Πέρασε και έφυγε η ιδέα του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή;

Πριν μερικούς μήνες «κυκλοφόρησε» στην αγορά η ιδέα για τη δημιουργία ενός θεσμού αντίστοιχου του τραπεζικού διαμεσολαβητή, που θα επιλαμβάνεται όλων των υποθέσεων καταγγελιών και παραπόνων των ασφαλισμένων, του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή. Στόχος μια καλύτερη προσέγγιση του τελικού καταναλωτή, αλλά και η ενίσχυση του κύρους της ιδιωτικής ασφάλισης.

Το δεδομένο από όπου ξεκινούσαν αυτές οι σκέψεις ήταν ο σταθερά μεγάλος αριθμός παραπόνων, όπως φτάνουν στον Συνήγορο του Καταναλωτή, αλλά και οι αρκετές δικαστικές εκκρεμότητες ασφαλισμένων κατά εταιρειών.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η ΕΑΕΕ είχε καταρτίσει έναν πρώτο προϋπολογισμό για τα έξοδα οργάνωσης και λειτουργίας του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή, ενώ περίπου είχε συγκροτηθεί και το πλαίσιο λειτουργίας του φορέα, με ανεξαρτησία ως προς τις παρεμβάσεις του, αλλά και τη διαφάνεια και την ελευθερία της εκατέρωθεν ακρόασης.

Ως πρόθεση της Ένωσης είχε καταγραφεί, να λειτουργήσει ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής στα πρότυπα του τραπεζικού διαμεσολαβητή, συμβάλλοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην εξωδικαστική επίλυση καταναλωτικών διαφορών.

Παράλληλα, μέσω του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή, θα επιδιώκετο η ενίσχυση της εικόνας του κλάδου, για την οποία δημοσκοπικές έρευνες εξακολουθούν να δείχνουν ότι ο τελικός καταναλωτής δεν εμπιστεύεται και τόσο.

Στο διάστημα που μεσολάβησε, οι επιπτώσεις της κρίσης έχουν πληγώσει πολύ περισσότερο την αγορά, η φερεγγυότητά της δεν έχει ενισχυθεί, ενώ εκκρεμότητες με ασφαλισμένους εξακολουθούν να απασχολούν τα δικαστήρια και το Συνήγορο του Καταναλωτή. Η ανάγκη δηλαδή αυτορύθμισης της αγοράς δεν έχει λείψει, το αντίθετο.

Κι όμως η ιδέα του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή φαίνεται να έχει «ξεχαστεί» προς το παρόν.

Έχουν γίνει κάποιες «δεύτερες σκέψεις»; Υπάρχουν άραγε νομικοτεχνικά εμπόδια ή έχουν τεθεί άλλες προτεραιότητες;