Ασφαλιστική ανισότητα περιφέρειας –αστικών κέντρων

Του Γιάννη Βερμισσώ.

---

Συχνά, μας μεταφέρεται ένα γεγονός που «βαραίνει» τον κλάδο της ασφάλισης και το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Είναι οι διαφορετικές «ταχύτητες»  που επικρατούν σε διάφορες συνιστώσες της ασφαλιστικής διαδικασίας μεταξύ μεγάλων και μικρότερων πόλεων της ελληνικής επικράτειας.

Υπάρχει μια ανισότητα, αρνητική και ίσως επιβλαβής για την συντονισμένη πρόοδο του κλάδου.  Διαπιστώνονται αποκλίσεις τις οποίες διακρίνουν κάθε φορά οι άνθρωποι των εταιρειών που μεταβαίνουν στην περιφέρεια.

Οι τιμολογήσεις, η εκπαίδευση, η προσέγγιση πελατών, οι προμήθειες, η εφαρμογή της τεχνολογίας στο ασφαλιστικό γραφείο  και πολλά ακόμα βασικά στοιχεία της καθημερινότητας του επαγγελματία ασφαλιστικού διαμεσολαβητή  κινούνται διαφορετικά.

Όχι, δεν είναι μόνο ο ρυθμός που διαφέρει, και, οι ενδεχομένως, πιο ήπιες ακολουθούμενες πρακτικές της επαρχίας.

Είναι μια  άλλη κουλτούρα που δεν γεφυρώθηκε, είναι οι συνέπειες τη αστυφιλίας και του υδροκέφαλου κράτους. Είναι η απότοκος αυτών που δομήθηκαν εδώ και χρόνια μη επιτρέποντας ούτε για παράδειγμα στο υπουργείο Γεωργίας να βρίσκεται σε μια περιοχή με μεγάλη αγροτική δύναμη.

Έτσι και στην ασφάλιση, όλα χτίστηκαν γύρω από τις πόλεις, τις μεγάλες, όπου επίσης συνωστίστηκαν όλες οι ασφαλιστικές και οι εργασίες τους.

Το φαινόμενο διαπιστώνεται καθημερινά. Είτε ιδιοκτήτες, είτε, διοικητικά υπεύθυνοι, όλοι συγκλίνουν στην άποψη ότι η ασφάλιση διαφέρει από το κέντρο στην επαρχία.

Θα πρέπει να «γυρίσουν τα πράγματα» μας  αναφέρουν οι ίδιοι.  

Η πράγματι ίσως μια αλλαγή να είναι αναγκαία για τον κλάδο και μόνο.

Σήμερα που οι συνθήκες είναι δυσχερείς για την ανάπτυξη ίσως η ασφαλιστική αγορά της περιφέρειας να συμβάλλει περισσότερο από άλλες «φαεινές ιδέες» στην ανάπτυξη.