Σε λανθασμένη νομική εκτίμηση ή απόφαση για τις συνδρομές στα Επιμελητήρια

Του Γιώργου Φλωρά, μέλους του ΔΣ του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών

Του Γιώργου Φλωρά,

μέλους του ΔΣ του
Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών

Είναι δυνατόν στην κρίσιμη εποχή που ζούμε να ανεχόμαστε το ΔΝΤ να λεει «συγνώμη, κάναμε ένα λάθος, αλλά τι να κάνουμε πρέπει να συνεχίσετε, ανεξάρτητα του λάθους μας»; Είναι γιατί οι δανειστές μας έχουν δεμένους χειροπόδαρα.
Είναι όμως δυνατόν να ανεχόμαστε ανάλογα λάθη και από τους δικούς μας πολιτικούς «ηγέτες»;

Η ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΑΤΗ ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Με έκπληξη και οργή διάβασα την από 12/2/2013 απάντηση του υφυπουργού Ανάπτυξης κ. Θανάση Σκορδά στην αναφορά του Βουλευτή Νίκου Νικολόπουλου, αναφορά που είχε θέμα «Αποδυνάμωση των Επιμελητηρίων».
Αναφέρει ο κ. Σκορδάς στην απάντησή του:
«Σύμφωνα με την Πράξη νομοθετικού περιεχομένου… «από 1η Ιανουαρίου 2015 καταργείται η υποχρεωτική εγγραφή στα εμπορικά επιμελητήρια, όπως αυτή προβλέπεται στο Ν2081/92».
Και συνεχίζει δίνοντας νομικά αβάσιμα στοιχεία (η υπογράμμιση δική μας): «η έκφραση «υποχρεωτικότητα» δεν είναι συμβατή με το κοινοτικό παράγωγο δίκαιο, καθόσον περιορίζεται η ελευθερία του επιχειρηματία».
Και τελειώνει ο κ. Σκορδάς με το καταπληκτικό: «το Υπουργείο μας είναι κοινωνός των εκάστοτε προβληματισμών των Επιμελητηρίων και πάντα προσπαθεί να τα επιλύσει με τον καλύτερο τρόπο».
Δηλαδή μας λεει ο κ. Σκορδάς ότι, κατόπιν όλων των στοιχείων που έχει στην διάθεση του, τα οποία προφανώς τον τροφοδότησαν οι νομικές υπηρεσίες του Υπουργείου του, το Ευρωπαϊκό Δίκαιο θεωρεί την υποχρεωτικότητα της συνδρομής ως μη σύννομη με αυτό και για αυτόν τον λόγο ο κ. Σκορδάς την καταργεί.
Εγώ, με την περιορισμένη πνευματική μου δυνατότητα αυτό καταλαβαίνω.

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΣΤΑ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΑ

Εμείς φυσικά δεν έχουμε τα καταπληκτικά νομικά επιτελεία του Υπουργείου Ανάπτυξης αλλά, δόξα τον Θεό, έχουμε το διαδίκτυο. Στις 30/8/2012, δηλαδή μόλις 4 μήνες πριν την απόφαση του κ. Σκορδά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε σχετική απάντηση, στα πλαίσια της εξέτασης της αναφοράς ενός Έλληνα πολίτη από την Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου.
Συγκεκριμένα εξετάστηκε η αναφορά με αριθμό 0169/2012 του/της Ε.Μ., ελληνικής ιθαγένειας σχετικά με την υποχρέωση εγγραφής ως μέλους στα ελληνικά εμπορικά και βιομηχανικά επιμελητήρια. Ο αναφέρων/η αναφέρουσα διαμαρτύρεται για την υποχρεωτική συμμετοχή στα εμπορικά και βιομηχανικά επιμελητήρια στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τον αναφέροντα/την αναφέρουσα, η υποχρεωτική συμμετοχή δεν συνεπάγεται κανένα πλεονέκτημα για τα μέλη, τα οποία, αντιθέτως, υποχρεούνται να καταβάλλουν υπέρογκες και αδικαιολόγητες συνδρομές.
Ξεκινάω με το συμπέρασμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δηλαδή με τα ισχύοντα στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο:
«Βάσει των ανωτέρω, δεν μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η υποχρεωτική συμμετοχή στα εμπορικά επιμελητήρια στην Ελλάδα και η καταβολή εισφοράς αποτελούν περιορισμό στην ελευθερία εγκατάστασης στην Ελλάδα, ο οποίος είναι ασύμβατος με το άρθρο 49 ΣΛΕΕ.».
Μα ο κ. Σκορδάς αναφέρει στις 12/2/2013: «η έκφραση «υποχρεωτικότητα» δεν είναι συμβατή με το κοινοτικό παράγωγο δίκαιο, καθόσον περιορίζεται η ελευθερία του επιχειρηματία».
Ποιος έχει δίκιο τελικά;

ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΖΗΤΗΜΑ

Το κείμενο της απόφασης της Επιτροπής Αναφορών για την παραπάνω υπόθεση επικαλείται τελεσίδικες αποφάσεις του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, τις οποίες προφανώς οι δικηγόροι-σύμβουλοι του κ. Σκορδά, μάλλον δεν βρήκαν για να τον ενημερώσουν.
Αναφέρει η απόφαση της Επιτροπής Αναφορών:
3. Απάντηση της Επιτροπής, που ελήφθη στις 30 Αυγούστου 2012
Πρώτον, θα πρέπει να υπενθυμιστεί ότι το δίκαιο της ΕΕ δεν ρυθμίζει άμεσα το ζήτημα της υποχρεωτικής συμμετοχής στα εμπορικά επιμελητήρια των κρατών μελών. Το Δικαστήριο της ΕΕ (ΔΕΕ) όρισε ότι η υποχρέωση συμμετοχής στα εμπορικά επιμελητήρια, επιχειρήσεων άλλων κρατών μελών που επιθυμούν να παρέχουν υπηρεσίες σε διασυνοριακή βάση (χωρίς εγκατάσταση στο κράτος μέλος παροχής της υπηρεσίας) είναι ασύμβατη με την ελευθερία παροχής υπηρεσιών (Βλ. απόφαση της 11ης Δεκεμβρίου 2003 στην υπόθεση C-215/01, Bruno Schnitzer, σχετικά με τις γερμανικές διατάξεις που διέπουν την υποχρέωση εγγραφής των ξένων βιοτεχνικών επιχειρήσεων στο εμπορικό μητρώο.).
Ωστόσο, όταν η εν λόγω επιχείρηση είναι εγκατεστημένη στο κράτος μέλος υποδοχής, η υποχρεωτική συμμετοχή μπορεί να αιτιολογηθεί (βλ. απόφαση του ΔΕΕ της 3ης Οκτωβρίου 2000 στην υπόθεση C-58/98, Corsten, παρ. 45).
Επιπλέον, σύμφωνα με πάγια νομολογία του ΔΕΕ σχετικά με την ελευθερία εγκατάστασης (άρθρο 49 ΣΛΕΕ), η απαίτηση υποχρεωτικής εγγραφής ή συμμετοχής σε επαγγελματική οργάνωση ή οργανισμό πρέπει να θεωρείται ως νόμιμη, εφόσον επιδιώκει να διασφαλίσει την τήρηση ηθικών και δεοντολογικών αρχών και τον πειθαρχικό έλεγχο των μελών, απαιτήσεις που αξίζουν προστασίας. Συνεπώς, σύμφωνα με το ΔΕΕ, οι νόμοι των κρατών μελών που προβλέπουν την υποχρεωτική εγγραφή στον επαγγελματικό σύλλογο δεν είναι, ως τέτοιοι, ασύμβατοι με το δίκαιο της ΕΕ (απόφαση του Δικαστηρίου της 22ας Σεπτεμβρίου 1983 στην υπόθεση 271/82, Vincent Rodolphe Auer κατά Ministere public, παρ. 18).

