Ποιος τολμά να αφήσει ελεύθερη την επιλογή «ασφάλισης»

Του Γιάννη Βερμισσώ

Για όλα τα πράγματα υπάρχει μια κορυφή. Εκεί,  βρίσκεται  το υψηλότερο σημείο, το max  που μπορεί να  φθάσουν ασχέτως εάν είναι καλό ή κακό πολύ ή λίγο.  Μέχρι εκεί μπορούν και ίσως αυτό να είναι και το σημείο όπου πλέον έχει ολοκληρωθεί κάτι..

Από εκεί και μετά κάτι πρέπει να γίνει ή κάτι πρέπει να αλλάξει.

Σήμερα στην ελληνική οικονομία πολλά είναι αυτά που έχουν φθάσει στην κορυφή τους ψηλή ή χαμηλή, αξιοθαύμαστη ή αξιοθρήνητη.  Αυτό είναι το ανώτατο και ας φαίνεται χαμηλότατο.

Δεν πάνε άλλο και  γι΄αυτό  και θα πρέπει να αλλάξουν.

Αυτό συμβαίνει και με την κοινωνία.

Έχει φθάσει σε πάμπολλα θέματα στην κορυφή τους.

Στο υψηλότερο και ταυτόχρονα «έσχατο σημείο».  Για παράδειγμα ποιος πολίτης πιστεύει αυτό που βλέπουν τα μάτια κάποιων άλλων ότι δηλαδή βρισκόμαστε προ της ανάπτυξης. Ποιος πολίτης πιστεύει ότι εφαρμόζεται η νομοθεσία όπως σε άλλες χώρες; Ποιος θεωρεί ότι η φορολογία που πληρώνει «μετουσιώνεται» σε παροχές για παιδεία, υγεία, δημιουργία υποδομών. Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα θεμάτων που βρίσκονται στο «μη παρέκει». 

Ο κύκλος της αφέλειας, της ελπίδας, της  προσδοκίας των ελλήνων έχει κλείσει σε πολλά θέματα.  Αυτά έχουν φθάσει στην κορυφή τους.

Εδώ έρχεται η πρόταση της ιδιωτικής ασφάλισης η οποία δίνει μια άλλη λύση, μια διέξοδο, μια προοπτική ότι διασφαλίζει ο καθένας μόνος του αυτό που θέλει να διασφαλίσει.

Του δίνει την απελευθέρωση από  την μοναξιά της κορυφής.

Ναι πληρώνεις για να έχεις. Είναι μια νέα λογική για όποιον θέλει την ακολουθήσει. Βαριά και ακριβή; Ελαφριά και φθηνή;  Είναι λύση.

Και αποτελεί προπομπό της ελεύθερης επιλογής των πολιτών για το που θέλουν να βάλουν τα χρήματά τους για Σύνταξη, Υγεία, και Παιδεία.

Ας τολμήσει το κράτος να αφήσει ελεύθερη την επιλογή…

Εξάλλου, γίνεται και αλλού