Πόσα ξέρουμε για τις ΕΠΥ;

Παρέμβαση για το θέμα της «εταιρείας-φάντασμα», της GENERAL COMMODITIES, είχαμε χτες από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών (ΠΟΑΔ). Βέβαια, πρέπει να επισημανθεί, ότι είναι η πολλοστή φορά το τελευταίο διάστημα που φορείς της διαμεσολάβησης- και σε κεντρικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο συλλόγων- «σηκώνουν» το θέμα, ενημερώνοντας τους καταναλωτές και ζητώντας πρωτοβουλίες από την πολιτεία και τα εποπτικά όργανα.

Αυτό το οποίο, όμως, λείπει ακόμα, και επικοινωνιακά- και ίσως όχι μόνον επικοινωνιακά- θα είχε αξία, είναι μια κεντρική παρέμβαση, ένα αίτημα που θα προέρχεται από όλους τους φορείς της αγοράς και θα θέτει το ζήτημα της λειτουργίας του ανταγωνισμού με καθαρούς όρους, για τους εμπλεκόμενους.

Η επονομαζόμενη «εταιρεία-φάντασμα» είναι μεν η πλέον ορατή αιχμή του προβλήματος, αλλά προφανώς δεν είναι ΟΛΟ το πρόβλημα. Τα τελευταία χρόνια έχουν «πλημμυρίσει» την ελληνική ασφαλιστική αγορά οι εταιρείες Ελεύθερης Παροχής Υπηρεσιών. Άραγε πόσα γνωρίζουν τα εποπτικά όργανα για αυτές; Σε ποιο βαθμό έχει διαπιστωθεί αν οι υφιστάμενες ΕΠΥ δραστηριοποιούνται στην εγχώρια αγορά βάσει των όσων ορίζουν οι νόμοι;

Τι θα μπορούσε να «βγάλει» άραγε ένας έλεγχος που θα αναζητούσε αν τα τοπικά γραφεία των εταιρειών που έχουν επιλέξει αυτό το καθεστώς λειτουργίας:
– είναι σωστά οργανωμένα και στελεχωμένα,
– καταβάλλουν εμπρόθεσμα στις πληρωμές τους,
– τηρούν όρους διαφάνειας στις συναλλαγές,
– τηρούν μητρώο ασφαλισμένων,
– διαθέτουν ηλεκτρονικούς φακέλους ζημιών.

Ένας τέτοιος έλεγχος μπορεί (θα μπορούσε) να αποτελέσει μοχλό πίεσης, ώστε κάποιες εταιρείες να υποχρεωθούν είτε να τηρήσουν το νόμο αυξάνοντας τα κόστη τους και άρα τα τιμολόγιά τους, είτε να διακόψουν τη λειτουργία τους…