- 09/12/2015
Ωρολογιακή βόμβα οι ρυθμίσεις για το συνταξιοδoτικό
Οι ρυθμίσεις που προβλέπονται από το τρίτο μνημόνιο για το συνταξιοδοτικό πρόβλημα είναι ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας.
Οι ρυθμίσεις που προβλέπονται από το τρίτο μνημόνιο για το συνταξιοδοτικό πρόβλημα είναι ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας. Τα στοιχεία και οι μελέτες δείχνουν ένα πλήρες αδιέξοδο, φτωχοποίηση και θλιβερές προοπτικές για την νέα γενιά. Αυτό τόνισε ο Πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, κ. Γ. Καββαθάς στην έναρξη των εργασιών της 47ης Γενικής Συνέλευσης της ΓΣΕΒΕΕ.
Συγκεκριμένα , κ. Καββαθάς ανέφερε τα εξής: «Η περιστολή της συνολικής συνταξιοδοτικής δαπάνης στο 15% του ΑΕΠ, η οποία έχει θεσμοθετηθεί από το 2010 με το Πρώτο Μνημόνιο και η οποία συνεχίζει σώα και αβλαβής και μετά το Τρίτο Μνημόνιο, ανοίγει και τη δυσοίωνη προοπτική για το συνταξιοδοτικό σύστημα αλλά και για το σύστημα κοινωνικής προστασίας εν γένει. Σύμφωνα με την ετήσια έρευνα εισοδήματος του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ το 2012, το 37% των νοικοκυριών είχε ως κύριο εισόδημα τη σύνταξη. Το ποσοστό αυτό ανέβηκε το 2014 στο 52%. Αυτό σημαίνει ότι περισσότερα από τα μισά νοικοκυριά στην ελληνική κοινωνία επιβιώνουν στην πραγματικότητα με τη σύνταξη. Μία ενδεχόμενη μείωση στις συντάξεις, όπως αυτή που δεν επιθυμεί, αλλά προτείνει η κυβέρνηση με το σπάσιμο της σύνταξης γήρατος σε δύο μέρη – στην εθνική αφενός, η οποία θα καταβάλλεται υπό προϋποθέσεις, και στην αναλογική αφετέρου, η οποία θα αντιστοιχεί σε ένα ποσοστό αναπλήρωσης (αρκετά χαμηλότερο από αυτό που ισχύει) στη βάση ενός τεκμαρτού εισοδήματος που θα υπολογίζεται μέσα από το ύψος των εισφορών που έχουν καταβληθεί και τη διάρκεια του ασφαλιστικού βίου, θα οδηγήσει με σιγουριά σε «φτωχοποίηση» ενός μεγάλου μέρους όχι μόνο των συνταξιούχων, αλλά και των μελών των νοικοκυριών που εξαρτούν την επιβίωσή τους από τη σύνταξη. Η συρρίκνωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης, η οποία ας σημειωθεί είναι και η βασικότερη – από ποσοτική πλευρά – κοινωνική δαπάνη, θα έχει ως συνέπεια τη ριζική αναδιάταξη, όχι μόνο του συνταξιοδοτικού συστήματος αλλά και του γενικότερου συστήματος κοινωνικής προστασίας. Ακολουθώντας πιστά τη λογική και τηρώντας με θρησκευτική ευλάβεια τις αρχές του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, το «νέο» συνταξιοδοτικό σύστημα – ανεξάρτητα από τον αριθμό των πυλώνων του – θα αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο από αυτά, που θα αντιστοιχεί στο κομμάτι της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, θα είναι αρκετά συρρικνωμένο και κακορίζικο και θα αντιπροσωπεύει την αρχή της «αλληλεγγύης του ξεροκόμματου» και θα απευθύνεται στα πλατιά λαϊκά στρώματα – οι πολλοί θα παίρνουν λίγα – ενώ το δεύτερο κομμάτι που θα είναι πιο γενναιόδωρο, θα αντιπροσωπεύει την αρχή της «ατομικής επένδυσης» και θα απευθύνεται σε όσους έχουν υψηλά εισοδήματα. Σε αυτό το δεύτερο τμήμα του νέου συστήματος αναμένεται να δραστηριοποιηθούν όμιλοι και συμπράξεις ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών. Μπορείτε εύκολα να συμπεράνετε ή να φανταστείτε, σε ποιο από τα δύο τμήματα του συνταξιοδοτικού συστήματος θα ενταχθούν τα νέα παιδιά, οι νέοι εργαζόμενοι υπό συνθήκες πλήρους ευελιξίας και με μισθούς που τις περισσότερες φορές δεν ξεπερνούν τα 400 ευρώ μεικτά. Για τα παιδιά μας η σύνταξη που τους αρμόζει, σύμφωνα με τις επιταγές του Τρίτου Μνημονίου, είναι εκείνη που ονομαστικά και μόνο θα τους διατηρεί στο κατώφλι της σχετικής φτώχειας. Και μιλώ για τα παιδιά μας και όχι για μας τους ίδιους γιατί μία κοινωνία, όπου τα παιδιά ζουν χειρότερα από τους γονείς τους, είναι καθισμένη πάνω σε μια ωρολογιακή βόμβα.»