Για τις τιμολογήσεις ούτε λόγος.. Μήπως χρειάζεται;

του Γιάννη Βερμισσώ

Αλλάζουν τα προγράμματα των εταιρειών. Αποκτούν νέα δυναμική, επικαιροποιούνται, βελτιώνονται. Η ανανέωση γίνεται γνωστή, προβάλλεται, στους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές και  μέσω  αυτών ενημερώνονται οι πολίτες και τελικοί καταναλωτές. Ωστόσο, υπάρχει ένα μείζον θέμα όταν η ανανέωση σηματοδοτεί και αυξήσεις στα ασφάλιστρα τότε γεννιέται ένα πρόβλημα. Οι παλιοί πελάτες για να “περάσουν” στις νέες εκδόσεις προφανώς και δεν πείθονται εύκολα και εφόσον είναι ικανοποιημένοι δε βρίσκουν -όπως λένε- λόγο να μεταβούν στις βελτιωμένες εκδόσεις. Όσο για τους καινούργιους πιθανούς πελάτες τα πράγματα είναι εξίσου δύσκολα.  Η αγοραστική τους δυναμική όπως και ο ανταγωνισμός από άλλα προγράμματα τους κρατά μακριά από τις επιλογές που τους στοιχίζουν ακριβότερα. Μπορεί να χάνουν μη επιλέγοντας το “σούπερ πρόγραμμα” όμως εφόσον καλύπτονται από άλλες επιλογές οπότε αισθάνονται ικανοποιημένοι και με κάτι άλλο. Η όποια τάση ανατιμήσεων σε προγράμματα όπως τα Υγείας αρχίζει να προβληματίζει και την αγορά, και τους επαγγελματίες οι οποίοι μερικές φορές στερεύουν επιχειρημάτων όταν στέκονται αντίκρυ των οικονομικών δυνατοτήτων αυτών πυο αγοράζουν ασφάλειες, αυτών που χρειάζονται την ασφάλισή τους για να αντιμετωπίσουν το απρόοπτο. Θα ήταν λογικό τα προγράμματα να γίνουν απλά, ανταποδοτικά, και συμφέροντας για τους αγοραστές τους. Με αυτή την σκέψη και για να μη χαθούν πελάτες, νέοι και αυτοί που ήδη έχουν δοκιμάσει αλλά πληρώνουν ολοένα και ακριβότερα, οι εταιρείες οφείλουν να εξετάσουν τις δυνατότητες παροχής προγραμμάτων που θα αντιταχθούν της τάσης ανατιμήσεων. Προγραμμάτων πιο φιλικών στο να τα τα αγοράσουν οι πολίτες.