Η κατανόηση του προβλήματος..και η αντίσταση στην προσαρμογή

Του Γιάννη Βερμισσώ

Σίγουρα δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς μια «αντικειμενική» πραγματικότητα. Δηλαδή την ορθή διάσταση των πραγμάτων όπως αυτή περιχαρακώνεται από τους εκάστοτε υπεύθυνους..

Ο καθένας, βλέπει με την δική προσωπική συνήθως οπτική αυτό που συμβαίνει. Δίνει την δική του εξατομικευμένη ερμηνεία ή αυτή που δίνουν οι πολλοί. Ακολουθεί την δυναμική του όχλου.

Για παράδειγμα οι κανόνες προφύλαξης από τον κορονοϊό. Τοποθετήθηκαν, προσδιορίστηκαν, και ζητήθηκε η προσαρμογή σε αυτούς. Όμως, διαπιστώνεται ότι παραβλέπονται..

Η συνήθεια, και η ταύτιση με το πλήθος, είναι ισχυρά πεδία, που δυσχεραίνουν την προσαρμογή.

Έτσι και προσφάτως είχαμε την περίπτωση της επιχείρησης στη Μύκονο όπου η δυναμική της συνήθειας και του περιβάλλοντος και των ανθρώπων, έγινε αιτία προστίμου, τιμωρίας και ταυτόχρονα αφορμή για μια μεγάλη κουβέντα. Όμως είναι λάθος να εστιάζουμε.

Δεν είναι η Μύκονος, είναι όλη η Ελλάδα. Οι πλατείες γεμάτες, οι παραλίες γεμάτες,  τα καταστήματα γεμάτα,  με κόσμο που δεν εντάθηκε. Και απλά δεν κατανόησε τον κίνδυνο, δεν μπόρεσε να τηρήσει κανόνες, παράβλεψε αυτό που πρέπει να γίνει, το σωστό, και ακολούθησε την πεπατημένη.

Αντιλαμβανόμαστε ότι και κατά την περιοχή, τις συνήθειες, τους ανθρώπους, οι κανόνες ξεχνιούνται, ερμηνεύονται, διαφοροποιούνται και τελικώς προσαρμόζονται στα μέτρα της κάθε περίπτωσης ή και περίστασης.

Η «αυτοπροσαρμογή», η τήρηση των κανόνων, αποτελεί  μια μεγάλη πρόσκληση για την ελληνική κοινωνία, διότι ως γνωστόν οι Έλληνες σε άλλες χώρες «μπαίνουν στην γραμμή» και οργανώνονται.  Εδώ στην Ελλάδα ίσως εθιμικά συνεχίζουν να κάνουν αντίσταση.