Κι ύστερα αγωνιζόμαστε για την αξιοπιστία του ασφαλιστικού κλάδου…

Συγκεκριμένα, οι δικαστές φαίνεται να θεωρούν την ασφαλιστική αγορά κάτι σαν το Καζίνο Λουτρακίου, καθώς τη χαρακτηρίζουν «πεδίο που ενέχει σημαντικούς κινδύνους οικονομικής βλάβης για όσους, εκουσίως, άλλωστε, εκτίθενται σε αυτούς μετέχοντας στην ασφαλιστική αγορά»!!!! Με άλλα λόγια, αφού ρισκάρετε με τη θέλησή σας να δώσετε τα ωραία σας λεφτουδάκια στις ασφαλιστικές εταιρίες καημένοι καταναλωτές, κακό του κεφαλιού σας!!! Κι ύστερα συζητάμε όλοι για το πώς θα καλλιεργήσουμε την ασφαλιστική συνείδηση του καταναλωτή! Πώς θα βελτιώσουμε την αξιοπιστία του κλάδου! Και έρχεται το ανώτατο δικαστήριο της χώρας να δηλώσει επισήμως πως όποιος μετέχει στην ασφαλιστική αγορά, εκτίθεται με τη θέλησή του σε σημαντικούς κινδύνους οικονομικής βλάβης!!!

Όσο για την εποπτεία;;; Ουδεμία ευθύνη φέρει, καθώς καλείται να εργαστεί σ’ αυτές τις αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες, επιτελώντας «πολύπλοκο έργο με αβέβαιο αποτέλεσμα»! Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «η άσκηση της ιδιότυπης αυτής κρατικής δραστηριότητας, κατά κανόνα εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια των οργάνων της κρατικής εξουσίας»!!!! Κοινώς, εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια της εποπτικής αρχής να κάνει ελέγχους ή να μην κάνει, να επιβάλει ποινές ή να μην επιβάλει! Κι αν δεν το κάνει ή αν δεν το κάνει εγκαίρως ή αν δεν το κάνει σωστά… τι να κάνουμε; Άνθρωποι είναι κι αυτοί… δεν πρόλαβαν, δεν είδαν, δεν κατάλαβαν… να τους κρεμάσουμε; Το δικαστήριο θα αναγνώριζε ευθύνη του Δημοσίου μόνο σε περίπτωση «πρόδηλου και βαρέως σφάλματος» της εποπτικής αρχής! Το ότι επί χρόνια έκαναν τα στραβά μάτια και άφηναν την Ασπίδα να λειτουργεί, παίρνοντας στο λαιμό τους χιλιάδες καταναλωτές και διαμεσολαβούντες δε θεωρείται βαρύ σφάλμα… απλά μία μικρή αβλεψία κατά την άσκηση αυτής της «ιδιότυπης κρατικής δραστηριότητας»!

 

Παραθέτω ολόκληρο το «διαφωτιστικό» απόσπασμα από το σκεπτικό της απόφασης (παρ. 29):

«Επειδή η ευθύνη προς αποζημίωση από τυχόν πλημμελή άσκηση κρατικής εποπτείας επί των ασφαλιστικών επιχειρήσεων δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από τις διατάξεις του άρθρου 105 του Εισ.Ν.Α.Κ., όπως αυτές έχουν μέχρι σήμερα ερμηνευθεί και εφαρμοσθεί. Τούτο δε, διότι οι ιδιαιτερότητες της κρατικής αυτής δραστηριότητας, όπως θεσπίζεται και οργανώνεται από τις διατάξεις του ν.δ. 400/1970 – οι οποίες διακρίνονται για την πολυπλοκότητά τους, σε συνδυασμό με το αβέβαιο του αποτελέσματος του εποπτικού ελέγχου, ο οποίος αποβλέπει προεχόντως στην εύρυθμη λειτουργία της ασφαλιστικής αγοράς, με τη διασφάλιση της φερεγγυότητας των ασφαλιστικών εταιριών, αντανακλαστικά δε, μέσω αυτού (του ελέγχου), καταλήγει να προστατεύει εμμέσως τους ασφαλισμένους των εταιριών αυτών – διαφοροποιεί ουσιωδώς τη δραστηριότητα αυτή της Διοικήσεως από τις λοιπές κρατικές δραστηριότητες… Ειδικότερα, η ευθύνη προς αποζημίωση που τυχόν προκαλείται από τη συγκεκριμένη κρατική δραστηριότητα (δηλ. την εποπτεία), η οποία ασκείται στην ασφαλιστική αγορά, δηλαδή σε πεδίο που ενέχει σημαντικούς κινδύνους οικονομικής βλάβης για όσους, εκουσίως, άλλωστε, εκτίθενται σε αυτούς μετέχοντας στην ασφαλιστική αγορά, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η άσκηση της ιδιότυπης αυτής κρατικής δραστηριότητας, κατά κανόνα εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια των οργάνων της κρατικής εξουσίας, δεν προσιδιάζει με την αντικειμενική ευθύνη των οργάνων του Κράτους, που καθιερώνεται από τις διατάξεις του άρθρου 105 Εισ. Ν.Α.Κ.»

 

Π.Μ.