Ο επαγγελματίας της εποχής που πέρασε….

του Γιάννη Βερμισσώ

Οι προσπάθειες για εκπαίδευση όλης της χώρας συνεχίζονται. Εκπαίδευση στις περιβαλλοντικές σωστές πρακτικές, εκπαίδευση στον πολιτισμό, εκπαίδευση στην ομαλή συμμετοχή στην κοινωνία (κοινωνικοποίηση), εκπαίδευση εξειδικευμένη και γενική, εκπαίδευση σε αυτό που εργάζεσαι, εκπαίδευση βασική (σχολική-πανεπιστημιακή)  και τόσες άλλες μορφές..

Τελικά πρέπει να γίνει κατανοητό πώς η εκπαίδευση-κατάρτιση-επιμόρφωση ή όπως αλλιώς ονομάζεται αυτή η “μαγική ώρα” εμπλουτισμού, μετάδοσης, μεταλαμπάδευσης, μεταφοράς γνώσης είναι μια διαδικασία που άτομα και κοινωνίες οφείλουν να σέβονται, να ακολουθούν και με την πρώτη ευκαιρία να την επιζητούν. Για οτιδήποτε..

Δεκαετίες πριν , στα  αλλοδαπά πανεπιστήμια μεγάλος αριθμός φοιτητών ήταν προχωρημένη ηλικίας και σαφώς εκτός των πρώτων χρόνων μετά το πέρας της Ββάθμιας εκπαίδευσης. Μιλούσαν από τότε για την δια βίου εκπαίδευση και αναγνώριζαν τη σημασία αυτή της διαδικασίας. Σήμερα δεκαετίες μετά αυτό αρχίζει να εμπεδώνεται σε όλο τον κόσμο και φυσικά και την Ελλάδα.

Οι γνώσεις δε σταματούν όταν οι επιστήμες εξελίσσονται. Τα νέα δεδομένα έρχονται καθημερινά να κάνουν σοφότερους όσους τα ενδιαφέρονται να τα μαθαίνουν. Δε μπορεί η γνώση να σταματά εκεί που ο καθένας πιστοποιήθηκε ότι έμαθε μια τέχνη, ολοκλήρωσε μια σπουδή.

Και για να υπάρχει επιμόρφωση χρειάζονται ώρες διαβάσματος. Αυτό είναι το κλειδί, το μυστικό, το κομβικό σημείο: να δίνει ο καθένα χρόνο στον εαυτό του γι΄αυτή την ενημέρωση-επιμόρφωση-κατάρτιση. Και πολύ περισσότερο να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι χαμένος χρόνος, κλεμμένος από άλλες υποχρεώσεις.

Άρα δε μπορεί να υπάρξει σύγχρονος επαγγελματίας, επιστήμονας, τεχνίτης, που δεν θα δίνει χρόνο στην εκπαίδευση του. Αλλιώς είναι ο επαγγελματίας εκείνης της εποχής που πέρασε….