Τα μισόλογα… και η αξιοποίηση της ιδιωτικής ασφάλισης

Του Γιάννη Βερμισσώ

Η προσμονή για την υιοθέτηση μιας νέας «κουλτούρας» από την πλευρά της πολιτείας-κράτους σχετικά με την ιδιωτική ασφάλιση, είναι μεγάλη από τους ανθρώπους της αγοράς. Το να επικρατήσει μια διαφορετική αντίληψη που δε θα «στήνει στον τοίχο» την ιδιωτική πρωτοβουλία, και η οποία θα αναγνωρίσει τον ρόλο και τη χρησιμότητα του κλάδου, είναι αυτό που πρέπει να συμβεί προκειμένου η Ελλάδα και πολίτες της να προσεγγίσουν τα ευρωπαϊκά ή και παγκόσμια ισχύοντα.

Τελικά ποιος θα μπορέσει να το κάνει αυτό; Φυσικά οι πολιτικοί. Και εδώ βρίσκεται το κομβικό σημείο της υπόθεσης. Για πολλά χρόνια οι φιλελεύθερες πολιτικές οι οποίες σήμερα τάσσονται ευθαρσώς υπέρ της ιδιωτικής ασφάλισης, στο παρελθόν, όταν είχαν την ευκαιρία την είχαν απεμπολήσει, δεν την είχαν αξιοποιήσει και δε στάθηκαν καθόλου ευνοϊκά – ενώ μπορούσαν – υπέρ του κλάδου. Σήμερα όμως είναι σαφώς θετικοί για τον ρόλο που η ιδιωτική ασφάλιση μπορεί να έχει κυρίως  στο ασφαλιστικό, γεγονός που θεωρητικά δείχνει ότι έχουν ξεκάθαρη άποψη για την εξέλιξη της ιδιωτικής ασφάλισης.

Βέβαια η διαφανής τοποθέτηση των πολιτικών υπέρ του κλάδου θα πρέπει να συνοδεύεται και από πιο προσδιορισμένες προτάσεις, πιο σαφείς προσεγγίσεις ώστε να υπάρχει μια αίσθηση ρεαλισμού όσον αφορά  την λήψη αποφάσεων βάσει των οποίων θα ανοίγει ο δρόμος για την ιδιωτική ασφάλιση. Από την άλλη πλευρά, η σημερινή πολιτική κατάσταση – κυβέρνηση – δείχνει να είναι πιο απομακρυσμένη έως και αντίθετη από την ευνοϊκή διαχείριση του ιδιωτικού τομέα για την επίλυση θεμάτων όπως το ασφαλιστικό, της υγείας, των συντάξεων. Η λογική του κρατισμού και του προστατευτισμού των πολιτών ακόμα και με άδεια ταμεία, ακόμα και σε συνθήκες δυσχερείς για την οικονομία  φανερώνει την επίμονη αντίληψη που ευκόλως ερμηνεύεται ως αντίσταση σε οποιαδήποτε αλλαγή θα σηματοδοτούσε την αξιοποίηση της ιδιωτικής ασφάλισης για καλό των πολιτών και του κράτους.

Μέσα από αυτές τις σκέψεις διαπιστώνουμε ότι το πολιτικό σύστημα θα παίξει καθοριστικό ρόλο για την εξέλιξη του κλάδου και βέβαια την επίλυση βασικών θεμάτων που απασχολούν την κοινωνία. Ωστόσο ακόμα και οι πιο ευκρινώς τοποθετημένοι όπως η Ν.Δ δια στόματος του προέδρου της, απέχουν της συγκεκριμενοποίησης, κάτι που θα πρέπει να προσδιοριστεί άμεσα για λόγους συνέπειας προς τους πολίτες, και ξεκαθαρίσματος θέσης.

Τα μισόλογα δε χωρούν πλέον στις κρίσιμες συνθήκες που βρίσκεται η οικονομία και η περισσότερο ώριμη κοινωνία.

Για το ασφαλιστικό πρέπει να υπάρχει μια έτοιμη πρόταση, για τους φυσικούς κινδύνους επίσης. Αλλιώς παραμένουμε στη θεωρία….