Γιατί οι ασφαλιστές επιλέγουν την έξοδο απ’ το επάγγελμα

Μια πενταετία αφαίμαξης του ασφαλιστικού κλάδου είναι αυτή από το 2009 ως το 2013, όχι μόνο για τη δυναμικότητα της αγοράς και τους ρυθμούς ανάπτυξής της, αλλά για τη σημαντική «παράπλευρη απώλεια» ανθρώπινου δυναμικού. Χαρακτηριστική αποτύπωση δίνουν τα στοιχεία που επεξεργάστηκε η μηχανογραφική υπηρεσία του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, σύμφωνα με τα οποία στην προαναφερθείσα πενταετία υπήρξε διαρροή από τον κλάδο 1113 ασφαλιστών. Μεταξύ 2009 και 2013 έγιναν στο ΕΕΑ συνολικά 3357 εγγραφές και 4470 διαγραφές.

Αναλυτικότερα, ανά έτος, παρουσιάζεται η εξής εικόνα:

• 2009 εγγραφές 656, διαγραφές 394

• 2010 εγγραφές 716, διαγραφές 678

• 2011 εγγραφές 592, διαγραφές 1279

• 2012 εγγραφές 831, διαγραφές 1570

• 2013 εγγραφές 562, διαγραφές 549

Είναι μια «εικόνα» που μιλάει από μόνη της: και πώς ξεκίνησε η έξοδος των ασφαλιστών από ένα επάγγελμα που δεν μπορούσαν πλέον να υπηρετήσουν, αλλά και πώς κλιμακώθηκε, ακολουθώντας την ένταση των συμπτωμάτων της κρίσης.

Αρκετοί επαγγελματίες βρέθηκαν μπροστά σε αδιέξοδο, δεν μπόρεσαν να ανανεώσουν τις άδειές τους και ακολούθησαν άλλες επιλογές, ενδεχομένως κάποιοι από αυτούς να προστέθηκαν στους «μαύρους κωδικούς». Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν πρόκειται για ένα φαινόμενο που απασχολεί μόνο την αγορά της Αθήνας.

Η ίδια κατάσταση αποτυπώνεται και σε επιστολή του κ. Δ. Αναστασίου, μέλους της διοίκησης του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης προς το ΕΕΑ.

Να πώς περιγράφει την κατάσταση στη Θεσσαλονίκη ο κ. Αναστασίου: «Οι εγγραφές του 2011 στο Επιμελητήριό μας ήταν 93 ενώ οι διαγραφές ήταν 148. Οι εγγραφές του 2012 ήταν 112 ενώ οι διαγραφές ήταν 119. Για το 2013 οι μέχρι τώρα εγγραφές είναι 74 και οι διαγραφές 111.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι μειώθηκαν οι «φιλόδοξοι» που ξεκινούν και αυξήθηκαν δυσανάλογα οι άνθρωποι που διακόπτουν (πρόωρα κατά τη γνώμη μου) αυτήν τη δραστηριότητα με ότι αυτό συνεπάγεται για την αγορά και για τους ίδιους. Πέραν τούτου, στο επάγγελμα του ασφαλιστικού συμβούλου δεν υπάρχει δυνατότητα να εκπέσουν τα πραγματικά έξοδα που πραγματοποιούνται από το σύνολο των συναδέλφων μου τα οποία έχουν να κάνουν με την καλύτερη εξυπηρέτηση του πελατολογίου τους.

Επί των ενεργών συναδέλφων μου τα μηνύματα είναι άκρως απογοητευτικά αφού περίπου οι μισοί από εμάς δεν μπορούμε να πληρώσουμε τις ασφαλιστικές μας εισφορές. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό μας οδηγεί σε επαγγελματικό αδιέξοδο αφού επί της ουσίας δεν θα καταφέρουμε (τουλάχιστον εύκολα) να ανανεώσουμε τις άδειές μας αφού δεν μπορούμε να καλύψουμε τα υποχρεωτικά, κατά τη γνώμη μου ιδιαιτέρως υψηλά, έξοδα τα οποία απαιτούνται για τη διατήρηση αυτής της δραστηριότητας.»