Αναμένοντας την διαφορετικά επόμενη δύσκολη χρονιά…

του Γιάννη Βερμισσώ

Μια ακόμη χρονιά δύσκολη… Αυτή είναι η διαχρονική διαπίστωση των ελληνικών προσεγγίσεων κάθε φορά που ένας χρόνος κλείνει και δίνει θέση στον επόμενο. Διαβάζοντας παλιές εφημερίδες, έντυπα που περιγράφουν την πραγματικότητα και δίνουν τις “εικόνες” της ζωής διαπιστώνεις ότι και πολλές δεκαετίες νωρίτερα με προσφυγιά, με πολέμους, με κατοχή, με πτωχεύσεις, με στρατεύματα αλλοδαπά στην χώρα, τα έντυπα αποχαιρετούσαν τα έτη με την φράση μια ακόμη δύσκολη χρονιά πέρασε. Και τα πολύ νεότερα χρόνια μετά από την μεταπολίτευση συνεχίστηκε το ίδιο μοτίβο με τον πληθωρισμό, με την ακρίβεια, με την τις προκλήσεις των γνωστών (τούρκων) γειτόνων και των νεοφυών (Σκοπίων) αργότερα, και με την δύσκολη κατάσταση της οικονομίας, και με το ΔΝΤ και την Τρόικα και το χρέος και όλα τα γνωστά…

Κάθε χρονιά που φεύγει εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες είναι δύσκολη για τη χώρα. Και είναι δύσκολη διότι το κράτος πορεύεται μαζί με τον λαό στην αναμπουμπούλα, αυτή την κατάσταση που ο κάθε λύκος απολαμβάνει.

Ανοργάνωτο κράτος; Ευνοϊκό για τους παραβάτες, τους μυστήριους, τους άπιαστους, και σκληρό για τους ελάχιστους σύννομους νοικοκύρηδες. Φοροδιαφυγή για τους μάγκες, υπερφορολόγηση για τους ελεγχόμενους. Όπως και με την ασφαλιστική αγορά εκείνα τα χρέη που δημιουργήθηκαν, και τις εταιρείες που έκλεισαν, από τις τότε διαδικασίες και τα συναφή ισχύοντα. Και τόσα άλλα.

Και σήμερα ο κορωνοϊός έκλεισε μαγαζιά, πράγμα πρωτοφανές. Ποιος δεν θυμάται τον Παπαθεμελή που όταν τόλμησε να περιορίσει το ωράριο των νυχτερινών μαγαζιών ήρθε αντιμέτωπος με θύελλα αντιδράσεων.

Τώρα ήλθε η πανδημία που όπως και ο πόλεμος κάποτε, όπως η κατοχή μετά, όπως η πτώχευση αργότερα, όπως το ΔΝΤ και τα τεράστια χαράτσια που επέβαλε στην ζωή μας, ήλθε να δυσκολέψει την κατάσταση. Ίσως περισσότερο, ίσως διαφορετικά, ίσως με άλλη ένταση.

Και έτσι μια ακόμη δύσκολη χρονιά για την Ελλάδα και τους κατοίκους της χώρας έφτασε στο τέλος της. Δεν είναι η πρώτη, ούτε φυσικά και η τελευταία. Αυτή τη φορά όμως γίναμε πιο Ευρώπη, πιο παγκόσμια κοινότητα καθώς μοιραζόμαστε για πρώτη φορά το ίδιο πρόβλημα: την πανδημία. Ταυτόχρονα όμως φτιάχνονται και πράγματα και υποδομές και ξεχαρβαλώνεται… το καλά στημένο ξεχαρβάλωμα. Εκείνο που διευκόλυνε και συνεχίζει να διευκολύνει την παραβατικότητα, την ανομία, την ανωμαλία.

Ο πολίτης σήμερα όλο και λιγότερο πηγαίνει στις “φωλιές” του μίνι χρηματισμού που η εξυπηρέτηση πληρώνεται εξτρά. Εκεί που το κάθε βήμα ήταν χαρτονόμισμα. Τώρα η εξυπηρέτηση γίνεται ηλεκτρονικά. Ο πολίτης έχει μέριμνα κρατική, έχει αίσθηση ότι λαμβάνει από το κράτος και έχει δικαιώματα ευρωπαϊκά που όσο και αν κάποιοι τα κρατούν αποσιωπημένα, είναι δικαιώματα που αλλού δε χρειάζεται νομική υποστήριξη για να τα αποδείξεις.

Επίσης, βελτιώνεται η δημόσια υγεία, και απομένει η βασανιστική, εξαντλητική, ανούσια ακόμη σε πολλά σημεία, συγκεχυμένη, και άρρυθμη παιδεία, θέμα που αναδείχθηκε με τους χιλιάδες μαγικά αυτοδημιούργούμενους πλανόδιους επιστήμονες  οι οποίοι γνωμοδοτούν την άρνηση στον εμβολιασμό.  Όμως υπάρχει ελπίς:  ξεκαθαρίζει το ασφαλιστικό και επιχειρείται σταδιακώς το φορολογικό. Υπάρχουν προοπτικές για φοροαπαλλαγές ώστε να ανασάνει ο λαός (επιχειρήσεις και πολίτες). Και τόσα άλλα που τρέχουν…. Υπάρχει προσανατολισμός.

Άρα μια δύσκολη χρονιά για όλο τον κόσμο φεύγει. Αναμένεται με ζωντανή ελπίδα η επόμενη η οποία γνωστό από τώρα, θα είναι και πάλι δύσκολη, αλλά με άλλου τύπου δυσκολίες.

Τις νέες δυσκολίες που δημιουργεί η εξέλιξη η τεχνολογία η αλλαγή του τρόπου ζωής και τόσα άλλα που μπορεί να έλθουν (όπως η πανδημία) και φυσικά θα αντιμετωπιστούν.

Συνεπώς μπορούμε να πούμε (προσωπική άποψη) ότι η χρονιά που πέρασε είναι μια εποικοδομητική χρονιά για την χώρα που οργανώνεται, δομείται διοικητικά όπως άλλες χώρες, βάζει βάσεις που θα δώσουν τέλος στις αυθαιρεσίες κάθε επιπέδου και προοδεύει, αναγνωρίζεται, αναβαθμίζεται διαρκώς και πολυεπίπεδα.

Ο πολιτισμός της αρχαιότητας, η φήμη, η παράδοσή μας, τείνει  -και πρέπει- να ανακτηθεί.  Και η σύγχρονη παρουσία μας, η δυναμική της οικονομίας του τουρισμού, των γραμμάτων, των επενδύσεων…

Η χώρα έχει ποιοτικές απαράμιλλές γεωμορφολογικές, κλιματικές, και άλλες προνομιακές διαφορές.

Απομένει η πρόοδος στις καθημερινές συμπεριφορικές, περιβαλλοντικές, κυκλοφοριακές, αισθητικές, εξωραϊστικές και κυρίως δομικές επί τω πνεύματι αλλαγές.

ΥΓ: Τα συμπεράσματα στον καθένα…