Ορισμός εργατικού ατυχήματος & υποχρεώσεις εργοδοτών

Ο όρος <<ατύχημα>> σύμφωνα με την ασφαλιστική νομοθεσία νοείται το <<βίαιο συμβάν που επέρχεται κατά την εκτέλεση της εργασίας ή με αφορμή αυτή συμπεριλαμβανομένης και της επαγγελματικής ασθένειας>> (άρθρο 8 Α.Ν.1846/51). Ο όρος << εργατικό ατύχημα>> σύμφωνα με την ασφαλιστική νομοθεσία νοείται το << βίαιο συμβάν ή θάνατος ή ανικανότητα ή η επιδείνωση προϋπάρχουσας νόσου του ασφαλισμένου που προκλήθηκε από ένα βίαιο εξωτερικό περιστατικό που συνέβη κατά την εκτέλεση της εργασίας ή εξαιτίας αυτής και συνδέεται με την εργασία άμεσα ή έμμεσα σε σχέση αιτίου προς αποτέλεσμα>>.

 

Εδώ θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι υπάρχει διάκριση των ατυχημάτων σε:

α) εργατικά

β) εξωεργατικά

Ως εργατικά διακρίνονται τα ακόλουθα:

α) ατύχημα κατά την εκτέλεση της εργασίας ( π.χ. τραυματισμός κατά την εργασία),

β) με αφορμή την εργασία ( π.χ. μεταφορά εργαζομένων προς το χώρο ή από το χώρο εργασίας),

γ) επαγγελματικές ασθένειες ( οι οποίες προήλθαν λόγω της εργασίας).

Ως εξωεργατικά ατυχήματα είναι όλα όσα συμβαίνουν στον εργαζόμενο αλλά δεν οφείλονται στην παροχή εργασίας από μέρους του είτε αμέσως είτε εμμέσως (π.χ. τραυματισμός του εργαζόμενου στο σπίτι του ή σε άλλη δική του απασχόληση).

Η διαφορά των εργατικών από τα εξωεργατικά ατυχήματα σχετίζεται με την ασφαλιστική κάλυψη και παροχές. Το εργατικό ατύχημα έχει ευνοϊκότερη αντιμετώπιση ως προς τις παροχές ασφάλισης από τον κύριο ασφαλιστικό φορέα τόσο από την απλή ασθένεια όσο και από το εξωεργατικό ατύχημα.

Οι παροχές του Ι.Κ.Α. σχετικά με το ατύχημα είναι οι ακόλουθες:

α) Ο εργοδότης οφείλει να έχει στη διάθεσή του μια γραπτή εκτίμηση των υφισταμένων κατά την εργασία κινδύνων για την ασφάλεια και την υγεία συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν ομάδες εργαζομένων που εκτίθενται σε ιδιαίτερους κινδύνους. Η εκτίμηση αυτή πραγματοποιείται από τους, τεχνικό ασφαλείας, γιατρό εργασίας, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. Στους ανωτέρω ο εργοδότης οφείλει να παρέχει κάθε βοήθεια σε μέσα και προσωπικό για την εκπλήρωση του σκοπού αυτού.

β) Να καθορίζει τα μέτρα προστασίας που πρέπει να ληφθούν και, αν χρειαστεί, το υλικό προστασίας που πρέπει να χρησιμοποιηθεί.

γ) Να αναγγέλλει στις αρμόδιες επιθεωρήσεις εργασίας και στις αρμόδιες υπηρεσίες του ασφαλιστικού οργανισμού στον οποίο υπάγεται ο εργαζόμενος όλα τα εργατικά ατυχήματα και εφόσον πρόκειται περί σοβαρού τραυματισμού ή θανάτου, να τηρεί αμετάβλητα όλα τα στοιχεία που δύναται να χρησιμεύουν για εξακρίβωση των αιτιών του ατυχήματος.

δ) Σύμφωνα με το Π.Δ. 17/1996 για όλες τις επιχειρήσεις, εγκαταστάσεις, εκμεταλλεύσεις και εργασίες του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα ( βιομηχανικές, γεωργικές, εμπορικές, διοικητικές, εκπαιδευτικές, πολιτιστικές δραστηριότητες, δραστηριότητες παροχής υπηρεσιών, αναψυχής, κ.τ.λ.) ο εργοδότης οφείλει να τηρεί ειδικό βιβλίο ατυχημάτων στο οποίο να αναγράφονται τα αίτια και η περιγραφή του ατυχήματος και να το θέτει στη διάθεση των αρμόδιων αρχών. Τα μέτρα που λαμβάνονται για την αποτροπή επανάληψης παρόμοιων συμβάντων, καταχωρούνται στο ειδικό βιβλίο του άρθρου 6 ( παράγραφος 1) και του άρθρου 9 (παράγραφος 1) του Ν.1568/85.

ε) Σύμφωνα με το άρθρο 34 παρ. 2 του Α.Ν. 1846/1951 αν με δικαστική απόφαση βεβαιωθεί ότι το εργατικό ατύχημα του εργαζομένου ανεξάρτητα αν είναι ασφαλισμένος ή όχι στο ΙΚΑ, οφείλεται σε δόλο ή αμέλεια του εργοδότη ή των προσώπων του ή αν υπάρχει παράβαση των διατάξεων για τους όρους υγιεινής και ασφάλειας, δικαιούνται χρηματική αποζημίωση για ηθική βλάβη. Σε περίπτωση θανάτου η αποζημίωση επιδικάζεται στα μέλη της οικογένειας (ψυχική οδύνη). Το ποσό της αποζημίωσης εξαρτάται από το βαθμό της βλάβης και ρυθμίζεται από το δικαστήριο.
Οι αξιώσεις αυτές παραγράφονται 5 χρόνια μετά το ατύχημα.
Ο εργοδότης επίσης υποχρεούται στην περίπτωση αυτή να καταβάλει στο ΙΚΑ κάθε δαπάνη από τη χορήγηση ασφαλιστικών παροχών στον παθόντα ασφαλισμένο. Αντίθετα σύμφωνα με το άρθρο 60 παρ. 3 του Α.Ν. 1846/1951 απαλλάσσεται ο εργοδότης της ανωτέρω ειδικής καταβολής αποζημιώσεως στον παθόντα όταν ο παθών είναι ασφαλισμένος στο Ι.Κ.Α. το οποίο εκ της ασφαλιστικής σχέσης του καταβάλλει τις νόμιμες παροχές ασθενείας, σύνταξης κ.τ.λ..

Οι μη ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ δικαιούνται εφάπαξ αποζημίωση από τον εργοδότη, η οποία κυμαίνεται ,ανάλογα με τον βαθμό ανικανότητας για εργασία (πλήρης διαρκής ανικανότητα, μερική διαρκής, πλήρης πρόσκαιρη, μερική πρόσκαιρη, θάνατος). Σήμερα πλέον περισσότερο εφαρμόζονται οι διατάξεις για αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης. Οι παραπάνω αξιώσεις παραγράφονται μετά από παρέλευση 3 ετών από το ατύχημα.      

 

Πηγή: www.eea.gr