Π. Πιτόγλου: Θεωρώ αδιανόητο να είναι κάποιος ανασφάλιστος!

Η πορεία του Παντελή Πιτόγλου στην ασφαλιστική αγορά είναι μακρόχρονη και πλούσια σε επιτεύγματα.

Συζητώντας μαζί του, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω το μυστικό της επιτυχίας του: Πιστεύει με πάθος στην ιδιωτική ασφάλιση!  

«Αν δεν πίστευα στην αξία της ασφάλισης, δε θα μπορούσα να πουλήσω ούτε ένα συμβόλαιο!»,

δηλώνει με τη σοβαρότητα που τον χαρακτηρίζει και είναι προφανές ότι το εννοεί. Φυσικά δε φτάνει μόνο αυτό για μία εξαιρετικά πετυχημένη καριέρα που διαρκεί περισσότερα από 25 χρόνια. Τα υπόλοιπα θα τα ανακαλύψετε διαβάζοντας την ιστορία του…

Το 1988, όντας τριτοετής στο Πολυτεχνείο, όπου σπούδαζε Μηχανολόγος Μηχανικός, μπήκε στο χώρο των ασφαλειών. Περιστοιχισμένος από ασφαλιστές στο στενό οικογενειακό και φιλικό του περιβάλλον, αποφάσισε να δοκιμάσει και ο ίδιος τις δυνάμεις του. O συναγωνισμός, η ευγενής άμιλλα, το ομαδικό πνεύμα ήταν τα στοιχεία που τον κέρδισαν, καθώς είναι από τη φύση του μαχητής και αγαπάει τον πρωταθλητισμό. «Μ’ αρέσει να προσπαθώ να είμαι πρώτος σε όλα. Αυτό που με συγκινεί δεν είναι τόσο η πρωτιά, όσο η προσπάθεια, το ταξίδι. Γι’ αυτό και όταν δεν τα καταφέρνω, την επόμενη κιόλας μέρα προσπαθώ με ακόμη περισσότερες δυνάμεις! Αυτό προσπαθώ να το μεταδώσω και στους συνεργάτες μου.»

Από τον πρώτο μήνα αγάπησε το επάγγελμα του ασφαλιστή. Και όπως λέει και ο ίδιος, όταν αγαπάς τη δουλειά σου, έχεις και καλό αποτέλεσμα. Όταν πιστεύεις στην αξία αυτού που πουλάς, όταν έχεις τη βαθιά πεποίθηση πως η ασφάλιση είναι απαραίτητο αγαθό για τον καθένα, τότε έχεις και καλό αποτέλεσμα. Και ο Παντελής Πιτόγλου υπερασπίζεται με πάθος την αξία της ασφάλισης. «Το θεωρώ αδιανόητο να είναι κάποιος ανασφάλιστος! Αν δεν πίστευα ότι αυτό που πουλάω αξίζει, αν δεν εξέφραζε απόλυτα τις αρχές μου, δε θα μπορούσα να πουλήσω ούτε ένα συμβόλαιο.»

Έτσι λοιπόν σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να γίνει Unit Manager. Όταν πήγε φαντάρος το 1993 είχε ήδη μία ομάδα από 40 περίπου ασφαλιστές. Και τότε απέδειξε πραγματικά πόσο αφοσιωμένος ήταν στη δουλειά του. «Κάθε μέρα έκανα βάρδια 4 – 7 τα ξημερώματα. Είχα αναλάβει να κάνω όλες τις εξωτερικές δουλειές της μονάδας και έτσι έφευγα στις 7 το πρωί από το στρατόπεδο, τελείωνα μέχρι το μεσημέρι όσα έπρεπε να κάνω και στη συνέχεια πήγαινα στο γραφείο και δούλευα μέχρι τις 11 το βράδυ. Ύστερα επέστρεφα στο στρατόπεδο, όπου κοιμόμουν από τις 12 έως τις 3:30 και μετά πάλι στις 4 βάρδια. Δεν πήρα έξοδο ούτε ένα σαββατοκύριακο. Πρώτη μου προτεραιότητα ήταν να μην αφήσω τους ανθρώπους μου χωρίς καθοδήγηση. Βασίζονταν σε μένα, είχαν προσδοκίες. Δεν μπορούσα να τους εγκαταλείψω!»

