Οι χαμένες ευκαιρίες της ασφαλιστικής αγοράς

Του Γιάννη Βερμισσώ.

---

Τελικά οι «ευκαιρίες» είναι γι’ αυτούς που τις διακρίνουν. Και  η εμπειρία έχει δείξει ότι οι ιδιώτες πρωταγωνιστούν σε αυτό το θέμα. Διαθέτουν καλύτερη αντίληψη και μπορούν να διακρίνουν τις ευκαιρίες καλύτερα από τον δημόσιο τομέα.

Αυτό επιβεβαιώθηκε και στην ασφαλιστική αγορά.

Περιπτώσεις γνωστές σε όλους κατέδειξαν ότι η «βαριά» λογική του δημόσιου τομέα οδηγεί σε μακρόχρονη σκέψη, σε πολύ δισταγμό, σε ιδιαίτερη αναζήτηση όσων πραγμάτων και υποθέσεων υπερβαίνουν την σταθερότητα της πεπατημένης.

Είναι αυτό που ο λαός λέει γλαφυρά: «του χαρίζανε γάιδαρο και τον κοίταζε στα δόντια». Στην περίπτωσή μας λοιπόν που δεν θέλω να αναφερθώ σε ονόματα αφήνοντας την αντίληψη να λειτουργήσει κάπως έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα. Και ο γάιδαρος «αδυνάτισε» και αυτός που τον χάριζε βαρέθηκε να περιμένει και οι περίοικοι έφυγαν. Και εδώ είναι το σημαντικότερο. Και η ευκαιρία «σκάλωσε» και το ανθρώπινο δυναμικό άρχισε να κατευθύνεται για αλλού.

Το μόνο που απέμεινε είναι ο δισταγμός και η ενδελεχής εξέταση των πραγμάτων. Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά; Που είναι η παγίδα; Που βρίσκεται το πιθανό λάθος; Ξεπεράστηκε κάθε επιχειρηματική λογική, κάθε ευελιξία, κάθε ρίσκο. Κυρίως όμως απομειώνεται η ευκαιρία. Αποδείχθηκε δυστυχώς ότι ο δημόσιος τομέας είναι ένα βαρύ χαρτί με πολλές υποχρεώσεις που δεν επιτρέπουν το ρίσκο. 

Σε αυτή τη λογική πέρασε χρόνος, εγκλωβίστηκαν άνθρωποι, έκλεισαν κάποια συμβόλαια, και δυσαρεστήθηκαν πολίτες που αισθάνονται εξαπατημένοι από την ιδιωτική τους ασφάλιση. Πόσο πια θα μείνουν στην αναμονή υποθέσεις που πρέπει να κλείσουν;

Πρέπει να γίνει και κάτι διότι δεν υπάρχουν περιθώρια. Και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα άκοπη δε μπορεί να ισχύει και για τους πωλητές και για τους αγοραστές και η εποπτεύοντες πρέπει να πάρουν θέση επιτέλους.

ΥΓ: Πάντα υπήρχε και ένα «Β πλάνο» που δεν ενεργοποιήθηκε και ποτέ δεν είναι αργά..