν καταβάλλεται προσπάθεια να συνειδητοποιηθεί μια κάποια εξέλιξη, να περάσει ένα νέο μήνυμα να συντελεσθεί μια ουσιαστική κοινωνική αλλαγή , τότε ο προσδιορισμός της νέας κανονικότητας έχει κάποιον προσανατολισμό. Θα συμβάλλει στην εξέλιξη. Μια σημαντική θεωρία -της εξέλιξης-  που εκτείνεται σε κάθε επίπεδο και είναι αυτή που μεταβάλλει την καθημερινότητα, που προσαρμόζει την ζωή, που εισάγει νέα στοιχεία.

Η νέα κανονικότητα συνιστά μια περισσότερο προσωρινή,  μετά από ένα ξαφνικό γεγονός, κατάσταση στην οποία πορεύονται λαοί, πολίτες, κράτη. Πορεύεται και η επιχειρηματικότητα πορεύεται και η ιδιωτική ασφάλιση. Όμως η διαδικασία, το νόημα, ο στόχος μιας ασφάλισης μένουν ίδια με αυτά του παρελθόντος.  Η νέα κανονικότητα τι φέρνει ; Ότι ζητούσε και το παρελθόν: περισσότερη εργασία, περισσότερη ενημέρωση, λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή ..προσήλωση.  Αυτή είναι η εξέλιξη προς την ανάπτυξη, που ακολουθείται αιώνες. Και υπάρχουν πρωτοπόροι που ανοίγουν δρόμους. Αυτούς χρειάζεται η αγορά και το πληθυσμιακό κοινό που βλέπει ψηλά πέρα από την «κανονικότητα».