Οι ευθύνες του ανασφάλιστου

Τα τελευταία δυο-τρία χρόνια, όταν μιλάμε για «ανασφάλιστο» ο νους μας πηγαίνει κατευθείαν στα ανασφάλιστα οχήματα, στους ασυνείδητους ιδιοκτήτες και οδηγούς και στις αποφάσεις της Πολιτείας για το θέμα. Καλώς λοιπόν πάρθηκαν τα σχετικά μέτρα και άρχισε ο «διωγμός» των ανασφάλιστων οχημάτων, αν και στην πράξη περιμένουμε ακόμα να δούμε έστω και μια επιστολή προς ανασφάλιστο ιδιοκτήτη.

Εκεί όμως εξαντλείται η έννοια του «ανασφάλιστου»; Φυσικά και όχι. Ας ξεφύγουμε λοιπόν, ως ασφαλιστική αγορά, ως διαμεσολαβούντα πρόσωπα και ως κοινωνία από την περιορισμένη προσέγγιση του ανασφάλιστου οχήματος και ας αναλογιστούμε τις τεράστιες ευθύνες που έχει ο ανασφάλιστος πολίτης-οικογενειάρχης-επαγγελματίας-επιχειρηματίας.

Ευθύνες απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό για τους κόπους μιας ζωής που μπορούν να χαθούν σε μια στιγμή.

Ευθύνες απέναντι στην οικογένειά του, που από ένα τυχαίο γεγονός μπορεί να βρεθεί στο δρόμο, χωρίς σπίτι, χωρίς τα απαραίτητα προς το ζην.

Ευθύνες απέναντι στους συνεταίρους του, που θα χάσουν τα κεφάλαιά τους και ευθύνες απέναντι στους υπαλλήλους του, που θα μείνουν άνεργοι μετά από μια καταστροφική ζημιά στην επιχείρησή του.

Ευθύνες απέναντι στους συμπολίτες του, που θα προσφύγουν εναντίον του διεκδικώντας την αποκατάστασή τους, μετά από ένα άτυχο γεγονός.

Ευθύνες απέναντι στα παιδιά του, που θα βρεθούν με δυσβάσταχτα χρέη μετά από την ξαφνική απώλεια της ζωής του.

Ευθύνες-ευθύνες-ευθύνες…

Δυστυχώς ή ευτυχώς οι ευθύνες υπάρχουν. Πόσοι όμως από τους συμπολίτες μας τις έχουν συνειδητοποιήσει και πόσοι από αυτούς γνωρίζουν ότι υπάρχουν λύσεις;

Λύσεις πραγματικές, λύσεις που τους καθιστούν ελεύθερους και δημιουργικούς, λύσεις που εξασφαλίζουν την συνέχιση της ζωής τους, της δραστηριότητάς τους, της υπόστασής τους.
Λύσεις που εξασφαλίζουν την αξιοπρέπειά τους στον δύσκολο τομέα της υγείας και της διατήρησης του βιοτικού τους επιπέδου, όταν λήξει ο εργασιακός τους βίος.

Λύσεις που ξεπερνούν τις έννοιες του εργαζόμενου, του άνεργου, του συνταξιούχου και βλέπουν τον καθέναν ως άνθρωπο, ως ξεχωριστή μονάδα, ως οντότητα.

Λύσεις που προσφέρει η ασφαλιστική αγορά. Αυτή η ίδια η ασφαλιστική αγορά για την οποία ο μέσος πολίτης δεν έχει καλή γνώμη.

Ο «ανασφάλιστος» λοιπόν έχει τεράστιες ευθύνες, αλλά ίσως δεν τις έχει συνειδητοποιήσει, δεν έχει προσδιορίσει τις πραγματικές του ανάγκες, πέρα από όσα αντιλαμβάνεται στην δύσκολη καθημερινότητά του.

Ευθύνες που πολλαπλασιάζονται σε περιόδους ύφεσης και οικονομικής ανέχειας, γιατί δεν υπάρχει τρόπος αναπλήρωσης οποιασδήποτε καταστροφής, παρά μόνο μέσω της ασφαλιστικής αγοράς.

Χρέος (και ευκαιρία) των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών να τον ενημερώσει, να του εξηγήσει, να τον ασφαλίσει και να διώξει όλες αυτές τις ευθύνες από πάνω του.

Η ασφαλισμένη κοινωνία είναι μια άλλη κοινωνία, είναι μια αξιοπρεπής και δημιουργική κοινωνία.

Η συμβολή των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών στον τομέα αυτόν είναι (και πρέπει να είναι ) καθοριστική και μοναδική. Οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι απρόσωπες, είναι μακριά. Ο διαμεσολαβητής έχει προσωπική σχέση, είναι καθημερινά κοντά τον πολίτη. Έχει λοιπόν την ευκαιρία και την δυνατότητα.

Αν δεν το κάνει, τότε έχει και αυτός τις δικές του ευθύνες, απέναντι στον εαυτό του ως επαγγελματία και απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Ας του αναγνωρίσουν λοιπόν έμπρακτα και οι υπόλοιποι, ασφαλιστικές εταιρείες και εποπτική αρχή, τον σημαντικό του αυτόν ρόλο, πέρα από συγκυριακές σκοπιμότητες.

Ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής είναι μοχλός ανάπτυξης και ευημερίας για όλους.