Ανατροπές σε διαμεσολάβηση και ασφαλιστική αγορά φέρνει η IDD

Του Γιάννη Βερμισσώ.

Σαρωτικές αλλαγές στην τριμερή σχέση -εταιρειών- διαμεσολάβησης-καταναλωτών- φέρνει η IDD. Δημιουργούνται ερωτήματα για τις κατηγορίες ασφαλιστικής διαμεσολάβησης ως συνέπεια των ευθυνών που ο κλάδος αναλαμβάνει, αναπροσδιορίζεται η δομή λειτουργία της αγοράς και ανατοποθετείται ο τρόπος συνεργασίας των τριών μερών.

Η επόμενη ημέρα μετά από την ενσωμάτωση της IDD εισάγει μια νέα πραγματικότητα που ανατρέπει τα όσα «ελληνικά» είχαν εγκατασταθεί καλώς στην ασφαλιστική αγορά κάνοντάς την να διαφέρει στα σημεία από άλλες ευρωπαϊκές.  Η IDD «πιέζει» για αλλαγές καθώς θέτει στο επίκεντρο τον καταναλωτή και την προστασία του. Απαγορεύει την κατευθυνόμενη πώληση ή αυτή που δεν αφήνει πραγματικά περιθώρια επιλογής στον πολίτη να βρει το ασφαλιστικό πρόγραμμα που του ταιριάζει. Θέτει τεράστιες ευθύνες στην διαμεσολάβηση και στις εταιρείες για το πώς ο καταναλωτής απολαμβάνει την πληροφόρηση-ενημέρωση προκειμένου να λαμβάνει την απόφασή του. Η στόχευση αυτή οδηγεί σε ανατροπές και αναδόμηση πολλών στοιχείων από αυτά που σήμερα θεωρούνται δεδομένα.

Ο κλάδος των διαμεσολαβητών δείχνει να βρίσκεται αντιμέτωπος με μια καινούρια αντίληψη.

ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΣΕ ΝΕΟ ΡΟΛΟ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

Ποια «διαμεσολάβηση» εγγυάται την ευθύνη πώληση προϊόντων στους καταναλωτές; Ποια ασφαλιστική εταιρεία δεσμεύεται δια των συνεργατών της –διαμεσολαβούντων- ότι φέρει την ευθύνη σε περίπτωση χρήσης τους ασφαλιστικού συμβολαίου;  Στα ερωτήματα αυτά που εξετάζονται στο πλαίσιο της IDD θα πρέπει να απαντηθούν κατά την ολοκλήρωση του έργου της ειδικής επιτροπής που έχει συσταθεί και εργάζεται επί αυτού.

Μεσίτες,  πράκτορες, συντονιστές και ασφαλιστικοί σύμβουλοι είναι σήμερα η διαμεσολάβηση της Ελλάδας που αποτελούν τον ενδιάμεσο μεταξύ ασφαλιστικών εταιρειών και καταναλωτή.

Κατά πόσο αυτή η υπάρχουσα δομή της αγοράς «συντάσσεται» με τις βασικές κατευθύνσεις της IDD;  Αναγνωρίζει η Οδηγία τα ελληνικά επίπεδα –κατηγορίες- διαμεσολάβησης που διαφέρουν από της άλλης Ευρώπης η οποία αναγνωρίζει μεσίτες και πράκτορες θεωρώντας ότι αυτοί καλύπτουν πράγματι την «υποχρέωση της ευθύνης» που πρέπει να έχει ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής απέναντι στον καταναλωτή και την εταιρεία. 

Σύμφωνα με την Οδηγία μέσα από αυτές τις αναγνωρίσιμες   μορφές της διαμεσολάβησης η ιδιωτική ασφάλιση μπορεί να «εγγυηθεί» την προστασία των καταναλωτών και να διασφαλιστεί ότι δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων κατά την πώληση των ασφαλιστικών προϊόντων.

Ο προβληματισμός αυτός , αποτελεί την βάση της IDD και σε αυτή την κατεύθυνση δεν αποκλείεται να έλθουν αλλαγές άμεσα καθώς η IDD γίνεται πραγματικότητα και για την Ελλάδα στην εκπνοή του 2017.  Τίποτα δεν αποκλείει την ραγδαία αναδόμηση της κατηγοριοποίησης της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης και των σχέσεων που διατηρούν οι σημερινοί διαμεσολαβούντες με τις εταιρείες.