Το ανοικτό ενδεχόμενο των συνεργασιών και η καλλιέργεια της αναμονής

Του Γιάννη Βερμισσώ.

Οι συζητήσεις και για επόμενες συνεργασίες εταιρειών δεν έχουν τέλος. Ανάμεσα σε αυτές παραμένουν οι πολυεθνικές άλλοτε για να εξαγοράσουν ελληνικές και άλλοτε για να συνεργαστούν -συγχωνευθούν- με άλλες ομοειδείς. Όμως υπάρχουν και συζητήσεις που μιλούν για αποχωρήσεις, κάτι που επικρατεί τελευταίως στην παγκόσμια σκηνή. Οι άκρως επεκτατικές εταιρείες στις περιοχές που δε βλέπουν προκοπή αποφασίζουν να αποχωρήσουν. Λογικό. Και αυτό επικρατεί. Από την άλλη πλευρά στο πεδίο των ελληνικών εταιρειών οι σκέψεις πολλές: αυτόνομη πορεία, συνεργασία, εξαγορά, παραμονή ως έχουν. Πίσω από όλα αυτά και οι παλιές κουβέντες που αφορούν την μάχη της επιβίωσης. Ομοίως πριν από δεκαετίες οι πιέσεις ήταν μεγάλες για τις ελληνικές. Και όμως όχι μόνο επιβίωσαν αλλά εξελίχθηκαν εντυπωσιακά. Όλες, με την προσπάθεια των ιδιοκτητών και των συνεργατών τους πάλεψαν την χωρίς λόγο προσπάθεια περάσματος σε δεύτερη μοίρα. Τώρα ξανά στο προσκήνιο οι ίδιες κουβέντες, η ίδια προσπάθεια στην διαδικασία να αντληθούν εργασίες και κομμάτια από μια αγορά που δεν αυξάνεται ραγδαία και όμως λειτουργεί με την λογική της υπερανάπτυξης στην ιδέα του καλλιεργούμενου αναμενόμενου…