Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στην Ελλάδα το 94,6% των επιχειρήσεων είναι πολύ μικρές, απασχολούν δηλαδή μέχρι 9 άτομα.
Το 4,8% είναι μικρές, με 10 έως 49 απασχολούμενους και το 0,5% είναι μεσαίες, με 50 έως 249 απασχολούμενους. Αθροιστικά, λοιπόν, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στη χώρα αποτελούν το 99,9% του συνόλου των επιχειρήσεων, ενώ προσφέρουν το 83% των θέσεων απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα.
Πρόκειται για επιχειρήσεις που εδώ και πολλά χρόνια αγωνίζονται για την επιβίωσή τους απέναντι σε κρίσεις, αγωνίζονται και ξεπερνούν πληθώρα μικρών και μεγάλων εμποδίων και παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν και προσπαθούν καθημερινά για το καλύτερο.
Παρ’ όλα αυτά, όταν συζητάμε για τον μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας και την οικοδόμηση ενός νέου υγιούς παραγωγικού μοντέλου, οι επιχειρήσεις αυτές μπαίνουν στο περιθώριο. Είναι αλήθεια, που προκύπτει από σειρά μελετών, ότι οι μικρές επιχειρήσεις υστερούν σε τομείς όπως η παραγωγικότητα της εργασίας, η εξωστρέφεια, η υιοθέτηση ψηφιακών εργαλείων και καινοτομιών.
Όμως, η αντιμετώπιση αυτών των αδυναμιών φαίνεται να συνδέεται περισσότερο με την «εξάλειψη» της μικρής επιχείρησης, δια της μεγέθυνσης. Με βάση τη στρατηγική που εφαρμόζεται σήμερα, για να έχουν πρόσβαση σε κίνητρα, αλλά και προγράμματα χρηματοδότησης που υλοποιούνται μέσω των τραπεζών, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα πρέπει πρώτα να μεγαλώσουν.
Για να επιβιώσει, δηλαδή, μια μικρή επιχείρηση και να συμμετέχει στην ανάπτυξη, πρέπει να πάψει να είναι μικρή. Βεβαίως χρειάζονται κινήσεις με στόχο τη μεγέθυνση και είναι ορθή επιλογή η ενθάρρυνσή τους. Αυτές όμως, δεν μπορούν να γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη, χωρίς επαρκή περίοδο προετοιμασίας και προσαρμογής. Στο μεταξύ χρειάζονται επιχειρήσεις ζωντανές, με κατάλληλη υποστήριξη και εργαλεία για να προχωρήσουν.
Δεν έχει νόημα να έχουμε προγράμματα ενίσχυσης, με κριτήρια ένταξης που αποκλείουν το μεγαλύτερο μέρος των μικρών επιχειρήσεων. Αυτό που έχει νόημα, είναι να σχεδιάσουμε δράσεις οι οποίες ανταποκρίνονται στα μεγέθη, στις τρέχουσες ανάγκες, αλλά και τις μελλοντικές δυνατότητες της μικρής επιχείρησης. Έχει νόημα να προσπαθήσουν και οι τράπεζες να αναλάβουν πιο θετικό και ενεργό ρόλο στην ενδυνάμωση της μικρής επιχείρησης σχεδιάζοντας κατάλληλες λύσεις και υπηρεσίες. Έχει νόημα να υπάρξουν εστιασμένες παρεμβάσεις για τη στήριξη επιχειρήσεων και κλάδων, όπου το μικρό μέγεθος είναι πλεονέκτημα και όχι μειονέκτημα, αλλά και να ενισχυθεί περαιτέρω το οικοσύστημα καινοτομίας στη χώρα, με τη δημιουργία τοπικών κόμβων στους οποίους θα συμμετέχουν πανεπιστήμια, Επιμελητήρια και Αυτοδιοίκηση.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα έχουν δύναμη, ικανότητες και όραμα. Στην πορεία μετασχηματισμού της ελληνικής οικονομίας, σίγουρα θα υπάρξουν πολλές που δεν θα καταφέρουν να συμβαδίσουν. Είναι, όμως, πολλές περισσότερες αυτές που μπορούν και αξίζουν να πετύχουν. Για να τις βοηθήσουμε να απελευθερώσουν τις δυνατότητές τους και να προχωρήσουν, πρέπει να προσαρμόσουμε τη στρατηγική και τις δράσεις μας στο μέγεθος που έχουν τώρα. Όχι το αντίστροφο.
