Ο Ζεράρ, η προσήλωση στο στόχο και τα βελανίδια

Πρόκειται για μία ιστορία που και ο ίδιος με τη σειρά του άκουσε και αγάπησε το 2008, παρακολουθώντας το συνέδριο της GAMA International. Είναι η ιστορία του Ζεράρ Μπουφιέ, ενός αγρότη που ζούσε στη Νότια Γαλλία με την οικογένειά του, ως τη στιγμή που χτυπήθηκε σκληρά απ’ τη μοίρα, καθώς έχασε το γιό του και τη γυναίκα του. Μη αντέχοντας να συνεχίσει να ζει στο ίδιο μέρος, που τόσα του θύμιζε, αποφάσισε να αποτραβηχτεί από τους ανθρώπους και κατέφυγε σε μία ερημική ορεινή περιοχή. Νιώθοντας ότι πλέον η ζωή του δεν είχε κανένα νόημα, αποφάσισε να αφιερωθεί σε έναν σκοπό.

Στην άγονη περιοχή όπου αποσύρθηκε, το μόνο ίχνος βλάστησης που υπήρχε ήταν μία βελανιδιά. Ο Ζεράρ άρχισε να μαζεύει τα βελανίδια και κάθε μέρα έσκαβε με το μπαστούνι του λάκκους στο σκληρό χώμα και τα φύτευε. Κάθε μέρα φύτευε 100 βελανίδια. Από το 1919 που έφτασε στην ορεινή αυτή περιοχή μέχρι το 1957 που πέθανε, δε σταμάτησε να φυτεύει βελανίδια. Κάθε χρόνο φύτευε 100.000 βελανίδια. Απ’ αυτά 20.000 έβγαζαν ρίζες. 10.000 γίνονταν μεγάλες δυνατές βελανιδιές.

Το άγονο τοπίο που αντίκρισε ο Ζεράρ το 1919 μετατράπηκε σε ένα απέραντο πανέμορφο δάσος με 135.000 δέντρα, με ρυάκια, με κάθε είδους βλάστηση. Σύντομα ο τόπος απέκτησε ζωή, καθώς άρχισαν να δημιουργούνται νέα χωριά στην περιοχή. 10.000 άνθρωποι μετακόμισαν σταδιακά γύρω απ’ το δάσος του Ζεράρ.

Ωστόσο σχεδόν κανείς δε γνώριζε ότι το δάσος αυτό δημιουργήθηκε από το τίποτα, μόνο και μόνο επειδή ένας άνθρωπος το οραματίστηκε και έβαλε σκοπό της ζωής του να το κάνει πραγματικότητα!

 

Π.Μ.