Μαίνεται πόλεμος τιμών στην ασφαλιστική αγορά

Σε συνθήκες παρατεταμένης ύφεσης, με «καθοδικούς» όλους τους κλάδους εργασιών, όπως δυστυχώς επιβεβαιώνουν οι τακτικές έρευνες της ΕΑΕΕ, οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις έχουν αποδυθεί σε έναν σκληρό τιμολογιακό ανταγωνισμό, κάποιες εξ αυτών με τα τελευταία αποθέματα των αντοχών τους.

Ο βαρύτερα τραυματισμένος από τη συγκυρία είναι ο κλάδος ζωής, οι εργασίες του οποίου συρρικνώνονται για πέμπτη συνεχή χρονιά υπό το βάρος της μείωσης του εισοδήματος των νοικοκυριών, ενώ σε ελεύθερη πτώση βρίσκονται και οι εργασίες του κλάδου υγείας και του κλάδου αυτοκινήτου.

Ο κλάδος αυτοκινήτου αλλά και ο κλάδος των νοσοκομειακών προγραμμάτων αποτελούν τα δύο πεδία στα οποία οι μεγάλες και μικρές εταιρείες διασταυρώνουν τα ξίφη τους στην προσπάθειά τους να διεκδικήσουν πελάτες σε μια αγορά που διαρκώς συρρικνώνεται.

Σκυτάλη στον πόλεμο τιμών έχει πάρει και ο κλάδος υγείας, κυρίως μέσα από τη στροφή της αγοράς στα ετήσια ασφαλιστικά προγράμματα, που επιτρέπουν στις εταιρείες να προχωρούν σε αυξήσεις κατά την ανανέωση του συμβολαίου κάθε χρόνο, χωρίς όριο.

Στα προϊόντα αυτής της γενιάς παρέχεται σχετική ελευθερία υπάρχει και ως προς τους όρους του συμβολαίου, με τη διαφορά ότι η εταιρεία δεν έχει δικαίωμα να αλλάξει μονομερώς τους όρους του συμβολαίου για έναν μεμονωμένο ασφαλισμένο, αλλά μόνο για μια συνολική κατηγορία (π.χ. πασχόντων από Αλτσχάιμερ), αντιπροτείντας ένα άλλο πρόγραμμα με διαφοροποιημένους όρους.

Ωστόσο, αυτός ο πόλεμος τιμών, αλλά και νέων όρων πώλησης των προϊόντων, καθόλου δεν προοιωνίζεται την καταιγίδα των αλλαγών και των κεφαλαιακών αναγκών που θα σηματοδοτήσει η έλευση του νέου κανονιστικού πλαισίου του Solvency II, η εφαρμογή του οποίου τοποθετείται πλέον το 2016 (και βλέπουμε…) Για αυτό το περιβάλλον ριζικής αναπροσαρμογής των λειτουργιών της η ελληνική αγορά δεν έχει προετοιμαστεί με τον καλύτερο τρόπο, και μάλιστα το PSI και οι παρενέργειές του την πήγαν πολύ πίσω.

Έτσι, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ενωση φουντώνει η συζήτηση για την προετοιμασία της αγοράς στο νέο κανονιστικό περιβάλλον, στη χώρα μας ένας αριθμός εταιρειών δεν έχει καταφέρει να απορροφήσει τις ζημίες που προκάλεσε το PSI, και αρκείται στις αλλεπάλληλες παρατάσεις ευνοϊκής αποτίμησης των ομολόγων.

Την ίδια ώρα η Τράπεζα της Ελλάδος δεν λέει να επανεξετάσει τη στάση της έναντι της αγοράς, τραβώντας τα… λουριά σε όσες εταιρείες σήμερα επιδιώκουν τη συγκέντρωση κεφαλαίων δίχως να σταθμίζουν τις υποχρεώσεις ή τις εγγυήσεις που αναλαμβάνουν έναντι των ασφαλισμένων τους.

Αν θέλει δε κανείς να ανατρέξει σε παραδείγματα, η ιστορία της Ασπίς Πρόνοια είναι αρκετά νωπή, και μάλιστα εύκολα θα μπορούσε να παραλληλιστεί με σημερινές περιπτώσεις ασφαλιστικών εταιρειών.

Η υπόθεση της Ασπίς Πρόνοια γιγαντώθηκε και τελικά «έσκασε» διότι οι τότε επόπτες άφησαν έναν εκ των μεγαλυτέρων παικτών της αγοράς να υπόσχεται αποδόσεις που δεν μπορούσε να καλύψει μέσω της επανεπένδυσης των κεφαλαίων που διαχειρίζονταν. Όταν ανάλογες πρακτικές συναντώνται και σήμερα, για ποιο λόγο να μην υποθέσουμε ότι το φαινόμενο αυτό θα μπορούσε να επαναληφθεί στο μέλλον;