Όχι μόνο δεν εγκατέλειψε τους ανθρώπους του, αλλά το 1994 που ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του από το στρατό η ομάδα του είχε φτάσει τα 65 άτομα, και λίγους μήνες μετά έγινε Agency Manager. Όπως λέει και ο ίδιος, μέσα από τη δουλειά μαθαίνεις καλύτερα τον εαυτό σου, ανακαλύπτεις στοιχεία του χαρακτήρα σου. Και αναμφίβολα για τον Παντελή Πιτόγλου ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό που αναδείχθηκε με εξαιρετικά αποτελέσματα ήταν οι ικανότητές του στη διαχείριση των ανθρώπινων σχέσεων, στο management. Φυσικά παρακολούθησε πλήθος επιμορφωτικών σεμιναρίων, αλλά όπως τονίζει, τα βασικά στοιχεία προϋπάρχουν – είτε εγγενή είτε λόγω διαπαιδαγώγησης – και απλά έρχονται στην επιφάνεια και καλλιεργούνται περαιτέρω.

Ακολούθησε μία λαμπρή πορεία, η οποία του απέφερε 240 συνεργάτες και συνεχείς βραβεύσεις. Μια πορεία που οδήγησε στην προαγωγή του σε Area Manager το 2003. Δεν έπαψε στιγμή να στρατολογεί. Δημιούργησε πολλούς  Unit Managers, αλλά και 2 νέα Γραφεία Πωλήσεων. «Όταν στρατολογώ, δε με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που είναι απελπισμένοι, που δεν έχουν άλλη επιλογή. Τη δουλειά αυτή πρέπει να τη διαλέγει κανείς. Γι’ αυτό προτιμώ ανθρώπους που κάνουν κάποια άλλη δουλειά και επιλέγουν να την αφήσουν για να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στις ασφάλειες. Για το λόγο αυτό φυσικά, στην περίοδο κρίσης που διανύουμε, η στρατολόγηση έχει γίνει πολύ δυσκολότερη. Το οικονομικό περιβάλλον είναι εξαιρετικά ασταθές και έτσι δύσκολα κάποιος  θα αφήσει μία δουλειά με σταθερό εισόδημα – ακόμη κι αν αυτό δεν είναι ικανοποιητικό – για να γίνει ασφαλιστικός σύμβουλος.»

Η θέση του Area Manager ανέδειξε ακόμη περισσότερο τα ηγετικά προσόντα του Παντελή Πιτόγλου. Ωστόσο, δεν έπαψε στιγμή να νιώθει και να είναι πωλητής. Όταν μιλάει για τις πωλήσεις τα μάτια του λάμπουν και ενθουσιάζεται σαν πρωτόβγαλτος ασφαλιστής. «Δεν έχω σταματήσει ποτέ να πουλάω. Μπορεί την τελευταία αίτηση ασφάλισης να την υπέβαλα στην εταιρεία το 1992, αλλά από τότε έχω κλείσει εκατοντάδες συμβόλαια, τα οποία προωθώ στους συνεργάτες μου. Όπου και να βρίσκομαι, δε σταματώ ποτέ να εξηγώ στους γύρω μου πόσο απαραίτητο είναι ένα νοσοκομειακό ή συνταξιοδοτικό συμβόλαιο, δε σταματώ να διερευνώ ανάγκες, δε σταματώ να πουλάω. Και αυτό δεν το κάνω για να πιάσω ‘νούμερα’. Το κάνω γιατί πιστεύω πραγματικά πως αυτό είναι το καλύτερο για το συμφέρον των ανθρώπων, των πελατών μας τελικά.» 

Ακολούθησαν δύσκολα χρόνια τόσο για την εταιρεία όσο και για τους συνεργάτες της. Η μητρική ολλανδική εταιρεία αποφάσισε να διακόψει τη διάθεση νοσοκομειακών προϊόντων, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι της ING να χάσουν το κύριο αντικείμενο δουλειάς τους και η ING Ελλάδας να χάσει ένα κομμάτι του δικτύου της. «Χάσαμε πολλούς πελάτες και συνεργάτες. Αλλά ανακαλύψαμε στους εαυτούς μας ικανότητες που ούτε καν τις φανταζόμασταν. Είχαμε ένα δίκτυο 1.800 συνεργατών και τώρα έχουμε 1.100. Όμως οι άνθρωποι που έμειναν κοντά μας ήταν οι πιο δυνατοί και πάλεψαν πολύ σκληρά για να κρατηθούν και να κρατήσουν την εταιρεία ψηλά. Φυσικά δε θα μπορούσα να μην τονίσω πως δεν θα τα είχαμε καταφέρει χωρίς τη Σοφία Ρατσιάτου. Εκείνη μας κράτησε ενωμένους και δυνατούς. Κι έτσι σήμερα μπορώ να πω με βεβαιότητα πως βρισκόμαστε σε πολύ καλύτερο σημείο από ό,τι πριν από την κρίση. Είμαστε διαφορετικοί. Πιο συνειδητοποιημένοι, πιο δεμένοι, πιο αποφασισμένοι.»