Βάσει των ανωτέρω, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι, παρόλο που η υποχρεωτική συμμετοχή σε εμπορικό επιμελητήριο είναι ασύμβατη με την ελευθερία παροχής υπηρεσιών (άρθρο 56 ΣΛΕΕ), δεν είναι, καθ' εαυτήν, ασύμβατη με την ελευθερία εγκατάστασης, αλλά θα μπορούσε να αιτιολογηθεί και να είναι έτσι συμβατή με την ελευθερία εγκατάστασης

Όσον αφορά την οικονομική συμμετοχή σε εμπορικά επιμελητήρια, πρέπει να υπενθυμιστεί ότι το ΔΕΕ όρισε ότι η υποχρεωτική συμμετοχή των επιχειρήσεων στα επαγγελματικά επιμελητήρια και, κατά συνέπεια, η καταβολή της σχετικής εισφοράς, θα μπορούσαν να αιτιολογηθούν στην περίπτωση της εγκατάστασης στο κράτος μέλος υποδοχής (απόφαση του Δικαστηρίου της 3ης Οκτωβρίου 2000 στην υπόθεση C-58/98, Josef Corsten, παρ. 45).

Και τελειώνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με το εξής εντυπωσιακό:
«Θα πρέπει να υπενθυμιστεί επίσης ότι η εισφορά είναι κανονικά το αντιστάθμισμα για τον ρόλο που διαδραματίζουν τα εμπορικά επιμελητήρια στην εμπορική ζωή και στις σχέσεις μεταξύ οικονομικών φορέων και της κυβέρνησης, καθώς και για τις υπηρεσίες που παρέχουν στα μέλη τους: τα εμπορικά επιμελητήρια τηρούν το μητρώο των επαγγελματιών, προάγουν τα συμφέροντα των μελών τους έναντι του Κράτους, τα αντιπροσωπεύουν όταν προωθούνται ή συζητούνται νομοθετικές ή άλλες προτάσεις, και παρέχουν επαγγελματική κατάρτιση, σημαντική ενημέρωση και νομικές συμβουλές στα μέλη τους.»

ΤΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΒΓΑΖΟΥΜΕ
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι ξεκάθαρη. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει κρίνει τελεσίδικα ότι αν μια επιχείρηση εδρεύει σε ένα κράτος μέλος, πχ στην Ιταλία, και θέλει να δραστηριοποιηθεί ΚΑΙ στην Ελλάδα, είναι παράνομη η υποχρεωτική συνδρομή στο Επιμελητήριο.
Αν όμως η επιχείρηση εδρεύει στην Ελλάδα η υποχρεωτική συνδρομή είναι 10000000% νόμιμη.
Αυτά όμως το νομικό επιτελείο του κ. Σκορδά, προφανώς, δεν τα διάβασε και του έδωσε λανθασμένες κατευθύνσεις. Για αυτό απαντάει στην Ελληνική Βουλή ότι: «η έκφραση «υποχρεωτικότητα» δεν είναι συμβατή με το κοινοτικό παράγωγο δίκαιο, καθόσον περιορίζεται η ελευθερία του επιχειρηματία».
Γιατί θεωρώ απίθανο να του είπαν την αλήθεια και ο κ. Σκορδάς να μας λεει «παραμύθια». Δεν συνάδει με τον, γνωστό σε όλους μας, ευθύ και ειλικρινή χαρακτήρα του. Τουλάχιστον περιμένουμε άμεσα να επανορθώσει και να πάψει να επικαλείται το ασύμβατο με το Κοινοτικό Δίκαιο. Τουλάχιστον.

© INSURANCE EEA 2024. All rights Reserved.
Designed by RDC Informatics