Γιατί υπάρχουν διαφορετικοί όροι για ίδιες καλύψεις;

Ένα σημαντικό θέμα που επανειλημμένως έχει τεθεί στην αγορά μας, ιδίως από συλλογικούς φορείς διαμεσολαβούντων προσώπων, είναι το θέμα των όρων των ασφαλιστηρίων συμβολαίων. Το θέμα αυτό ακούγεται γενικό και αόριστο αλλά είναι πολύ συγκεκριμένο και σημαντικό. Τόσο συγκεκριμένο που αρκεί η βούληση των εμπλεκομένων για να λυθεί σε ένα πρώτο επίπεδο.

Δυστυχώς, η ανομοιογένεια των όρων από εταιρεία σε εταιρεία θίγει άμεσα τα συμφέροντα των καταναλωτών και υπονομεύει το έργο των διαμεσολαβητών, όσο καλά και αν κάνουν τη δουλειά τους. Ο λόγος είναι απλός. Όταν ακόμα και σε ένα απλό ασφαλιστήριο αυτοκινήτου υπάρχει μια κάλυψη με την ίδια ονομασία σε πολλές εταιρείες, αλλά η κάλυψη αυτή διέπεται από διαφορετικές διατυπώσεις, ως προς το εύρος της κάλυψης, ως προς τις περιπτώσεις των εξαιρέσεων ή ως προς το ύψος του κεφαλαίου, τότε προφανώς ο καταναλωτής δεν ενημερώνεται σωστά.

Ούτε είναι πρακτικά δυνατόν το διαμεσολαβούν πρόσωπο που υποβάλει τρεις ή τέσσερις προσφορές σε έναν υποψήφιο πελάτη για την ασφάλιση του αυτοκινήτου του, να αναπτύσσει τους όρους και τις εξαιρέσεις της κάθε εταιρίας, ανά κάλυψη, ώστε να είναι απολύτως συνεπής.

Σκεφθείτε ένα απλό παράδειγμα, την κάλυψη των «φυσικών φαινομένων» ή την κάλυψη του προσωπικού ατυχήματος και ανατρέξτε στους όρους της κάθε εταιρείας. Η απόλυτη σύγχυση.

Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν στις τόσο διαφημισμένες direct πωλήσεις, στην ερώτηση για παράδειγμα ενός καταναλωτή που συνομιλεί εξ αποστάσεως για την ασφάλιση του αυτοκινήτου του «καλύπτονται τα φυσικά φαινόμενα;» η απάντηση είναι σαφής και ρητή «ναι, καλύπτονται». Ούτε ο υπάλληλος που θα έχει δώσει την απάντηση θα έχει πει ψέματα, ούτε ο πελάτης θα έχει ενημερωθεί όμως, ότι από εταιρεία σε εταιρεία διαφέρει η κάλυψη.

Το ίδιο φυσικά και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό ισχύει και για τις ασφαλίσεις περιουσίας, αστικών ευθυνών κ.λπ. Τα πράγματα δε, είναι ακόμα πιο μπερδεμένα όταν μιλήσουμε για τους κλάδους ζωής και υγείας.

Τα ερωτήματα που θέτουν πολλοί είναι «τι θα γίνει, θα ισοπεδωθούν όλα, όλες οι εταιρείες θα προσφέρουν τα ίδια; ο ανταγωνισμός θα είναι μόνο στις τιμές; Δεν θα υπάρχουν ποιοτικές διαφορές;».

Φυσικά και θα διαφοροποιούνται, φυσικά και κάθε εταιρεία θα μπορεί να προσφέρει ευρύτερη κάλυψη ή μεγαλύτερο κεφάλαιο. Πιστεύουμε όμως, ότι θα πρέπει να υπάρχει ένα πρώτο επίπεδο βασικής κάλυψης, χωρίς οποιαδήποτε διαφοροποίηση στην έκτασή της, στις εξαιρέσεις της ή στις απαλλαγές της, ακόμα και στο ύψος του ασφαλιζομένου κεφαλαίου, όπου είναι δυνατόν.

Όταν, για να χρησιμοποιήσουμε το ίδιο παράδειγμα, θα υπάρχει σε ένα συμβόλαιο κάλυψη «φυσικών φαινομένων» τότε η βασική αυτή κάλυψη θα είναι η ίδια σε όλες τις εταιρίες. Αν κάποια εταιρεία θέλει να προσφέρει οτιδήποτε παραπάνω, θα μπορεί και να το προσφέρει και να το διαφημίσει. 

Όσο δεν λύνεται το θέμα της διαφορετικότητας των όρων από εταιρεία σε εταιρεία, θα δημιουργούνται δυσαρεστημένοι πελάτες και η δυσαρέσκεια αυτή θα στρέφεται προς όλες τις εταιρείες και φυσικά και προς όλα τα διαμεσολαβούντα πρόσωπα. Το θέμα αυτό είναι και σε βάρος των εταιρειών που προσφέρουν ευρύτερες και πληρέστερες καλύψεις γιατί δέχονται τον ανταγωνισμό εταιρειών που δεν παρέχουν ισάξιες καλύψεις.

Υπάρχει κάποια σκοπιμότητα που δεν προχωρά η λύση του θέματος; Πολλοί επικαλούνται τις αντασφαλιστικές συμβάσεις. Θεωρούμε ότι δεν υφίσταται οποιοδήποτε αντασφαλιστικό πρόβλημα σε επίπεδο ελάχιστης, κοινής βασικής κάλυψης.

Ας αρχίσουμε από τα μικρά και τα εύκολα. Ας συσταθεί μια «μόνιμη» επιτροπή με την συνεργασία της ΕΑΕΕ και της ΕΑΔΕ και βήμα-βήμα ας προχωρήσουν. Πραγματικά θα προσφέρουν σημαντικό έργο στην πολύπαθη αγορά μας.