Αναμφίβολα το δίκτυο της ING ξεχώριζε ανέκαθεν για την ποιότητά του. Τα πολύ υψηλά στάνταρντς στην επιμόρφωση, το πάθος και την προσήλωσή τους στον κοινό στόχο. «Οι Ολλανδοί έχουν επενδύσει πάρα πολλά χρήματα στη δημιουργία ενός ποιοτικού δικτύου από την πρώτη μέρα της εγκατάστασης της ING (τότε ΝΝ) στην Ελλάδα. Τη φιλοσοφία αυτή ασπάστηκε εξ αρχής και η ελληνική ηγεσία της εταιρείας. Η στρατολόγηση ανέκαθεν γινόταν και εξακολουθεί να γίνεται με πολύ αυστηρά κριτήρια. Αλλά η σημαντικότερη δουλειά έρχεται μετά. Πολλοί μπορεί να ξεκινούν σ’ αυτή τη δουλειά, αλλά λίγοι μένουν. Η συνεχής εκπαίδευση, το χτίσιμο της κατάλληλης φιλοσοφίας, η υποστήριξη σε κάθε επίπεδο ήταν ανέκαθεν οι σημαντικότερες προτεραιότητες για μας. Το ‘you matter’ είναι πολύ παλιά ιστορία στην ING.»

Το λανσάρισμα των νέων νοσοκομειακών προϊόντων Orange, σύγχρονων, ευέλικτων και σε πολύ προσιτές τιμές, απογείωσε και πάλι το δίκτυο της ING, εκτοξεύοντας την παραγωγή ασφαλίστρων σε ύψη ρεκόρ, παρά την κρίση. Και τώρα πλησιάζει άλλη μία κίνηση σταθμός. Η ING ξαναγίνεται ΝΝ. Πώς βλέπει ο Παντελής Πιτόγλου τη μετάβαση από την ΝΝ στην ING και τώρα πάλι στην ΝΝ;

«Η ΝΝ αντιπροσωπεύει για μένα την παιδικότητα και την εφηβεία μας ως εταιρεία, ως δίκτυο. Η μετάβαση στην επωνυμία ING Ελλάδας σηματοδότησε το μεγάλωμα της εταιρείας και αντιπροσωπεύει στην πορεία μας τη δημιουργικότητα και το δυναμισμό. Η επιστροφή στην ΝΝ έρχεται να επισφραγίσει  την περίοδο της ωριμότητας, όπου πλέον με όλη την εμπειρία που έχουμε συγκεντρώσει, θέτουμε τον πήχη ακόμη ψηλότερα και οραματιζόμαστε καινούργιους στόχους… ένα καινούργιο όνειρο!»

Ποια είναι τα δώρα της ωριμότητας για τον Παντελή Πιτόγλου;

«Τώρα ξέρω πως η δουλειά δεν είναι τα πάντα. Παλιά το πίστευα ή τουλάχιστον οι ενέργειές μου έδειχναν κάτι τέτοιο. Αισθάνομαι ότι έχω πολλά ακόμη να δώσω στη δουλειά μου. Ο χρόνος που της αφιερώνω πλέον είναι λιγότερος (….κοιμάμαι τη νύχτα!), αλλά σαφώς πιο ποιοτικός, πιο ουσιαστικός. Η δουλειά μου είναι ένα υπέροχο ταξίδι, που συνεχίζεται και ελπίζω πως θα συνεχίζεται για αρκετά χρόνια ακόμη. Αποτελεί μέρος της ζωής μου. Αλλά δεν είναι το μοναδικό μου ταξίδι. Διανύω το προσωπικό μου ταξίδι, το οικογενειακό… Κύριος άξονας σ’ αυτές τις διαδρομές μου είναι η αυτοβελτίωση. Δεν μπορείς να χτίσεις μια σωστή οικογένεια, να προοδεύσεις επαγγελματικά, αν δεν αφιερώσεις χρόνο για να δουλέψεις τις αδυναμίες σου, τους φόβους σου! Και δεν μπορείς να δουλέψεις με τον εαυτό σου, χωρίς τον κατάλληλο σύντροφο. Για μένα ήταν και είναι καθοριστική η παρουσία της συζύγου μου Έλλης στο πλευρό μου όλα αυτά τα χρόνια. Χωρίς εκείνη θα είχα καταφέρει πολύ λιγότερα.»

Και ποιο είναι το δικό του όνειρο;

«Θα ήθελα, όταν κάποια στιγμή σταματήσω αυτή τη δουλειά,  να έχω αφήσει το στίγμα μου. Να υπάρχουν άνθρωποι που θα θυμούνται κάποια πράγματα που έκανα, που δίδαξα, που πρόσφερα. Να υπάρχουν άνθρωποι που θα πιστεύουν ότι βοήθησα στην εξέλιξη της δικής τους ζωής!

Το ταξίδι συνεχίζεται…!»

 

Π.Μ.