Μήπως κάτι πρέπει να γίνει για τις ΕΠΥ;

Εύλογη αναμονή και συζητήσεις προκάλεσε πρόσφατη ανάρτηση του Insurance-eea για την επικείμενη έλευση στην ελληνική αγορά με το καθεστώς ΕΠΥ μεγάλης αμερικανικής εταιρείας που δραστηριοποιείται ήδη σε πλειάδα χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεν πάει πολύς καιρός που είχε ανοίξει μεγάλη συζήτηση στην αγορά για το «επιθετικό» μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθούσε μεγάλη Βορειοευρωπαϊκή εταιρεία, υπό το προαναφερθέν καθεστώς. Ενώ εξακολουθεί να προκαλεί ακόμη (κι όχι μόνο απορίες) η αδέσποτη δραστηριότητα εταιρείας-μαϊμού που αντιπροσωπεύει Βαλκανικό όμιλο (εδώ βέβαια δεν έχουμε περίπτωση ΕΠΥ).

Κοινός παρονομαστής πάντως, σε όλα αυτά τα «νεόφερτα ήθη» ανταγωνισμού είναι η αδυναμία παρέμβασης με βάση τα θεσμικά ισχύοντα ή ελλιπείς έλεγχοι. Ιδιαίτερα σε ότι αφορά το φαινόμενο των ΕΠΥ, τα τελευταία χρόνια λειτούργησε πολλαπλασιαστικά, και μάλιστα «είδαν φως και μπήκαν» εταιρείες που δεν διαθέτουν καν δραστηριότητα στη χώρα από την οποία προέρχονται, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ασφαλής εικόνα για την πολιτική που ακολουθούν ή τη χρηματοοικονομική τους κατάσταση.

Όπως είναι φυσικό, η δραστηριότητα αυτών των εταιρειών συγκεντρώνεται κυρίως στον κλάδο αυτοκινήτου, εντείνοντας τον ήδη υψηλό ανταγωνισμό που υπάρχει στον κλάδο και αποσπώντας μερίδιο αγοράς μέσα από συνεργασίες που αναπτύσσουν με τοπικούς συνεργάτες.

Σε συνάρτηση δε, με τον τιμολογιακό «πόλεμο» που εντείνεται, είναι αυτονόητος ο προβληματισμός και εφόσον δεν υπάρχει δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης της εποπτικής αρχής, ας γίνει ακόμη πιο αποτελεσματική η πολιτική ελέγχου των μεθόδων μέτρησης των οικονομικών δεδομένων και του κινδύνου που αναλαμβάνουν οι εταιρείες.

Ο ανταγωνισμός, για να είναι θεμιτός, πρέπει να υπάρχουν κανόνες. Όταν, όμως, είναι αντικειμενικά δυσχερές να επιβληθούν στο σύνολο της αγοράς, τότε το έλλειμμα είναι προφανές…