Ο κίνδυνος για το όραμα των ασφαλιστικών πωλήσεων

του Γιάννη Βερμισσώ

Οι δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών της αγοράς ιδιωτικής ασφάλισης και οι προσεγγίσεις των ενασχολούμενων με την γραφή, συχνά αναφέρονται σε προσδοκίες οι οποίες εστιάζουν σε “αλλαγή του τοπίου” σε εξελίξεις από dels που φέρνουν νέο άνεμος στην αγορά, και διάφορα άλλα σχετικά και υποσχετικά. Τελικά μπορεί να επέλθει ριζική αλλαγή στην αγορά; Μπορεί να εκτοξευθούν οι πωλήσεις και οι πολίτες να αποκτήσουν ασφαλιστική συνείδηση;. Μπορεί ακόμα να ασφαλίσουν την περιουσία τους και να καλύψουν με κάποια ασφαλιστικό πρόγραμμα ότι χρειάζεται να καλύψουν;  Φυσικά και όχι καθώς αυτό δεν έχει συμβεί ούτε σε προηγμένες ασφαλιστικά χώρες. Πόσο μάλλον σε χώρες όπως η Ελλάδα όπου η ασφαλιστική συνείδηση είναι ακαλλιέργητη και ακόμα και τώρα να εξκινήσει μια συστηματική προσπάθεια θα θέλει κάποια -πολλά χρόνια- για να αποδώσει. Από την άλλη υπάρχει και μια άλλη σκέψη; αυτή του κόστους το οποίο μπορεί να το καλύψουν οι πολίτες της χώρας. Και δεν ευθύνονται μόνο οι μισθοί κατώτατοι και ανώτατοι στο ότι δεν μπορούν να το καλύψουν. Ευθύνονται και άλλα θέματα που απορροφούν το εισόδημα των νοικοκυριών. Για παράδειγμα ο “άλλος ευρωπαίος” δεν πληρώνει φροντιστήρια ιδιαίτερα ούτε έχει το deliveri στην καθημερινότητά του, ούτε την εξωστρέφεια την ελληνική η οποία “απαιτεί” κόστη για να υπηρετηθεί ως τρόπος ή μοντέλο ζωής. Ακόμα και για τους συνειδητοποιημένους καταναλωτές το “κοινωνικό έξοδο” ως αναγκαία συμμετοχή σε μια παρέα, σε μια εργασιακή ομάδα, σε μια κοινωνική εστία, είναι αναπόφευκτο. Συνεπώς τα διάφορα κόστη ζωής που άλλοι λαοί τα έχουν μειωμένα εδώ και υψηλά και σε συνδυασμό με τόσα άλλα δεν αφήνουν εισόδημα να οδηγηθεί προς την ιδιωτική ασφάλιση. Και μια 3η παράμετρος. Αν υποθέσουμε ότι σε κάθε νοικοκυριό δίνονται χρήματα για να ασφαλιστεί. Που θα ασφαλιζόταν, σε ποια εταιρεία και με ποιο κριτήριο. Σαφώς το κόστος θα ήταν το ένα καθώς έχει ενταχθεί στην κουλτούρα της διαβίωσης, και μετά; Κάποιο άλλο το οποίο οι εταιρείες θα πρέπει να εντοπίσουν για να εξελιχθούν και να τραβήξουν αυτόν τον κόσμο που σιγά και σταδιακά θα οδηγηθεί προς την ιδιωτική ασφάλιση. Όσο για τα σχήματα και τα υπερμεγέθη πρότζεκτ θα δοκιμαστούν στην πράξη. Το ίδιο και οι μικρότερες εταιρείες με τα λιγότερα βάρη. Είναι μια μεγάλη πρόκληση και κυρίως είναι μια ισχυρή δοκιμή για την ασφαλιστική αγορά και όλους αυτούς που άμεσα ή έμμεσα σχετίζονται με αυτή.

ΥΓ: Κάθε όραμα πρέπει να αποφύγει τον κίνδυνο του ονείρου για να υλοποιηθεί.