Το ΕΕΑ βράβευσε τον Μίκη Θεοδωράκη

Σε μια σεμνή τελετή, όπως ταιριάζει σε προσωπικότητες που έφθασαν σε ύψιστα επίπεδα προσφοράς στον Ελληνικό λαό και στον κόσμο όλο, το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών (ΕΕΑ) βράβευσε τον Μίκη Θεοδωράκη.

Ο πρόεδρος του ΕΕΑ, κ. Γιάννης Χατζηθεοδοσίου, επισκέφθηκε τον Μίκη στο σπίτι του, κοντά στην Ακρόπολη, στις 23 Σεπτεμβρίου 2014, και του επέδωσε τιμητική πλακέτα εκ μέρους του Επιμελητηρίου, στην οποία αναγραφόταν το παρακάτω λιτό κείμενο:

Το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών

Υποκλινόμενο στο κλέος του

μεγάλου Έλληνα

Μίκη Θεοδωράκη

 

Ήταν μια πρωτοβουλία που απηχούσε τη μεγάλη εκτίμηση που τρέφει ο κόσμος των μικρομεσαίων στο πρόσωπο και στην προσφορά του Μίκη, οι οποίοι δεν βρήκαν ποτέ τρόπο να την εκδηλώσουν και θεσμικά.

Η βράβευση, αφορούσε στη  συνολική προσφορά του Μίκη Θεοδωράκη ως μουσικοσυνθέτη, ως πολιτικού και ως αγωνιστή του λαού, της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

 

 

Ο κ. Χατζηθεοδοσίου, μιλώντας για τη βράβευση του Μίκη, δήλωσε τα εξής:

 

«Με πολύ μεγάλη χαρά επισκεφτήκαμε τον Μίκη Θεοδωράκη, έναν «τραγουδιστή», έναν αγωνιστή της δημοκρατίας που όλα αυτά τα χρόνια μεγαλώσαμε μαζί του, μας έδωσε δυνάμεις, μας στήριξε σε εποχές δύσκολες, και έχω τη χαρά να λέω ότι, ακόμη και σήμερα, ο Μίκης μπορεί να δίνει ιδέες και οράματα για το μέλλον. Τον ευχαριστούσε μέσα από την καρδιά μας…»

 

 

 

Κατά τη συνάντηση, έγινε γενική ανασκόπηση της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα και στον Κόσμο, με την υπόμνηση του Μίκη ότι η χώρα μας περνάει δύσκολες στιγμές και βρίσκεται κάτω από την επιτήρηση ξένων δυνάμεων, που επιβουλεύονται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της, τις πολιτιστικές της αξίες, τον απίστευτης αξίας υπόγειο ορυκτό πλούτο που είναι, όπως είπε, δεσμευμένος δυστυχώς, τη γεωστρατηγική της θέση  και φυσικά, τον απροσκύνητο λαό της. Κάλεσε δε το λαό να επιδείξει πατριωτισμό και να αποτινάξει την ξένη επιβουλή.

Σε μια τέτοια συνάντηση, δε θα μπορούσε να λείψει και η ματιά στην ιστορία της χώρας και στην ιστορική διαδρομή του Μίκη, από τα χρόνια και τη φωτιά του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα κατά των Γερμανών, στα μαύρα χρόνια του εμφυλίου, στα επακόλουθα βάσανα και τις ταλαιπωρίες του λαού, στη δημιουργία και δράση της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, στη δικτατορία και στον αντιδικτατορικό αγώνα, καθώς και στους μετέπειτα αγώνες του λαού για δημοκρατία και προκοπή.

Δυστυχώς, σημείωσε σχολιάζοντας τη σημερινή κατάσταση, αφήσαμε τη διεύθυνση της χώρας σε χέρια που δεν έπρεπε και καταλήξαμε στην καταστροφική κρίση που ετοίμασαν οι ξένοι. Σε ερώτηση του προέδρου του ΕΕΑ, ποια περίοδος ήταν γι’ αυτόν η πιο δημιουργική και ευτυχισμένη, δήλωσε «Αυτή της Νεολαίας Λαμπράκη»! Δεν έλειψαν και κάποια δάκρυα συγκίνησης από τον Μίκη, όταν η συζήτηση με τους συνομιλητές ερχόταν σε κοινά πρόσωπα και δράσεις περασμένων και ηρωικών εποχών.

Ο διάλογος ήταν ζωντανός, κυρίως λόγω του Μίκη, ο οποίος παρά τα 89 του χρόνια είχε στιγμές που μιλούσε με μια απίστευτη πνευματική διαύγεια και φλόγα, σαν νέος αγωνιστής!

Τον πρόεδρο του ΕΕΑ συνόδευαν στην επίσκεψή του ο δημοσιογράφος κ. Βαγγέλης Σπύρου και ο δημοσιογράφος του ΕΕΑ Στέργιος Βασιλείου, παλιός συνεργάτης και συναγωνιστής του Μίκη.

