Όταν η ασφάλιση τυποποιείται ή εντάσσεται σε συνέργειες

του Γιάννη Βερμισσώ

Τα κανάλια διανομής  λαμβάνουν  σε όλο τον κόσμο τη θέση τους και καταλαμβάνουν τα μερίδιά τους. Από τις χώρες που βίωσαν τις εξελίξεις νωρίτερα από την Ελλάδα στον τομέα της ιδιωτικής ασφάλισης αποκαλύπτεται ότι στην πρόοδο των καναλιών -με εξαίρεση την ασφαλιστική διαμεσολάβηση- υπάρχει κάποιο ταβάνι, κάποιο όριο διείσδυσης. Και ερμηνεύεται από τις συνθήκες, τον τρόπο και το πλαίσιο λειτουργίας τους. Αντίθετα στην ασφαλιστική διαμεσολάβηση επίσης από τον τρόπο λειτουργίας της φαίνεται ότι δεν υπάρχουν σύνορα, δεν υπάρχουν όρια. Η προσωπική εργασία, η συμβουλή, η παρουσία κοντά στον ασφαλισμένο, η επικοινωνία, αποτελούν το διαβατήριο για το πέρασμά της σε περιοχές που για άλλα κανάλια διανομής αποτελούν δύσβατες διαδρομές. Το πλεονέκτημα αυτό, το προτέρημα, η διακριτή διαφορά, καταλύεται όταν τα ασφαλιστικά προϊόντα “τυποποιούνται” γίνονται πιό προκάτ, ή συν-προωθούνται από ασφαλιστές και κάποιους άλλους. Οι κάποιοι άλλοι μπορεί να είναι εταιρείες επίπλων, ηλεκτρικών ειδών, πολυκαταστήματα ή γιατί ότι και κάποιος δημόσιος φορέας όπου η τυχόν εμπλοκή του με κάποιο ασφαλιστικό προϊόν θα το “κόψει και ράψει” με χαρακτηριστικά τυποποιημένα. Αναμενόμενο σε αυτές τις περιπτώσεις η ανθρώπινη συμβουλή να χάνει την δυναμική της και να δίνει τη θέση της στον “αυτοματισμό”.  Αυτό θα πρέπει να γίνει κατανοητό στους επαγγελματίες και τους φορείς εκπροσώπησής τους, ώστε σε όποια σχετική προσπάθεια να σταθούν με το διακριτικό πλεονέκτημα της συμβουλής, της σωστής πρότασης, της ανθρώπινης παρουσίας σε κάθε ανάγκη ασφαλισμένου.  Γι΄αυτό και οι τυποποιήσεις και οι αυτοματισμοί δε μπορούν να περάσουν στις υπηρεσίες συμβουλής, στην εξατομίκευση, στην ξεχωριστή κάθε φορά ανάγκη. Η μαζικότητα δεν ταιριάζει με την ασφάλιση.