Τι έχει ο ασφαλιστής και το στέλεχος της ΕΘΝΙΚΗΣ να φοβηθεί;

του Γιάννη Βερμισσώ

Μόνο το μέλλον θα μπορέσει να αποκαλύψει εάν η πώληση  μιας ακόμη εταιρείας με “χαρακτήρα κρατικό” που κάποιοι χαρακτηρίζουν ως εθνικό κεφάλαιο, ως εθνική περιουσία, ως πολλά.. θα αποβεί σε καλό κάθε πλευράς και φυσικά σε καλό της ίδιας της εταιρείας.

Σήμερα το γεγονός είναι ότι η εταιρεία αλλάζει χέρια. Και που πηγαίνει; Σε ιδιώτη επενδυτή ο οποίος φυσικά τι θα θέλει παρά πρόοδο,  εξέλιξη , άνοδο, κυριαρχία στην αγορά και ότι άλλο επιδιώκει και μπορεί να πετύχει κάθε εταιρεία μεγέθους της Εθνικής.

Συνεπώς η εταιρεία και οι ιδιοκτήτες της αυτό θα θελήσουν να επιτύχουν: την επιτυχία και την άνοδο σε επίπεδα υψηλότερα των σημερινών.

Οι ασφαλιστές της Εθνικής εκπαιδευμένοι υποστηριζόμενοι από την εταιρεία,  με επαίνους ετήσιους διακρίσεις και πολλά ακόμα, έχουν την βεβαιωμένη εμπειρία να πάνε ακόμη πιο πέρα.

Ο ασφαλιστής κάθε βεληνεκούς χαρτοφυλακίου παλαιός ή νεότερος, της Εθνικής,  έχει αποδείξει τι μπορεί να κάνει και όπως προαναφέραμε μεγάλο ποσοστό εξ αυτών έχει επανειλημμένα ξεχωρίσει.

Οι άνθρωποι αυτοί θα συνεχίσουν να τρέχουν και να αποδίδουν.

Το ερώτημα βέβαια είναι εάν αυτό θα γίνεται με τους ίδιους όρους, δηλαδή όπως καθόριζε η Εθνική επί δεκαετίες.

Όσον αφορά την διοικητική δομή και τους ανθρώπους της εταιρείας. Επίσης δοκιμασμένοι, με παρελθόν μεγάλο, σε άλλες εταιρείες, με άλλες διοικήσεις, γνωρίζουν καλά και την αγορά και τους κανόνες και τους όρους του ανταγωνισμού.  Μην ξεχνάμε ότι η αγορά είναι ελεύθερη και με προοπτικές δυναμικής ανάπτυξης κατά τα λεγόμενα των αρμοδίων.

Άρα, σε γενικές γραμμές η εταιρεία είναι δομημένη. Τα στοιχεία των τελευταίων ανακοινώσεων και οι δηλώσεις των στελεχών συνοψίζονται στο ότι:  “δεν έχει να φοβηθεί τίποτε” έχει προϊόντα, έχει στελέχη, έχει ασφαλιστές -δίκτυα- και έχει και επιδόσεις όπως οι ίδιοι που μεριμνούν γι΄αυτές -τις επιδόσεις- δηλώνουν. Έχει και ανθρώπους που στηρίζουν την εταιρεία και στηρίζονται από αυτήν. Έχει στρατηγικό σχέδιο και προσανατολισμό. Είναι έτοιμη για την επόμενη ημέρα. Ποιος να ανησυχεί και γιατί;

Που μπορεί το CVC να κάνει παρεμβάσεις. Σε κάποιους ανθρώπους, σε κάποιες επιλογές, σε κάποιες διαδικασίες;  Τι ποσοστό της σημερινής κατάστασης μπορεί να αποτελούν αυτές οι αλλαγές. Προφανώς μικρό διότι οι μεγάλες ανατροπές γίνονται στα “μικρά σπίτια” που γκρεμίζονται εύκολα και ξαναστήνονται. Τα μεγάλα παραμένουν ως έχουν συνήθως..

Υπάρχουν εχέγγυα για ένα ακόμη καλύτερο μέλλον. Η διαφορά μεταξύ εργοδότη ΕΤΕ και εργοδότη CVC τι έχει να αλλάξει σε μια εταιρεία όπως η Εθνική;

Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι δε θα γίνουν και κάποιες αλλαγές.

Αυτό υπάγεται στην σφαίρα του αυτονόητου, όμως δεν φέρνει ανατροπές και όλεθρο.

Τι έγινε όμως, και η 1η Ασφαλιστική, αυτή που καθόριζε το “παιχνίδι” στην αγορά, αυτή που έδινε βηματισμό και συντελούσε σε πολλά και αλλάζει χέρια;

Η μεγάλη Εθνική με τα τόσα χρόνια ιστορίας και την τεράστια κοινωνική της συμβολή δυστυχώς αποτέλεσε -έτσι της χρεώθηκε- βαρίδι στην μητρική οπότε και αποφασίστηκε με τεχνοκρατική προσέγγιση να δοθεί.

Η Ελλάδα δεν κατάφερε  όπως τόσες άλλες χώρες να έχει μια κρατική brand στον ασφαλιστικό τομέα. Βέβαια στις άλλες χώρες  υπάρχει brand και στα αυτοκίνητα,, και στις μικροσυσκευές και στα καύσιμα, και στην βαριά βιομηχανία, στα ρούχα, σχεδόν παντού.. Εδώ η ατυχία να μην υπάρχει brand παρά μονάχα στα γράμματα και τον πολιτισμό ίσως να μην είχε καλλιεργήσει την ιδέα της εθνικής ταυτότητας και παρουσίας στους τομείς της οικονομίας. Κάπως έτσι χωρίς άμυνες, και με στεγνές λογικές αριθμών, ήλθε η εξέλιξη πώλησης της Εθνικής.

Μια νέα αρχή με το ανθρώπινο δυναμικό να περνά στα νέα -ιδιωτικά- παγκόσμιου βεληνεκούς χέρια. Κόστη, αριθμοί, επιδόσεις, περιγράμματα εργασίας, και αναμονή και άλλων εξελίξεων. Ένα νέο τοπίο στην ομίχλη της επόμενης ημέρας.