Από το Μόντε Κάρλο, στις αποζημιώσεις, τα ασφάλιστρα και την καθημερινότητα της ασφάλισης

του Γιάννη Βερμισσώ

Χάνονται οι σταθερές. Η ρευστότητα, και το ευμετάβλητο των όσων έως σήμερα καθόριζαν τις εξελίξεις προκαλούν μια μεγάλη ασάφεια πολυεπίπεδη και κυρίως με πολλά απροσδιόριστα χαρακτηριστικά. Τι πιο σταθερό από την παγκόσμια αστάθεια; Στο Μόντε Κάρλο λοιπόν όπου οι συζητήσεις για την διαμόρφωση των ασφαλίστρων κυριαρχούν και επηρεάζουν ευθέως την ασφαλιστική βιομηχανία, ο απόηχος των πυρκαγιών και τις εν εξελίξεις φυσικές καταστροφές κάθε είδους έχουν προκαλέσει μια τόση αστάθεια και ανησυχία για την επόμενη ημέρα που σαφώς και δεν επιτρέπουν υπολογισμούς μακροπρόθεσμους. Ναι οι αποζημιώσεις που έχουν πληρωθεί και εκκρεμούν για τα όσα παγκοσμίως συνέβησαν είναι ογκώδεις. Όμως ογκώδεις θα είναι και οι συνέπειες αυξήσεων στα αντασφάλιστρα καθώς αυτές θα πυροδοτήσουν σε ένα κόσμο που έχει υποστεί πολλά και νέες εστίες αγωνία, προβληματισμού και φυσικά σκέψεων για τα κόστη. Τι θα σηματοδοτήσουν σε χώρες όπως η Ελλάδα που πασχίζει να αναπτύξει ασφαλιστική συνείδηση, τυχόν αυξήσεις; Πως θα δεχθεί ο καταναλωτής τις επιβαρύνσεις και τι προκαλέσει αυτό στον θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης. Πώς θα εφαρμοστούν άλλες πολιτικές όταν προβληθεί το “ανάχωμα” των ασφαλίστρων. Η κάθε συζήτηση από το Μόντε Κάρλο, με την αίγλη του, και την σημασία του για την ασφαλιστική βιομηχανία, όταν φθάνει στο σήμερα, στην καθημερινότητα, στις περιοχές που έχουν χτυπηθεί και αυτές που θα χτυπηθούν καλείται να εστιάζει στο κοινωνικό κομμάτι. Στην υποστηρικτικό ρόλο της ιδιωτικής ασφάλισης στην αντιμετώπιση των δεινών. Στην συμπληρωματική αναγκαία παρουσία της στην άμβλυνση των συνεπειών. Στην διευκόλυνση πολιτών και κράτους να επαναφέρουν την ομαλότητα. Αυτό είναι το κομβικό σημείο για την κάθε ανάπτυξη. Η κριτική και η απόδοση ευθυνών δεν φέρνει λύσεις. Ούτε προσδιορίζει το πρόβλημα. Οι ανατιμήσεις προκαλούν κύμα απέχθειας το οποίο μεταδίδεται από στόμα σε στόμα και καταλήγουν σε εντυπώσεις. Τελικά απομένει η ενημέρωση και η πειστική παρουσία της ιδιωτικής ασφάλισης. Ιδανικά θα ήταν και η συνεργασία με το κράτος ώστε να παραμεριστούν οι άστοχες θεωρίες και να καλλιεργηθεί εμπιστοσύνη και συλλογική πρακτική στην αντιμετώπιση των παλιών, νέων και άγνωστων μελλοντικών προβλημάτων που πλήττουν κοινωνίες και οικονομίες.