 

Παρακολουθήστε ένα μέρος από την πολιτική αφήγηση του Μίκη Θεοδωράκη στην κάμερα του www.eea.gr

 

 

Μίκης Θεοδωράκης

(στοιχεία από την «el.wikipedia»)

 

Ο Μίκης Θεοδωράκης, Κρητικός στην καταγωγή, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο.

 

Παγκόσμιας αναγνώρισης μουσικοσυνθέτης και πολιτικός.

 

Υπήρξε μαχητής της Εθνικής Αντίστασης κατά της γερμανοϊταλικης κατοχής, κομμουνιστής, ιδεολόγος της Αριστεράς, αντιστασιακός επί δικτατορίας, πολιτικός, 4 φορές βουλευτής, πρώην υπουργός και μαχητής υπέρ των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων του λαού, τιμημένος με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν (1983).

Παράλληλα, είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες μουσικοσυνθέτες, με παγκόσμια αναγνώριση. Έχει ασχοληθεί με όλα τα είδη της μουσικής, κυρίως με το έντεχνο λαϊκό τραγούδι και την μαχητική – αγωνιστική μουσική που έδενε με τους καημούς και τα προβλήματα του ελληνικού λαού, από τη δεκαετία του ’40 μέχρι σήμερα.

Συνθέσεις του έχουν ερμηνευτεί από καλλιτέχνες παγκοσμίου φήμης, όπως οι Beatles, η Σίρλεϊ Μπάσεϊ και η Εντίθ Πιάφ, ενώ έχει γράψει μουσική για γνωστές ταινίες όπως: Φαίδρα (1962), Αλέξης Ζορμπάς (1964), Ζ (1969) και Σέρπικο (1973).

Επίσης έχει ασχοληθεί με την κλασική μουσική γράφοντας συμφωνίες, ορατόρια, μπαλέτα, όπερες και μουσική δωματίου.

Ωστόσο, το πιο σημαντικό του έργο θεωρείται η μελοποιημένη ποίηση, δηλαδή η σύνθεση λαϊκής μουσικής, χρησιμοποιώντας ως στίχους ποιήματα βραβευμένων ποιητών ελληνικής και ξένης καταγωγής, όπως οι Γιώργος Σεφέρης (Νόμπελ 1963),  Πάμπλο Νερούδα (Νόμπελ 1971), Οδυσσέας Ελύτης  (Νόμπελ 1979),  και ο Γιάννης Ρίτσος (βραβείο Λένιν).

Χάρη στη μελοποιημένη ποίηση του Μ. Θεοδωράκη, η Ελλάδα αποτελεί ίσως τη μοναδική χώρα στον κόσμο, στην οποία μεγάλο ποσοστό ανθρώπων συνήθιζε να ακούει μελοποιημένη βραβευμένη ποίηση, κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων τους. Μεγάλα έργα του η Ρωμιοσύνη, ο Επιτάφιος, το Άξιον Εστί και το Canto Cenaeral.

Για την πολιτική του δράση και, κυρίως, λόγω των προοδευτικών του ιδεών καταδιώκεται μετά την απελευθέρωση και τα «Δεκεμβριανά», από τις αστυνομικές αρχές. Ζει παράνομος στην Αθήνα χωρίς να σταματήσει τη δράση του. Συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία στην αρχή στην Ικαρία και στη συνέχεια στο κολαστήριο της Μακρονήσου με τα ανείπωτα βασανιστήρια, μαζί με τον Μ. Κατράκη, τον Γ. Ρίτσο, τον Τ. Λειβαδίτη, τον Μ. Λουντέμη κ.ά.

Υπήρξε ηγέτης των Λαμπράκηδων, της νεολαίας της Αριστεράς που δημιουργήθηκε το 1963, μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Την ίδια εποχή εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ.

Επί δικτατορίας συμμετείχε στην αντιστασιακή οργάνωση ΠΑΜ στην οποία εκλέγεται πρόεδρος. Συλλαμβάνεται, βασανίζεται, μαζί με άλλους αντιστασιακούς, στη γνωστή «ταράτσα», στο κτήριο της Ασφάλειας στην οδό Μπουμπουλίνας, για την οποία έγραψε μερικά από τα γνωστά «Τραγούδια του Αντρέα»  και τα «Τραγούδια του Αγώνα» . Εξορίζεται σε διάφορες περιοχές της χώρας και στο στρατόπεδο του Ωρωπού και τελικά, κάτω από τεράστια διεθνή πίεση, απελευθερώνεται και απελαύνεται στο εξωτερικό, όπου και συνεχίζει την αντιστασιακή του δράση.

Μέχρι και τα βαθιά γεράματα, εργάζεται τόσο στο πολιτικό όσο και στο καλλιτεχνικό πεδίο.

 

 

Στο φωτογραφικό στιγμιότυπο, ο Μίκης κοιτάζει άγνωστες φωτογραφίες από τη δράση του στη δεκαετία του '60, που του πρόσφερε η αντιπροσωπεία του ΕΕΑ.